) een kijkje in de wijde wereld te gunnen 
Voor Cres was het zijn tweede buitenrit en met Fitz weet je nooit hoe hij reageert.
Zo gezegd zo gedaan en nadat Eyes had toegekeken hoe ik Cres gepoetst had }> konden we vertrekken.
Het eerste obstakel, de beruchte ezel
, konden we zonder problemen passeren. Hij galoppeerde vrolijk met ons mee, maar Fitz had zijn blik op oneindig en zag niets.Het tweede obstakel was een luid blaffende bouvier. Stoer nam Fitz hier de leiding, na enig aandringen van zijn amazone. Cres volgde op de voet.
Daarna besloot Cres dat hij ook heel stoer was en nam kordaat de leiding over.
We kwamen aan bij een breed stuk berm, een ideaal stuk om een drafje te doen.
Fitz is sinds een paar dagen weer onder het zadel en mag zoveel mogelijk stappen en lange rechte stukken draven, dus die berm was hier wel geschikt voor.
Nadat we nog enkele paarden gepasseerd waren, gingen we een stuk draven. Eyes klaagde erg over zijn beugels die te lang waren, tja, mannen eigen he, dat klagen
Omdat het al wat schemerde keerden we om en pffff.... ik had mijn handen vol aan Fitz. Die zag een keiharde galop wel zitten maar nee, hij mocht alleen maar in een klein sukkeldrafje. Ik moet zeggen, rijtechnisch zal het er niet fraai uitgezien hebben, maar het was wel effectief
Daarna kwamen wij allebei wat in aanraking met onze typisch voor het geslacht kenmerkende onderdelen.
(wie snapt dit nog)Ik door het enorm drukke gedraaf van Fitz en Eyes door een zijsprong van Cres door een opvliegende reiger. Prettig he, die dressuurzadels met hoge bomen
Op de terugweg was natuurlijk niets meer eng, zelfs de blaffende bouvier niet.
Wij waren erg tevreden over die 2 Duitsers die zich op de Nederlandse polderwegen goed staande wisten te houden.
Kortom, een leuke rit ter afwisseling voor de paarden op een zalige zomeravond!
ik snap het nog hoor... 
Neuh, Astrid. Ik heb wel even sterretjes gezien toen Cres die rare zijsprong maakte. Die verdomde man-onvriendelijke k*tzadels 
