) weer het bos in, maar Navy schijnt een complete IJslanderlove op te hebben gebouwd.. Inmiddels is ze het stalgenootje van Thokki, ook een IJslander dus. We zijn er al 2 in het bos tegen gekomen, en dat werd Navy toch even te veel.. Het begon al toen we het bos inreden, koppie tussen d´r benen en flink met die kont shaken (hét alternatief voor vreugdebokjes, die ze dus niet kan maken
). In een galop ervandoor, maar ik was d´r voor, en hield ´r nog net in. Maar wat doet mevrouw.. Die gooit er een telgangetje in.. God, probeer d´r daar maar ´es uit te krijgen.. Oortjes erop en hobbelen.. Erg schattig hoor, en leuk zo´n multifunctioneel paard, maar dit was ook weer niet de bedoeling 
Toen de ergste energietjes eruit waren (en wegens een conditie-terugval was dat eerder dan verwacht) en ze te enthousiast was voor een stap, maar eigenlijk minder behoefte had aan een draf hebben we zeker een km getölt (met af en toe wat zuivere drafpasjes
). Tot ik erachter kwam dat mijn geweldige uitvinding (oke, geen geweldige, maar het ís een uitvinding) los geraakt was. Ik heb namelijk velen ringen aan mijn zadel, en hier klip ik- door een elastisch koord met klipjes om mijn jas heen te wikkelen- mijn jas aan. Jas weg dus.. Ik Navy omkeren, en ja.. Dan schijnt ze ineens een stuk minder moe te zijn. In een galop (inclusief scheten en hevige weg-springen-voor-een-enge-struik-met-bloemetjes-acties) weer terug dus, en ook dit verandere weer gauw in een telgang.. *ZUCHT* Vermoeiend zo´n paard met identiteitscrisis.. Ik snap nu waarom bij een recreatie-IJslander die telgang niet altijd even gewenst is..
Maar, zelfs voor het tiendubbele van dat gaat ze niet weg, töltend of niet