Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-02 14:06

Verwijten, wat moet ik nou?

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-02 14:06

Mijn lieve merrie is net 3 dagen dood. Ik durfte het weer aan om even naar stal te gaan en had er behoorlijk veel moeite mee om de lege stal van mijn merrie te zien. Verdrietig

Gelukkig waren ze allemaal zo slim geweest alle spullen van gine op te bergen zodat ik daar nu niet ook mee geconfronteerd werd Lovers

wel lief, maar het had niet gehoeven huilen doe ik toch wel want alles herinnerd me aan mijn lieve merrie.
Ik mocht de fjordenmerrie even rijden, een schat van een merrie doet geen vlieg kwaad. We gingen een buitenrit maken, de jongens op de kar en ik ernaast op de merrie.
En ja hoor, de merrie draaft netjes, struikeld over haar eigen benen en gaat op haar knieen waardoor ik natuurlijk gelanceerd werd en met een rotknal op de stenen terecht kwam

En wat doe je als je voorovervalt? Juist, je steekt je handen uit Frusty

Het deed geen pijn hoor, het deed meer pijn te beseffen dat paarden en paardrijden er voor mij niet misschien meer in zit, niets is hetzelfde nu mijn merrie weg is.

Ik ben zo vreselijk bang dat mijn merrie het helemaal niet leuk zou vinden dat ik nu met andere paarden bezig ben... Klinkt misschien achterlijk, maar het voelt gewoon slecht. Misschien moest ik door deze klap wel beseffen dat het gewoon niet meer gaat zonder haar.

Ik had nooit geweten dat ik mijn merrie op 5 jarige leeftijd zou moeten verliezen. Ik vind het zo erg dat ik niet veeeeel meer met haar gedaan heb. Ik kwam wel iedere dag, maar ik had iedere dag langer kunnen komen. Ik had haar vaker kunnen wassen, vaker wandelen en vaker kunnen gaan rijden toen het nog kon Verdrietig

Ik ben als de dood dat ze niet genoeg aan mij gehad heeft in haar korte leventje...
Ik denk hier steeds over na, ik kan het maar niet loslaten.

Wat betreft die klap, ik heb mijn duim gebroken. Leuk nu ik net moet beginnen met mijn stage in het ziekenhuis. Nou ja, misschien kan je beter alles in een keer verliezen en dan hopen dat de rest van je leven wel een beetje gelukkiger verloopt Verdrietig

**Geplaatst**: 06-09-02 14:24

Geplaatst: 06-09-02 14:24

Ik hoop dat met je duim ook de andere wonden snel zullen genezen. Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van je paard.
Sonja

**Geplaatst**: 06-09-02 14:32

Geplaatst: 06-09-02 14:32

Lieve Anna,

Ik heb Origine maar kort gekend maar het was een lief paard en een die hardstikke gek op je was. Een ding weet ik zeker. Origine zou van boven het liefst zien dat jij het rijden weer oppakt. Juist om de mooie herinneringen aan haar te bewaren. Ze zal zeker nooit verwijten dat je het doet. Ik heb ook maar heel kort naast jou gestaan maar ik weet dat niets je teveel was voor haar. Tig dekens en andere spullen. We hadden het er nog over dat je zo'n dekengek was weet je nog? Nee, Origine heeft het fantastisch bij jou gehad. Dat het nog niet over is dat is begrijpelijk. Dat duurt nog wel een hele lange tijd. Maar denk nooit dat ze je zou verwijten dat jij verdergaat met rijden wnat dan denk ik dat je je merrie niet helemaal goed begrijpt. Die lieverd ziet jou het liefst gelukkig. Geloof mij maar.

Ach en je duim? Ik heb nou al zoveel blauwe plekken en gekneusde vingers aan Raak overgehouden. Hoort er allemaaal bij.

LIefs Hanifa

**Geplaatst**: 06-09-02 14:47

Geplaatst: 06-09-02 14:47

Lieve Manda,

Je zit gewoon middenin een rouwproces... al die vragen die je jezelf nu steld... echt je hebt je best gedaan om een lieve, goed baas voor je paardje te zijn. Jij hoeft jezelf echt helemaal niets te verwijten!!

