Ik ben vorige week tijdens het inspringen (dankzij een enorme kneus die zich ook in de baan bevond) van een paard afgelazerd. Kwam aardig hard op mijn rug terecht, maar ja, ik kom uit een 'gewoon doorgaan' familie, dus niet piepen en hup weer op het paard. Afijn, wedstrijd ging bagger, en ik leefde de afgelopen dagen op pijnstillers, met de hoop dat de pijn vanzelf weer zou afnemen.
Vanochtend voelde mijn benen echter nogal vreemd, maar had meer het idee dat het de gevolgen waren van mijn verjaardagsfeest, de avond ervoor. Maar omdat de pijn ook nog vrij heftig was, ging ik op aanraden van een vriendin toch maar langs de dokter. Dat schijnt tegenwoordig ook niet meer zo eenvoudig te gaan in de weekeinden, want ze hebben hier nu een 'dokterspost'. Dat betekent dat je nog een heel eind naar een ander dorp moet rijden, want je eigen huisarts is niet bereikbaar. Handig..Ben gelijk doorgestuurd naar de EHBO voor foto's, en voor de uitslag zou ik weer moeten bellen naar mijn eigen huisarts. Maar nu had ik een voicemailbericht, van één of andere arts, en die zei dat ik maandag onmiddelijk contact moet opnemen met hem, om de foto's te bespreken.
Het is nu te laat om nog naar het ziekenhuis te bellen, maar dit vind ik toch wel eng. Hopelijk is er niets raars te zien. Je gaat je nu wel weer gelijk de engste scenario's in je hoofd halen.. 
In ieder geval, hier maken ze continue flauwe grapjes. Ik krijg elke keer de opmerking 'zoek je wat', omdat ik zo naar voren gebogen loop. Leuk hoor huisgenoten! Ik kan wel tegen een geintje gelukkig, de beste remedie om mij niet al te veel zorgen te maken. 
