Bokt.nl

**Geplaatst:** 11-08-02 17:27

Is het nou echt zo moeilijk om normaal te doen?

Geplaatst: 11-08-02 17:27

Zoals jullie je misschien nog herinneren ben ik doof. Als ik iemand ontmoet en als die niet direct doorheeft dat ik doof ben, doet zo'n iemand heel normaal, maar als hij/zij er dan achter komt dan doen ze heel raar. Ze beginnen extra te articuleren of hard praten. En als ze dit doen dan krijg je het gevoel alsof je 5 bent en niet goed snik omdat dat zo kleinerende manier van spreken is. Mijn wiskundeleraar op de Havo had er een handje van, die begon zo overdreven te articuleren zodat hij nog onduidelijker voor mij begon te spreken, als ik hier iets van zei ging hij weer verder in zijn normale spraak (heel erg zachtjes, vond niet alleen ik) zodat ik het weer niet verstond en dan deed hij weer zo raar. Het was blijkbaar te moeilijk om net ietsjes harder maar wel normaal te spreken. Verder een paar jaar geleden toen ik met een vriendin op de markt op een Folkoristische dag liep, zij is verlamd en heeft een elektrische rolstoel, toen kwam er ineens zo'n Hyacinth-mevrouw aangelopen, vrij kordaat en hard, en ze aait m'n vriendin over haar wang, en ze mompelde iets van "Och arme". We waren toen allebei 14, en mij heeft ze niet geaaid. Hier hebben we het toen over gehad, en ze zei dat ze regelmatig snoepjes van vreemden kreeg (die werden dan op haar blad van de rolstoel gelegd), en allebei merken we dat er achter ons rug over ons gepraat word.
Nu zal bokt ook wel een redelijke vertegenwoordiger van de samenleving zijn, en ik vraag me af hoe de meesten van jullie reageren als je merkt dat je een gehandicapt iemand tegen komt. Tuurlijk zullen er hier wel een handjevol mensen zijn die wel weten hoe ze normaal moeten doen, maar ik geloof dat er toch aardig wat mensen zijn die gewoon niet weten wat ze met een gehandicapte moeten doen.

**Geplaatst:** 11-08-02 17:49

Geplaatst: 11-08-02 17:49

Jeetje wat banketstaaf voor je zeg, dan zijn er altijd mensen die je zielig vinden terwijl je dat helemaal niet bent. IK doe altijd gewoon normaal tegen mensen met een handicap het zijn toch ook mensen?? Maar tegen doven praten lijkt me toch wel lastig, ik had eerst ook een beetje gebaren taal geleerd!
Ik hoop echt dat mensen nou eens begrijpen dat gehandicapten precies het zelfde zijn als niet gehandicapten en niet dommer ofzo.

**Geplaatst:** 11-08-02 18:00

Geplaatst: 11-08-02 18:00

mijn zwager (35) zit door een bedrijfongeluk in een rolstoel, dwarsleasi. Toen ik hem nog niet kende had ik er ook een handje van gehandicapten na te kijken van goh, wat zal die hebben?
Sinds ik mijn zwager ken is dat over, en erger ik me rot aan mensen die dat wel doen.
Of de bediening in een restaurant, die aan zijn vrouw vragen wat hij wil drinken, waarop Corne dan antwoord: Zeg maar dat ik een biertje wil Haha!

**Geplaatst:** 11-08-02 18:02

Geplaatst: 11-08-02 18:02

ik ken zelf niemand die doof is maar ik denk dat ikzelf dan ookwel wat duidelijker zal proberen te praten maar dat is dan alleen om diegene te helpen om me te kunnen verstaan maar als diegene dan zegt dat dat niet nodig is zal ik het ook niet meer doen.
bij mij op school zitten wel een paar mensen die in een electrische rolstoel zitten en ik vind dat sommige mensen wel erg assosiaal tegenover hun zijn.
bijvoorbeeld met de liften op school; dan is de lift helemaal vol en dan moeten die jongens in een rolstoel mar wachten zodat ze te laat in de les komen omdat die mensen in de lift te lui zijn om te lopen.

zelf ben ik ook een soort van lichamelijk gehandicapt maar niet heel ernstig ofzo, maar mijn kraakbeen is dus niet helemaal in orde waarcshijnlijk is het te zacht.
daardoor kan ik niet te lang in een zelfde houding zitten en al helemaal niet lang staan, als ik mijn ellebogen en vooral mijn knieën buig dan kraakt dat heel erg en doet het pijn, maar dit is vanaf de buitenkant natuurlijk niet zien...en als je dan wel eens in de metro zit en er is geen plek meer en er komt een oud dammetje in de metro stappen, nouw niemand die opstaat hoor, ik zou het zelf ook wel graag willen alleen kan ik echt niet een half uur lang blijven staan, ook zijn er vaak van die mensen die je van je plek afkijken want hun willen graag zitten want ze zijn zo moe en ik heb dan volgens hun jonge benen (word ook wel regelmatig gezegt)

maar ik vind dat de gehandicapten in nederland (en de rest van de wereld) altijd verkeerd behandeld worden...als er niets te zien is behandelen ze je gewoon normaal maar zodra ze het weten of ze kunnen het zien is het ineen heel zielig en heeft iedereen medelijden