Ik kan me voorstellen dat je het gevoel hebt na die val van dat Fjordje dat je merrie niet wil dat jij nog op een ander rijdt maar je moet jezelf niet helemaal gek maken. Ik weet zeker dat Origine jou het geluk zal gunnen en blij zal zijn als je weer gelukkig bent. Probeer je verdriet op je eigen manier te verwerken en huil als je wilt huilen, praat over haar, schrijf je gedachten van je af in een dagboek ofzo of op Bokt want dat helpt ook. Of het nu een paard of een mens is.. je zit gewoon middenin een rouwproces en om een paard of welk ander dier dan ook kun je net zoveel verdriet hebben als om de dood van een mens. Ga pas weer rijden zodra jij echt voelt dat je eraan toe bent, ga op je gevoel af en geen schuldgevoelens hoor.

Je verdriet zal iedere dag een klein beetje slijten totdat je over een poosje met een glimlach naar haar foto's kan kijken en terug kunt denken aan die fijne tijd die jullie samen hebben mogen delen.

Heel veel sterkte en liefs,
Annemieke

**Geplaatst**: 06-09-02 14:48

Geplaatst: 06-09-02 14:48

Ik kan begrijpen dat je zo denkt! Maar denk beslist niet dat je jezelf iets kan verwijten!! Waarom zou je nu niet op een ander paardje mogen rijden??
Toen ze nog leefde deed je het ook, was ze toen ook boos op je?? Vast niet!! Denk daaraan, ipv jezelf zo in de put te praten!! Ik snap het goed wat je doormaakt, ik heb het zelf ook meegmaakt 5 jaar geleden met mijn paardje!! Als je verder wil praten kan je me PBen!
Dat van je duim dat komt best wel weer goed, nu heb je even de rust om tot jezelf te komen en na te denken wat je allemaal gaat doen hierna!
Het is een ongeloofelijk moeilijke periode waar je nu doorheen gaat, maar ga niet in de put zitten (is makelijker gezegt dan gedaan), maar probeer te denken aan je paardje! je hebt al het mogelijke gedaan om haar te behouden, op het laatst was het ook niet eerlijk meer tegenover haar om haar zo te laten lijden, dat zei je zelf ook! Ze heeft nu geen pijn en heeft vrede, ook al was ze jong!
Er komt een betere tijd, geloof me, ook al lijkt het nu niet zo!
Vergeten zal je haar nooit en het blijft pijn doen elke keer als je aan haar denkt, maar ze zal een heel mooi plekje krijgen in je hart!!

Heel veel sterkte nu bij alles, en mocht je verder willen praten, mag je me altijd pben!!

**Geplaatst**: 06-09-02 15:54

Geplaatst: 06-09-02 15:54

Lieve Manda,

Toen ik na een tijdje dokteren mijn paard in moest laten slapen voelde ik mij zo rot. Het was zo'n apart paard met een apart karakter. Hij was nog geen 7 jaar. Dus ook erg jong. Mijn mutsie. Ik wilde ook geen zwart paard meer. Dus.. Ik kocht een schimmel. El Roy. Later liep ik ook tegen een leuk veulen aan. Een zwarte Royal Dance. En het ongeluk sloeg weer toe. Mijn veulen verdronk.
Ik was er kapot van. Ik dacht echt van dat zwarte paarden ongeluk brachten bij mij. Maar ik he weer een stap gedaan. Ik heb mijn merrie door een zwarte laten dekken. Ik moet toch ook weer verder. Ik rijd gewoon weer. Ook jouw merrie zou niet willen dat jij je geluk met paarden op zou geven.

Ga lekker weer wat paarden rijden. Het hoeft niet eens een eigen paard te zijn. Op een gegeven moment gaat het bloed weer kruipen waar het niet gaan kan en koop je een ander paard. Waar je opnieuw een toekomst mee op kunt bouwen.

Sterkte.

**Geplaatst**: 06-09-02 16:04

Geplaatst: 06-09-02 16:04

Meis, maak je niet druk.. Het komt allemaal weer op zijn pootjes terecht.. Het doet zeer, het vreet aan je en het is vreselijk moeilijk.. Maar geloof me, op ten duur kan je weer aan haar denken zoals ze vroeger was.. Hou die mooie wilde tweejarige in je hoofd en vergeet al die fijne dingen die jullie hebben meegemaakt niet.. Denk eens aan d'r ondeugende streken en aan d'r lieve dingen.. En bedenk dat zij ook niet zou willen dat je ongelukkig bent.

Ga pas rijden als je er weer aan toe bent en begeef je onder mensen die het begrijpen en je erin steunen.

