Normaal gesproken heb ik er helemaal geen moeite mee als iemand anders mijn pony aanpakt. Het is tenslotte een jonge -net gecastreerde- ruin en die wil je nog wel eens uitproberen. Zelf behandel ik hem ook best wel streng. Ik geef hem liever 1 harde knal, dan 10 kleine. Dat werkt gewoon het beste bij hem.
Maar goed... er kwam een hoefsmid die ik nog niet kende. Hij was een beetje grieperig en chagarijnig. Met alle respect, hoefsmid is een heel zwaar beroep.
Ook is hij iemand die heel erg veel praat. Hij kletst je de oren van je hoofd.
Met het beslaan van het paard voor Mananzo is hij anderhalf uur bezig geweest. Mananzo heeft die tijd vast moeten staan.
Toen was eindelijk Manans aan de beurt.
Hij heeft er werkelijk een uur over gedaan om hem te bekappen. Terwijl dat wel in een 10-15 minuten gedaan kan zijn. Maar die man bleef maar praten.
Mananzo gedroeg zich echt heel erg goed, ondanks hij nog maar 2 maanden ' in handen' is.
Maar bij het laatste been (voorbeen) was zijn geduld een beetje op en vond hij het niet meer leuk. Hij moest alleen nog zijn hoef vijlen en daarbij moet het been naar voren op zo'n paaltje gezet worden.
Mananzo trok een beetje met dat been.
Toen ineens...die hoefsmid die grijpt hem vast en die schopt hem toch zo ontzettend hard in zijn buik. Echt waar, wel 3 of 4 keer met schoenen met stalen neuzen.
" Wat een rotbok" zei hij ook nog eens.
Ik durfde echt niets meer te zeggen, ik was er zelf ook van geschrokken. Okee, als het rechtvaardig was geweest, dan vond ik het best, maar ik vind toch dat die hoefsmid eerst zn werk maar moet doen en dan mag die van mij part zo lang kletsen als hij wilt. Dit durfde ik natuurlijk niet te zeggen.
Hoe zijn jullie in dit soort situaties?
Laatst bijgewerkt door Shaienne op 30-08-02 13:15, in het totaal 1 keer bewerkt