Ik heb al ontslag genomen (per 1 okt), dus ik ben hier sowieso weg. Ik vind het bijzonder l*llig zoals het gaat en gegaan is. Ik heb niet duidelijk gezegd dat ik een halfjaar wachten op loonsverhoging lang vond, ik heb het gewoon geslikt. Zo van: 't zal wel normaal zijn.
Dat doe ik dus ook niet, ik wil gewoon een indicatie van te voren wát ik aan loonsverhoging kan verwachten en wanéér ik die dan krijg.
Ik werk als secretaresse en ik hoef nog maar een jaar te werken, ik ben bij het uzb ook al veel te eerlijk geweest, ik heb nl. gezegd dat ik binnen een jaar ga studeren en dus niet langer beschikbaar ben. Wil ik echt fors meer verdienen dan wat ik nu verdien, dan moet ik dat dus juist niet zeggen.
Ook idd mijn paard achterwege laten, het feit dat ik uit huis wil, etc etc.
Vandaag zei hij overigens dat hij het wel kon waarderen dat ik zei wat me op het hart lag, maar dat ik toch echt ongelijk had. Ook zei hij dat hij me wel 50 euro loonsverhoging wilde geven als ik zou blijven (dus niet studeren etc), misschien ben ik een big, maar ik vind 50 euro (bruto dus) erg weinig... Ach, ik ben hier weg en ik heb veel geleerd.
Idd: ik ga het allemaal in mijn boekje opschrijven en mezelf voorhouden dat ik er alleen maar van geleerd heb. Volgende keer beter zeggen ze als je flink op je bek gegaan bent...
BTW: hij zegt dus dat ik gezegd heb tegen iemand anders dat als ik geen 300 euro meer zou krijgen ik op zou stappen. Dat heb ik nooit gezegd, maar het is wel iets wat ik toch aardig zo in mijn hoofd had. Hij is totaal niet van deze wereld als hij denkt dat hij voor dit salaris een volledige secretaresse langer dan een half jaar aanhoudt. Ach, 'Bother' zoals Pooh dan zou zeggen...