Geplaatst 
Het arme ding, ze is ZO geschrokken. Ze beet me namelijk, opzettelijk. Voor de allereerste keer.
We waren uitgebreid aan het knuffelen. Zo heerlijk, ze had jeuk op haar voorhoofd en dat was ik even aan het masseren. Oortjes op half zeven, oogjes net niet dicht. En dat alles op een hele vroege zondagmorgen in een waterig zonnetje. Zelfs de meeuwen hielden zich stil.
Staan wij saampjes zo wat te dromen, komt mijn vriend er tussen door. Wat een stoorfactor!!
Ik kijk naar het andere paard, want die had inderdaad een rare wond (oude wel te verstaan) op zijn been.
Op het moment dat ik de andere kant op kijk, wordt Udin wakker en denkt:
"verdorie, wil jij je aandacht even bij mij houden??? Je bent hier voor mij en je bent mijn baas! Kriebelen, daar ben je voor!"
Hoezo groot ego
En voor ik het wist had ik tanden in mijn arm. Een snelle actie en zij had een harde klap.
Daar stonden we dan, zij met een zeer wang, ik met een zeer schouder, ieder met open mond zich af te vragen wat er net gebeurde
Het was zo schattig, ze wist even helemaal niet meer wat ze moest. Als perfecte camouflage actie ging ze maar wat gras eten. 1 oor en 1 oog strak op mij gericht, want wat moest ze nu doen??
Heel voorzichtig weer dichterbij komen en toch proberen heeeeel verschrikkelijk lief te kijken.
Ik heb haar heel even genegeerd en klaar!
We waren weer vriendjes. Die gekke Udinde, ik hoop maar dat ze van deze klap wat geleerd heeft.
Ze blijft toch een beetje een dochter van haar moeder
