Omdat je er verschillende meningen over hoort, wil ik hier graag een nieuwe discussie over starten.
Na een goede basis, leer je de stop aan.
Het paard stopt goed vanuit stap, draf & galop, brengt de achterhand goed onder, maar glijdt nog niet echt... (heeft al wel de sliding plates onder).
Methode 1 :
vanuit stap, back-up... weer wegstappen.
dit ook in draf...
en uiteindelijk in galop, zou het paard uiteindelijk moeten gaan glijden.
Een paard wat zijn achterhand goed onderbrengt & schouders omhoog en 'los' heeft, glijdt zelfs al een stukje in draf.
Methode 2 :
Werken op de run down, dus rechte lijnen in galop rijden (aantal meters van de wand af).
rechte lijn in galop, stop, dan back-up...
omdraaien... weer een stukje back-up... wachten, weer opnieuw....
af & toe een roll-back erbij, maar dan weer rechte lijn en een stop, gevolgd door back-up.
Ook zie je dit op de diagonaal.
Zoals je kunt lezen is methode 1 toch gebaseerd op heel rustig aan opbouwen....
en methode 2 gebaseerd op 'meer lef & een hoop gas'
Wat mij nl. opvalt, is dat de 'profesionele trainers' eigenlijk alleen maar gebruik maken van merendeels methode 2.
Nu vroeg ik me af of jullie hier ervaring in hebben en zo ja, vertel !
Lijkt me leuk eens te lezen wat nu de meeste 'vruchten' afwerpt... ( 
)groetjes Jolanda
