Mijn enduranceweekend begon donderdagavond al toen ik naar mijn ouders ging. De volgende ochtend zou ik Ret nog even rijden en 's middags zou ik helpen opbouwen op de locatie, de manege in Haarle. Ritje met Ret ging lekker, niet zo heel veel gedaan, wat gehoorzaamheidstraining, sprintjes en weer terugnemen. Daarna naar Haarle, waar de familie van Maarten inmiddels al aanwezig was, en Lonneke ook, die was voor dit weekend overgekomen uit het verre westen aangezien ze wel even wat afleiding kon gebruiken. Samen met Lonneke de hele locatie ingericht, tafeltjes en stoeltjes, en de cateringhoek oftewel de 'Vetkeet' (= menselijke vetgate, voor de niet-ingewijden)
. 's Avonds nog ff ge-bbq'd bij wat kennisjes uit Amsterdam die met z'n vieren gingen starten en er meteen maar een lang weekend aan hadden vastgeplakt met de paarden, zij kampeerden bij 'Boer Harm'.De volgende ochtend waren we om 8 uur op stal, samen met mijn grooms Lautje (zusje dus) en Yannick (in bezit van E-rijbewijs). Ik had in Lage Vuursche voor Yannick gegroomd en nu was ze er voor mij. Ervaren grooms, dus dat moest wel goed komen. Turgor van Ret zag er netjes uit, ik heb me deze keer dus ook niet druk gemaakt over drinken voor de wedstrijd. Richting Haarle, startnummer regelen, voorkeuring ging prima, zelfs een turgor van -1. Inmiddels ook Mandy en Navy tegengekomen, en ook Marja (op dat moment nog zonder Lipi, ze was net weer op weg naar de trailer). Grappig dat ze ons meteen herkende trouwens!
Toen naar de start. Ik had gezegd dat ik ongeveer 12 a 13 km/u ging rijden, had dus aan m'n ouders een bepaalde doorkomsttijd op de P/A doorgegeven en mijn grooms hoefden zich niet te haasten. Dachten we. Maar na een half uur zaten we op 20 km/u (sprintje getrokken langs de hei en verder flink doorgedraafd) en daar was groompost A. Zonder grooms. Bij groompost B ook geen grooms. Groompost C passeerde ik 2 x, en gelukkig stonden ze er de 2e x wel (we gingen ook zo snel!).
Ret stond als 'Dravebier' op de startlijst (grapje, had ik geregeld met de ouders van Maarten, de organisatie dus), maar inmiddels had hij bedacht dat het wel lekker was om in een relaxed galopje de route af te leggen. Hij was prima te rijden, los teugeltje, goed aan het been, dus van mij mocht het. Dravebier werd dus galopperebier.
De 37 km had een lus vlak voor de P/A die 2 x gereden moest worden. Eerste rondje ging prima, controlepost riep nog: 'Gaat lekker hè?'. Bij de 2e lus kwamen er ruiters van links op de route voor hun eerste lus, ook in een relaxed galopje. Heb nog een paar honderd meter rustig met ze meegereden, totdat we heuvelop gingen en ineens bij Ret een knop om ging, 3 km voor de P/A was dat. Het schuim stond op z'n hals en hoofd en hij werd van het een op het andere moment bijna onbestuurbaar. Tja, heuvelop ingehaald worden door vier paarden tegelijk is natuurlijk ook niet zo tof, dat laten we niet op ons zitten
. Ik was van plan bij het bordje 2 km te gaan stappen en bij 1 km ernaast te lopen, maar ik ben er al bij 2 km naast gaan lopen om die controle terug te krijgen. Uiteindelijk bijna een half uur over 2 km gedaan (!), hij heeft de volle 2 km op m'n schouder lopen hangen (450 kilo) en ik moest hem voortdurend tot de orde roepen. De controlepost was ook hoogst verbaasd: 'Net kwam je hier nog zo rustig langs!'.Afijn, op de P/A nam Lau hem van me over aangezien ik geen kracht meer in m'n arm had. M'n ouders waren daar inmiddels ook, die hebben gefilmd hoe Ret daar als een idioot stond te draaien en toch een hartslag van 56 had! Erg mooi dus, we mochten meteen door, en zodra ik in het zadel zat was het weer een compleet ander paard: kon meteen weer wegrijden in datzelfde relaxte galopje. Raaaaaaaar paard. We zaten op dat moment op 21 km van de route, met een gemiddelde van bijna 14 km/u. Heel netjes dus.
