Het zit zo:
Dit wordt een lang verhaal maar lees het ff helemaal aub..!
Ik heb nu een baan bij een comm. bedrijf, ik wordt gedetacheerd aan gemeentelijke instanties. Bij deze functie hoort een leuke auto van de zaak, wat dus bijzonder voordelig rijden is, zelfs/vooral met de afstanden die ik rijdt.
Nu kan ik in dienst bij een van de organisaties waar ik via mijn bedrijf gedetacheerd zit.
De organisatie en ik zitten nu in een onderhandel-fase ( financien).
Momenteel ( bij huidig bedrijf) heb ik een leuk loon, en de auto is eigenlijk goud waard, bedenk ik me nu ik es aan het rekenen ben geweest.
Ik doe nu leuk werk bij een leuke organisatie, maar voorheen heb ik een wat mindere klus gehad.
Dit is altijd de vraag bij ,en inherent aan het werken op detacheringsbasis:
waar wordt ik geplaatst: hoe leuk is het werk, hoe leuk is de cultuur en sfeer, hoe ver zal het rijden zijn, etc etc.
Over het algemeen worden wij niet 'zomaar' ingehuurd, vooral omdat we niet echt goedkoop zijn. Er speelt vaak e.e.a. ( achterstanden/tijdelijke probleemsituaties, met stress bij personeel tot gevolg, etc.) waardoor je meestal niet het meest uitdagende/plezierige werk te doen krijgt..,daar ben je zoals gezegd uberhaupt te duur voor.
We hebben zelf niet heel veel zeggenschap hierin, tenzij er keus is in het aanbod. maar mocht er geen alternatieve klus zijn, kan ik moeilijk iets weigeren, tenzij het echt een pokke-end rijden is..
Ik ben en blijf afhankelijk van wat mijn manager voor me regelt.
So far.
De plek waar ik nu een half jaar zit, zit ik erg naar m'n zin, qua cultuur en mensen vooral. Het werk heb ik een beetje gezien, maar de vacature waar ik nu voor in onderhandeling ben, is voor ander werk, wel gerelateerd aan wat ik nu doe, maar veel uitdagender en met meer verantwoordelijkheid. Ik zit op een erg leuke kamer, met mensen waarmee ik me helemaal thuis voel.
We zitten, ondanks de leeftijdsverschillen, op 1 golflengte qua niveau, humor, etc.
Ik ben me "helaas", want da's niet handig in mijn werksituatie, erg thuis gaan voelen. De collega's laten het ook regelmatig merken dat ze hopen dat ik blijf en dat ze het erg jammer vinden als ik weg zou gaan, etc etc.
De functie biedt voor mij veel uitdaging en leerprocessen, mede omdat het een nieuwe, nog te ontwikkelen functie betreft. Ik groei dus mooi met de anderen mee in deze functie en ga dus ook mee bepalen in het hoe en wat.
Nu hebben ze me een salarisvoorstel gedaan, waar ik normaal gesproken direct voor zou tekenen.. echt waar.
Maaaaaar... ik vrees dat ik nu verwend ben, en erg gewend ben geraakt aan het besteedbaar inkomen dat ik nu heb.. dit komt voor een deel dus door de auto, zo goedkoop kan ikzelf never nooit niet rijden.
Ik had eerst zelf een 'richtsalaris'genoemd en erbij gezegd dat ik voor heel veel minder niet over kon stappen ( was ook zo), wilde ik quite blijven spelen, verhoging nog niet eens meegerekend.
Qua auto zou ik er sowieso erg op achteruit gaan, dat had ik er dan voor over en min of meer 'geaccepteerd'.
Mijn 'salaris-eis' lag best hoog, omdat ik mijn autokosten wel had 'doorberekend' bij het bepalen van het loon-zonder-auto. Dit moet ook wel, aangezien ik straks geheel zelf een auto moet financieren en de organisatie niet doet aan reiskostenvergoeding..
Wel had ik gerekend vanuit een goedkopere en oudere auto dan die ik nu rijdt.. Dat leverde ik dus sowieso al in, verder wilde ik niet teveel financieel zakken/vallen uiteraard.
Ik heb echt flink zitten rekenen en rekenen en.....
Afijn, de chef zei al meteen dat ik erg hoog zat, dat hij het niet kon maken en vrantwoorden om mij hoger in te schalen dan anderen die er al een aantal jaren werken, etc. Maar hij zou kijken wat 'ie kon doen.
Ik kreeg na x weken een tegenbod..
Het is aanzienlijk lager dan wat ik vroeg, scheelt ca. 250 euro bruto..
het blijft een heel leuk salaris, maar ik lever dan wel behoorlijk in bij hetgeen ik nu heb.
Om een lang verhaal niet nog langer te maken:
Wat mag mijn welzijn, het investeren in mezelf, financieel kosten..?
waar ik nu zit blijft alles tamelijk onzeker, ze kunnen me veel beloven, maar is er geen vraag dan is er geen vraag ( en gezien de huidige/toekomstige economische toestand..).
Ik weet dat ik vertrouwen moet hebben, maar ook mijn manager blijft afhankelijk..
daartegenover staat dat ik nu veel groeimogelijkheden heb, althans, dat roepen ze steeds en je mag a.h.w. aankruisen in een dik cursusboek wat je leuk lijkt.. ( verdieping/verbreding/..)
En financieel groei ik harder bij mijn bedrijf, behorlijk hard zelfs.
Maar bij de 'nieuwe' organisatie weet ik wat ik heb, zit bij mensen waar het bijzonder mee klikt en ga wrk doen waarik 100% voor gekozen heben wat me erg leuk en uitdagend lijkt.
In de praktijk kan dit altijd weer gaan tegenvallen door bijv/ omstandigheden en/of personeelstoestanden, weet ik ook.. maar da's overal.
* Wat mag mijn welzijn, het investeren in mezelf, financieel kosten..? *
iemand nuttige aanvullingen/vraagtekens/advies..?
pff wat een verhaal, heb nog e.e.a. gedeleted, maar dit schetst zo'n betje de situatie
. Nou ja, bijna dan he.
!) Als je die "nieuwe baan" veel leuker lijkt, zou ik dat zeker doen!
....
!