Ook ik heb een paard verloren, ze was wellicht niet meer van mij, maar is ook afgemaakt. Ook zij had heel veel pijn en ik ben blij dat ze daar in een keer van verlost was.. Ik was er niet bij toen ze dood ging, ik heb nog wel gedag kunnen zeggen tegen haar.. Nu ( ruim een jaar later ) kan ik terugdenken aan al die ondeugende streken en haar rare bokkensprongen..

Het slijt echt wel, geloof me..

Als je erover wilt pben mag dat hoor, ik begrijp absoluut hoe je je voelt..

**Geplaatst**: 06-09-02 17:09

Geplaatst: 06-09-02 17:09

Het is nog maar zo kort geleden, je hebt het nog lang niet verwerkt, zal ook nooit helemaal gebeuren. Maar dan zal het waarschijnlijk toch weer gaan kriebelen op een gegeven moment. Je merkt vast vanzelf wanneer je er weer aan toe bent en misschien kom je vanzelf een nieuwe "liefde" tegen. Eentje waarvan je ook weer net zo zal gaan houden...
Een nieuwe start een nieuwe kans...

**Geplaatst**: 06-09-02 17:26

Geplaatst: 06-09-02 17:26

o meisje vraag je jezelf dat soort dingen niet af alsjeblieft.
je pest jezelf ermee, doet jezelf pijn ermee.
als het nu niet goedvoelt voor jou om met andere paarden bezig te zijn, moet je dat gewoon even niet doen. En ik weet zeker dat er wel weer een tijd komt dat het toch weer gaat kriebelen en dan zul je er meer plezier aan kunnen beleven dan nu.
sterkte!

**Geplaatst**: 06-09-02 17:39

Geplaatst: 06-09-02 17:39

Geef jezelf alsjeblieft een beetje tijd meid. Doe alleen maar dingen waar je zin in hebt en die je op kunt brengen. Als je niet naar stal wilt, dan ga je gewoon niet. Alleen jij kunt bepalen wanneer je daar weer aan toe bent, en ook aan eventueel rijden. Niets hoeft op dit moment.
Probeer die twijfels los te laten. Je bent er altijd voor haar geweest en ze zal echt zielsveel van je gehouden hebben, denk ik als ik lees hoe je met haar omgegaan bent.

Je zit midden in een rouwproces en daar moet je gewoon de tijd voor nemen. Hoe vreselijk het ook allemaal is, maar je moet je verdriet toelaten.
Op een zeker moment, weet je dan vanzelf wel weer dat het een plaatsje aan het vinden is en dat je weer voorzichtig verder kunt gaan. Overhaast niets en blijf je gevoel uiten naar de mensen die je dierbaar zijn.

Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 06-09-02 18:46

Geplaatst: 06-09-02 18:46

Hoi Manda!

Ik kan me goed voorstellen dat je jezelf verwijten maakt.Maar neem dan van ons aan dat je alles voor haar hebt gedaan wat je kon!
Ik weet echt 100% zeker dat Origine een heel goed leven bij je heeft gehad.
Je hield/houd zielsveel van haar en dat wist ze.Ze heeft het goed gehad en je hebt haar vredig laten sterven.Ook toen was je er voor haar.Ik weet ook zeker dat Origine het helemaal niet erg zou vinden als jij met andere paarden bent.
Ik denk zelfs dat paarden om je heen je alleen maar kunnen helpen, al is het alleen maar om af en toe te knuffelen als je je verrot voelt.

Heel erg veel sterkte en beterschap!

Groetjes
Janneke

**Geplaatst**: 06-09-02 20:12

Geplaatst: 06-09-02 20:12

Die gevoelens heb ik ook allemaal gehad. Ik heb toen bewust voor een veulen gekozen want ik had de eerste tijd geen enkele behoefte om weer te rijden. Langzaam aan ben ik toen weer begonnen op een lease-paard maar in het begin was dat heel moeilijk. Het gemis was des te groter omdat geen enkel paard de vergelijking met mijn Ringo kon doorstaan.

Ook ik voelde me schuldig omdat ik hem de laatste tijd niet meer aandacht had gegeven. Het laatste jaar had ik hem wat vaker aan een medeberijder overgelaten. Maar daar kon ik niets meer aan veranderen. Nu weet ik dat ik goed voor hem ben geweest. Dat schuldgevoel is logisch. Dat had ik ook na de dood van mijn vader. Dat heeft bijna iedereen na het verlies van een dierbaar iemand. Het hoort bij het rouwproces.
Nu is het moeilijk te geloven maar het zal steeds een stukje beter gaan en op een dag kan je weer met een glimlach aan haar terugdenken. Dan weet je dat het ergste voorbij is.