De 2e helft was hij super te rijden, bijna alleen relaxed gegaloppeerd. Halverwege kwamen we Marja nog tegen met haar Lipi, de 27 km ging een deel in tegengestelde richting dus we konden naar elkaar zwaaien
. Boven op de Haarlerberg zaten Suzan (ook van Bokt) en haar vriend, de routecommissarissen. Ik dacht dat ze controlepost waren met hun oranje hesjes, dus ik riep vrolijk mijn startnummer. Roept Suzan terug: 'We hebben de auto in de greppel gereden!'. Ik kijk om en zie de Mazda van Maartens moeder met één wiel in de greppel liggen... Tja, kon toch niets doen (later is een tractor hen komen redden) en ben verder gereden. Op dat punt moesten we even stappen, aangezien er allemaal puin op de helling lag, nog van het noodweer van de laatste weken. Daarna weer een galopje tot de laatste groomplaats, 1500 m voor de finish. Ben de laatste km er nog ff naast gaan lopen, hij was toen super rustig voor zijn doen. Vlak voor de finish er weer op en uiteindelijk gefinishd met een hartslag van 58 (!) in 2 uur en 31 minuten, met een gemiddelde van 14.7 km/u! Lonneke stond daar om ons binnen te halen en ik ben mijn hors om de hals gevlogen, omdat hij had laten zien dat hij echt wel in een normaal tempo een rit kan rijden!Bij de nakeuring had hij een hele nette hartslag van 40 en zelfs een turgor van -1 (mede dankzij de bidon die we in z'n mond hadden leeggespoten, want drinken uit de emmer wilde hij wederom niet), en bij het voordraven kregen we nog een compliment van de veterinair: 'Ik zag de eerste keer al dat het prima was' (je moet heen- en terugdraven). Wow... echt super, ik was niet eens met de intentie gestart om tegen de 15 km/u te rijden, het ging gewoon lekker dus kachel je fijn door (2e helft in 1 uur en 1 minuut, dus net geen 16 km/u).
Nog even lekker onder de slang gezet buiten (dat was ook prima geregeld) en toen zijn we teruggegaan naar stal om Ret te verzorgen, die stampend en snuivend van de trailer kwam. Hij had maar wat graag nog een rondje gewild. Lekker afgespoten en drooggestapt, Yannick uitgebreid bedankt (die ging weer naar Utrecht), zusje thuis gedropt en ik terug naar Haarle. Was net op tijd voor de uitslag en wat bleek: Ret en ik waren als 5e geëindigd (van de 33), met maar 3 minuten achterstand op de winnaar en idd een gemiddelde van 14.7 km/u! Ik was echt supertrots op mijn beest, en dit was ook een fantastische afsluiting van het wedstrijdseizoen!
Mandy en Navy waren 1e bij de 27 km, zonder horloge exact 15 km/u gereden, dat is pas aanvoelen! (of gewoon toeval Mandy? 
).Daarna nog even geholpen met de locatie opruimen, nog even bij Ret langs die er fris en vrolijk bij stond, en toen terug naar paps en mams, spullen & kat halen en toen naar Utrecht alwaar ik nog een afstudeerfeest had van twee vriendinnen... Erg veel energie om te dansen had ik niet meer en de alcohol heb ik ook maar gelaten voor wat-ie was, maar ik lag toch nog om half 3 in bed. Gelukkig kon ik vanmorgen uitslapen en de enige plek waar ik nu pijn heb, is m'n nek en schouder aan de rechterkant. Tja, een half uur lang met 450 kilo in je nek is niet echt fijn... Maar die 3 km voor de P/A was dus het enige minpuntje van de hele rit, de overige 34 km heb ik genoten. Holterberg, mijn achtertuin... en dan bij de eerste 5 eindigen met een erg voldaan gevoel. Ook het weer zat mee, er was flinke regen voorspeld maar het bleef droog en we hebben zelfs zon gehad! Mijn dag kon niet meer stuk!
Lau en Yannick (ik weet dat je meeleest
), ontzettend bedankt voor jullie hulp en inzet! Maarten en familie, bedankt voor wederom een fantastische organisatie (en dat zeg ik niet alleen omdat ik jullie ken, dat was gisteren ook de mening van o.a. de hoofdveterinair en de vele deelnemers)! Lon, bedankt voor je morele steun bij start en finish! En natuurlijk de meeste bedankjes voor Ret, onze superknol! Volgend jaar nog een of twee 'opwarmertjes' in klasse 1 en dan maar eens ons debuut in klasse 2. Klasse 2, here we come!
[Edit] irri typo's [/edit]
Been gaat nu trouwens wel weer stukken beter: volgend weekend ga ik met een stel stalgenoten het Brabantse land onveilig maken en als Moon daar goed doorheen komt schrijf ik misschien nog in voor Ommen; heb ik in ieder geval m'n geplande 5 wedstrijdjes voor dit jaar nog gehaald... 
