Wat een zorgen om je paarden kan je af en toe hebben. Helemaal als ze klein zijn, sjonge jonge.
Vanochtend er al vroeg uit en Udinde in haar halstertje geworsteld. Nou ja, het worstelen wordt eigelijk al wat minder, als ik haar beet heb, blijft ze redelijk keurig staan tot ik haar weer loslaat.
Isolda aan touw, Udinde los erachter aan, loopt keurig naast de buik van mam.
Komen we aan bij het land, we wilden door het hek gaan, valt ze in de sloot!! Zomaar ineens maakt ze een sprongetje en mieterd erin. Ik zag niets, maar de schrik sloeg me om het hart, want ik hoorde draad....
Ze is dus erin gevallen en probeerde er direct weer uit te komen, maar aan de verkeerde kant, daar waar het draad loopt. Gelukkig is ze daar erg van geschrokken en is ze de andere kant van de sloot uitgesprint. Isolda helemaal over de zeik en in de stress. (ik ook een beetje)
Ik heb weer geluk gehad en Udinde helemaal. Ze had niets, zelfs geen schrammetje op haar neusje of borst. Het enige wat we er alledrie aan overgehouden hebben is een snel kloppend hart.
Nog geen week oud en dan al 2 keer tegen het hek aan lopen... Sjonge jonge, wat een zorgen met zo'n kleintje, ik moet maar niet aan eigen kinderen beginnen geloof ik. Niet goed voor mijn hart!