**Geplaatst**: 06-09-02 20:21

Geplaatst: 06-09-02 20:21

sterkte meis,ookal heb je nu zoveel pijn dat woorden eigenlijk helemaal geen troost bieden,ik leef met je mee en ik denk dat jouw merrie een prachtbaasje aan je heeft gehad en dat zij nu het helemaal niet nodig vind dat jij jezelf verwijten aan het maken bent.je hebt je best gedaan,dingen gebeuren in je leven zonder dat je erom vraagt,en zeker zoiets als dit is moeilijk te verkroppen maar ga je zelf alsjeblieft niet de schuld geven!heel veel sterkte...

**Geplaatst**: 06-09-02 20:30

Geplaatst: 06-09-02 20:30

Lieve Anna,
Ieder paard mag zich gelukkig prijzen om jou als eigenaar te treffen! En ik weet zeker dat Origine er op haar paardenmanier ook zo over dacht...Jij blijft in haar hart en zij in het jouwe, maar gelukkig is een hart heel groot: er is plaats voor heel veel houden van! En dat zal ze je nooit kwalijk nemen.

**Geplaatst**: 06-09-02 20:51

Geplaatst: 06-09-02 20:51

Hey ik ken je niet zo goed, maar als ik hoor wat jij zegt en wat er gezegd word heeft je paard het echt wel fijn gehad bij je. Ik ken genoeg mensen die niet eens elke dag komen, en tuurlijk had je haar vaker kunnen wassen en vaker kunnen grazen. Denk je dat ze dan gelukkiger geweest zou zijn dan nu?
En ik denk niet dat ze het je kwalijk zou nemen dat je andere paarden rijdt. Als je van iemand houd wil je toch het liefst diegene gelukkig zien?
Doe het rustig aan, dan krijg je vanzelf wel weer zin om met paarden om te gaan denk ik.

**Geplaatst**: 06-09-02 21:02

Geplaatst: 06-09-02 21:02

Aan je verslagen te lezen heb je je zelf niets te verwijten. Je heb genoeg leuke dingen met haar gedaan. Probeer ook vooruit te denken zonder de mooie momenten samen te vergeten. Ik weet hoe moeilijk het is maar verwijt je zelf niets. Ik weet hoe moeilijk het kan zijn.
Als je het niet aan kan, zet dan je bezig zijn met paarden even op een laag pitje tot dat je er weer de kracht voor hebt.

**Geplaatst**: 06-09-02 21:53

Geplaatst: 06-09-02 21:53

Manda, probeer het jezelf niet nog moeilijker te maken! Jezelf verwijten maken is deel van een rouwproces, had ik maar dit, had ik maar dat..Al was je iedere dag 8 uur lang met haar bezig, dan nog zou je het gevoel hebben haar tekort te hebben gedaan. Maar ik kan je verzekeren, dat is niet zo! Als ik alle berichten lees, hoe jij je paardje probeerde te redden, dan is niets duidelijker dan dat je zielsveel van je paardje hield. En dat is het mooiste wat je haar hebt kunnen schenken, geen pluk gras kan daar tegen op, en dat heeft ze vast en zeker tot aan haar laatste moment gevoeld. Meid, je hebt haar gegeven wat een dier nodig heeft, je bent een kanjer, dus alsjeblieft wees niet hard voor jezelf. Ik denk dat het enige wat je nog voor Origine kunt doen, is te zorgen dat jezelf weer gelukkig wordt, en dat je andere paarden kunt geven wat je haar hebt gegeven.

**Geplaatst**: 06-09-02 22:16

Geplaatst: 06-09-02 22:16

Anna,

het is voor het eerst dat ik nu lees dat Origine is overleden, en het is een enorme schok voor me. Ik kan me niet voorstellen hoe erg het voor jou niet moet zijn. Nogmaals mijn diepste medeleven. je kan me nogsteeds altijd mailen als je iets kwijt wilt!
Ik denk niet dat je moet denken dat Orgine dit 'niet goed' zal vinden. Ik denk dat Origine nu ergens is waar ze geen pijn meer heeft, en liefdevol op jou zal neerkijken. Misschien is ze juist blij dat jij nu je liefde en aandacht aan haar soortgenoten kan geven. Ik weet zeker dat ze het alleen maar fijn zal vinden!
Dit alles klinkt misschien heel stom, maar probeer het ook zo te voelen.
Je kunt het meid!