Een paard is ook wel `s toe aan baaldag
Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
Pagina 1 van de 1
- Marieke_456
- Berichten: 4608
- Geregistreerd: 14-06-02
Een paard is ook wel `s toe aan baaldag
Geplaatst door de TopicStarter : 18-08-02 20:33
Maar Egbert Jager uit Balderhaar wil geen paardenfluisteraar heten. ‘Dat geeft mijn werk namelijk ten onrechte iets geheimzinnigs.’ Feit is echter wel dat Jager daar begint waar anderen - vaak wanhopig - hun handen van de zieke edele viervoeters aftrekken.
Het zijn allesbehalve gewone kostgangers: die edele viervoeters die de stallen van Jagers boerderij in Balderhaarmoor - een Duitse buurtschap net over de grens bij Langeveen - bevolken. Ze hebben allemaal zo hun klachten. Variërend van fysieke, zoals kreupelheid, tot afwijkingen, die, ook bij paarden, vooral ‘tussen de oren’ heten te zitten. Gemeenschappelijke kenmerken zijn er ook. Zoals het feit ze hun leven danken aan een baas, die hen - ofwel uit pure dierenliefde ofwel vanwege een grote financieel belang - nog niet naar de slager heeft gebracht.
Want Egbert Jager is voor menig ziek paard en z’n baas uit Nederland of Duitsland de laatste hoop. Omdat hij als Tierheilpraktiker net iets meer van paarden schijnt te weten dan de meeste dierenartsen. Jager kan putten uit een schat aan ervaringen die hij wereldwijd bij de medische begeleiding van paarden in de draf- en rensport opdeed. En uit de op de kop af 938 recepten die hem toekwamen uit de nalatenschap van zijn leermeester en vroegere werkgever, de Duitse paardendokter professor Plagemann.
Egbert Jager is met paarden grootgebracht. Z’n ouders hielden thuis in het Drentse Terheijl paarden voor de draverij. Het was tijdens zijn opleiding tot pikeur dat Jager in contact kwam met professor Plagemann. Die haalde hem over om de sulky te laten staan en zich bij hem te voegen tijdens zijn reizen langs rijke lui in Europa met hun stallen vol dure topdravers en renpaarden. ‘Op aanraden van Plagemann heb ik een veterinaire opleiding gevolgd, maar de echte kneepjes van het vak leerde ik van hem. Die man was werkelijk een genie in zijn vak’, vertelt hij.
In een wereld waar iedereen iedereen kent, kwam Jager via Plagemann in contact met de Italiaanse familie Agnelli, grondleggers van het Fiat-autoconcern. Jager trad bij hen in dienst voor de medische begeleiding van de paarden in de stallen van de puissant rijke familie. Later toog hij de grote plas over om in de stallen van rijke Amerikaanse ondernemers aan de slag te gaan. Eind jaren tachtig keerde hij terug naar Europa; aanvankelijk naar Engeland om vervolgens, een jaar of acht geleden in het Duitse grensgebied neer te strijken.
Op de boerderij in Balderhaarmoor is Jager nu een jaar of twee actief. Samen met zijn partner Inge Benjamins, afkomstig uit Bergentheim. Vele honderden probleempaarden heeft hij inmiddels in zijn praktijk voorbij zien komen. Paarden waaraan niet zelden duizenden euro’s aan dierenartskosten zijn verspijkerd, die op röntgenfoto’s geen afwijkingen vertonen, maar die toch niet doen wat van hen wordt verwacht.
Om nog maar eens een keer naar zijn bijnaam te verwijzen: Jager helpt de dieren niet door in hun oren te fluisteren. Maar wel door goed naar ze te kijken - ‘Dat begint al wanneer ze hier uit de trailer stappen’ - goed te luisteren naar het verhaal van de eigenaar/ruiter en vooral ook door logisch na te denken. Jagers oplossingen zijn vaak simpel. Een voorbeeld van zijn werkwijze: een van zijn patiënten wenst geen halster meer over het hoofd; protesteert wanneer hij zijn eigenaar daarmee ziet aankomen. Jager gewent het dier opnieuw aan het tuig door hem zachtjes water langs hoofd en hals te laten stromen. ‘Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan.’
De ‘Pferdeflüsterer von Balderhaar’ wijst op een pony in een van de boxen. Was niet te handhaven in de trailer achter de auto. Trapte er, zonder aanwijsbare reden, op los. Door de pony te observeren in z’n box kwam Jager er achter dat het dier zijn ene been voortdurend ontlastte. Uiteindelijk volgde de conclusie dat het last heeft van een kniegewricht. ‘Als een trailer achter een rijdende auto hangt, moet het paard voortdurend zijn evenwicht bewaren. Dat is een zware belasting voor zijn knieën’, aldus Jager. Buiten de trailer hoeft een dier zijn feitelijke probleem niet altijd direct te tonen. ‘Maar als-ie in zijn stal tot rust komt, verraadt-ie zich steevast door zijn houding.’
Al snel laat de Tierheilpraktiker het doorschemeren: de oorzaak van veel problemen bij de edele viervoeters ligt niet in de dieren zelf, maar bij de eigenaren/berijders. Veel nieuwe rijken hebben zich de laatste jaren op paarden gestort, maar lang niet iedereen weet goed met ze om te gaan. ‘Sommige mensen besturen een paard, zoals ze een bromfiets zouden besturen. Het leidt tot verkeerde houdingen en dat kan zich na verloop van tijd weer vertalen in problemen in het bewegingsapparaat van de dieren. Op zo’n moment moet ook de ruiter in behandeling’, aldus Jager. Een ander probleem is volgens hem de sponsoring in de springsport. ‘De geldschieter zit in de VIP-box en hoopt, al is het alleen al om indruk te maken op zijn collega’s, dat zijn paard presteert. Gevolg is dat veel jonge dieren gewoon over de kop worden gejaagd. En dan heb ik het niet over de echte topjongens, maar wel over de laag die daar net onder zit.’
Z’n zoveelste sjekkie draaiend knikt Jager instemmend wanneer zijn partner Inge Benjamins erop wijst dat paarden een groot vermogen hebben tot zelfvernietiging. ‘In principe wil een paard gehoorzamen. Hij doet wat z’n baas verlangt. Totdat het niet meer dan. Dan staakt-ie. Z’n baas ziet dat al gauw als protest, maar in werkelijkheid kan het dier niet meer.’
Jager, aanvullend: ‘Mensen zijn vaak heel creatief om hun paard te laten gehoorzamen. Maar de ruiter moet zich realiseren dat ook een paard wel eens geen zin kan hebben. Zo’n dier is ook wel eens toe aan een baaldag. Laat dat dan zo. Dat behoort namelijk tot de voorwaarden die je schept om een paard topprestaties te laten leveren op het moment dat het er echt op aankomt.’
Pagina 1 van de 1