Ik had beloofd de paarden te voeren, en Navy was het er niet mee eens dat zij niks kreeg.. Gauw al mijn spullen ingeladen, en toen was Navy aan de beurt. Nou.. Zonder er ook maar een heel klein beetje over te twijfelen liep ze er in. Geen enkele stop! Geweldig, dat anderen trailerproblemen ´oplossen´door flink te slaan, en wij het met geduld en respect hebben gedaan.. Toen gauw op weg, het was inmiddels kwart over 8 en we wouden er toch het liefst wel voor tienen zijn. En dat haalde we makkelijk..Om half 10 reden we het terrein op, bekend inmiddels, vorig jaar hadden we hier ook gestart. Navy uitgeladen en mijn hesje en veterinaire kaart gehaald, en lekker losgestapt. Waarschijnlijk ging Navy er niet vanuit dat ze nog 27 km moest, want dat beest liep de hele tijd te drammen.. Had er flink zin in
Bij de keuring ging alles uitstekend, weer een complimentje over de locomotie, wat toch een prestatie is met een hoefkatrollertje 
Ondertussen waren we Karin en Ameretto tegen gekomen, die bijna zouden starten. Ameretto was heerlijk geparfumeerd.. Vliegjes hielden afstand.. Gelukkig hielp zij me even herinneren dat ik een starttijd aan moest vragen, was het zelf namelijk even vergeten
Ik had nog een uurtje, dus rustig aan even wat gegeten, gepoetst en toen rustigaan opgezadeld. Mevrouw leek er steeds meer zin in te krijgen, en toen ik er eenmaal opzat, en zij gewoon dwars door mijn pessoa, waar ik al een hele tijd niet mee gereden had, heenliep, had ik al waanideeën van Navy die met mij op d´r rug terug naar huis galopeerde Het weer was inmiddels lekker, een lekker fris windje, maar niet te koud, en het was droog en niet benauwd. Mooi dus.. Toen richting start.. Daar waren we, wonder boven wonder, meestal is het een hoop gehaast.., erg vroeg. Even lekker losgestapt dus, en na een kleine 20 minuutjes konden we starten. Dat wou mevrouw maar al te graag, en het stapje dat ik in mijn hoof had werd al gauw een uitgestrekte draf. En daar bleef ze de komende km´s in.. Ze was heerlijk enthousiast, en zette er een stevig tempo in. We hebben behoorlijk wat mede-ruiters ingehaald, in een draf, terwijl deze galopeerde
Daar kick ik nog steeds op We hebben voor de P/A dan ook geen pasje gegalopeerd, maar toch gingen we behoorlijk snel..Ik had me voorgenomen erg rustigaan te doen. Ik had ook geen horloge, stopwatch of dergelijks mee, zelfs mijn telefoon waar de tijd opstaat, stond uit.. Maar toen ik een vrouw op een wit Arabiertje passeerde, en later weer tegen te komen omdat ik stopte om 2 km v/d P/A te gaan stappen, en het haar wel leuk leek ´2 Arabiertjes naast elkaar te hebben´.. (Het is toch echt een volle Draver..), vroeg zij mij hoe laat ik weg was gegaan. Dat bleek een half uur ná haar te zijn, en zij ging momenteel met een snelheid van 16 km/u.. Oei.. we gingen dus wel heel snel.. Op 1 km v/d P/A kwam ik mijn groom (Papa genaamd
) tegen. Even lekker koelen, en toen verder naar de P/A. Daar had zij een hartslag van 60. Voldoende dus, maar zeker niet laag. Een stapje terug dus maar.Dat leek goed te gaan. Maar zodra zij andere paarden zag ging het gaspedaal er weer op.. Toen we de Holterberg in zicht kregen, zijn we hier in galop opgereden, afgewisseld met stap. Bij elkaar hebben we de gehele wedstrijd dus niet meer dan een kleine km gegalopeerd.. Omdat ik bang was dat we iets te snel gingen, vroeg ik iemand naar de tijd. Ik leek niet te snel te zijn, dus draafde we nog rustig een stukje. Tot we, veel sneller dan gedacht, het bordje 2 km v/d finish tegen kwamen. Gauw eraf, singeltje losser en lekker doorgestapt. Mijn vader kwam ik een kleine km voor de finish tegen, en ook toen hebben we weer lekker gekoeld. Navy liep nog steeds met ´r koppie in de lucht en d´r oren d´r op, om zich heen te kijken, dus ´fit to continue´was ze zeker wel..
Na één uur en 48 minuten finishte we. wat dat betekende wist ik niet, berekeningen had ik immers niet gemaakt, omdat ik een rustig ritje gepland had. Een nette hartslag van 52, dus dat was ok. Toen wachten op de nakeuring.. Inmiddels zagen we een trotse Karin en een voldane Ameretto, zij hadden met een snelheid van maar liefst 14,7 km/u en een hartslag van 56 de rit volbracht, de 37 km in hun geval. Ik kreeg wel door dat we toch behoorlijk snel waren, maar zo snel als zij dacht ik niet..
Toen dus gekeurd. Even leek het mis. De borborygmi (darmgeluiden) leken weg te blijven.. Tweede dierenarts erbij, en die heeft verder gekeurd. De darmgeluiden bleven erg weinig, maar toch voldoende, en met een hartslag van 40 en een ademhaling van 15 zijn we alsnog goedgekeurd. Ook de locomotie was weer in orde, ze liep nog steeds lekker losjes, en strekte nog een behoorlijk pasje
Gekkerd, zelfs na een wedstrijd wil ze nog gaan Een lekker slobbertje gegeven en toen maar gewacht op de uitslag. Ondertussen waren we even gaan rekenen, en we leken een erg snelle tijd te hebben, wat dus ook klopte..
Het duurde even, maar uiteindelijk begonnen ze met de prijsuitreiking. Eerst de 27 km Pony´s. Dat was nog even emotioneel, ik was ook even ontroerd, toen Mariska Doosje (met de 27 !! jarige Happy) eerste was, en zij hier erg van moest huilen.. Maar dat duurde niet lang want ik zat inmiddels in de spanningen.. En wat bleek?? We waren eerste!! Vroeg me niet hoe we het hebben gedaan, precíes 15 km/u, zonder horloge of ander tijdsbesef, maar, we did it! De nummer 2 was ook met 15, maar Navy´s hartslag was lager. Wow, ik was wel even trots op mijn meisje. Dat heeft ze toch zo maar even mooi gedaan! Mét d´r hoefkatrol.. Het verhuizen, zodat we nu tegenover het bos staan, heeft ´r goed gedaan
Ook Navy was uiteraard erg blij.. Die heeft een zak voer gewonnen..Nog even gewacht op Karin´s uitslag. Ook al zo geweldig! 5e!! (Nogmaals gefeliciteerd!) Mooie afsluiting van dit seizoen, zoals ze zelf ook al zei. Toen terug gereden. Mijn moeder (groom 2
) kom niet groomen dit keer, mijn opa en oma moesten naar het vliegveld gebracht worden.. Maar, terug op stal stond zij ons daar te verwelkomen. ik liep met Neef naar stal, waar zij de hele mikmak had versierd met slingers en een chocoladegedoetje 
Navy begon enthousiast aan d´r brokken en muesli, en toen zij had geplast, gedronken en weer lekker fris erbij stond zijn we weg gegaan..
Het was echt een fantastische rit, nog nooit heb ik Navy zo enthousiast meegemaakt, zo voorwaarts en lekker te rijden.. Mooie route (jaja.. zelfs IK ben dit keer niet verdwaald..) en erg licht om te rijden. het zou een mooie afsluiting zijn, maar waarcshijnlijk rijd ik Ommen en Katwijk toch ook nog
Gefeliciteerd iedereen in elk geval, en Maarten.. De organisatie was weer perfect geregeld!
Groetjes Mandy