Lodewijk... 2005-2023
* Shop HN Horsewear * bitloos * western * natural horsemanship * en meer *

**Geplaatst:** 11-08-02 18:06

Geplaatst: 11-08-02 18:06

Hoi
Zo kan ik je ook wat vertellen. Al jaren terug ging ik met mijn vriendin te winkelen, door een ongeluk verlamt geraakt en zo doende in een rolstoel gekomen. Is 100% okee in haar koppie en werkt onwijs hard om gewoon in deze maatschappij mee te komen. Alleen moet op haar leven t eea aangepast worden (denk aan woonvoorzieningen). Affijn, wij een keer te winkelen, en we hadden zo`n lol. Zij wilde nieuwe kleren kopen dus hupsakee een winkel in...en wat mij steeds opviel en waar niet alleen mijn vriendin maar ook ik, ons mateloos aan irriteerden, was dat de verkopers MIJ aanspraken, alsof zij een of ander debiel was die niet voor dr zelf kon spreken. Zelfs een verkoopster vroeg aan mij "wat heeft zij" waarop ik alleen nog bot kon zeggen : "vraag het haarzelf maar ze is niet achterlijk."
Er is een groot verschil tussen gehandicapten en mensen met een handicap. Maar waarom doen mensen zo moeilijk? Elkaar gewoon respecteren, kijk mensen niet na alsof je iets buitenaards ziet en spreek ze gewoon aan...ze bijten heus niet...

**Geplaatst:** 11-08-02 18:38

Geplaatst: 11-08-02 18:38

Probeer maar voor ogen te houden dat die mensen die ineens extra gaan articuleren, in ieder geval hun best voor je doen. Ze proberen het je makkelijker te maken, dus in principe aardig bedoeld.
Ik heb maar 1 arm, en word dus ook zeer regelmatig aangestaard en gegaapt. Gewoon sch**t aan hebben, ze zijn niet wijzer.
Mijn moeder zit in een racekar (tja zo noemen we dat ding) en wordt dus soms als een verstandelijk gehandicapte behandeld. Vreemd als je "alleen maar" reuma hebt. Maar er zijn ook aardige mensen, die even wat van het bovenste schap uit de supermarkt aangeven, deuren openhouden etc. Daar had zij in het begin ook heel veel moeite mee, omdat ze zich daardoor een soort van extra gehandicapt voelde. Maar als je er beter over nadenkt, en je ook eens verplaatst in die ander, dan zie je dat ze eigenlijk alleen maar hun best doen voor je.

**Geplaatst:** 11-08-02 18:52

Geplaatst: 11-08-02 18:52

Ik vind het moeilijk om iemand met een handicap te benaderen, ook ik zal proberen duidelijker te praten tegen iemand die doof is. Zo hebben ze me dat ook verteld eens op een spreektbeurt ergens van de dovenstichting ofzoiets. Ik probeer zo normaal mogelijk te doen tegen iemand in een rolstoel, maar feit is dat je makkelijker met iemand praat die even hoog als jij staat, als je communiceert met iemand die lager staat omdat ze in een rolstoel zit ga je denk ik automatisch wat kindelijker praten omdat dat ook de hoogte is waarop je met kinderen communiceert. Klinkt heel raar maar zo voel ik het, probeer ook om het niet te doen. Verder zal ik wel iemand willen helpen, maar hoever moet je daarin gaan zonder dat iemand beledigd raakt omdat ze juist dat wel zelf kunnen. Ik vind het gewoon heel moeilijk, maar je kunt ervan uitgaan dat de meeste mensen gewoon onwetend zijn maar het wel goed bedoelen.

Sprakeloos

**Geplaatst:** 11-08-02 18:57

Geplaatst: 11-08-02 18:57

Als je niet weet hoe ver je kunt gaan met helpen zonder te beledigen, kun je het beste gewoon je hulp aanbieden Esther. Vraag maar gewoon of het makkelijk is om even wat aan te geven, iets open te houden, op te tillen of wat dan ook. Dan heeft de ander de kans om gewoon vriendelijk "nee dank je, het lukt wel" te zeggen, en voel jij je ook niet opgelaten, want dan zeg je gewoon "ok" en je loopt door. En misschien is het juist wel heel fijn dat je het aanbiedt, en krijg je een dankbaar "ja graag" te horen.

Gewoon communiceren dus, zoals je ook met je buurvrouw zou doen als je ziet dat ze haar handen vol heeft met boodschappen. Dan biedt je ook gewoon spontaan aan om even wat over te nemen, of om haar deur open te maken.
Probeer het met een gehandicapte maar net zo te zien, dan zit je altijd goed.

**Geplaatst:** 11-08-02 20:04

Geplaatst: 11-08-02 20:04

Als je een gehandicapte tegenkomt,dan heb ik zo het gevoel dat die mensen denken dat ik wegkijk,maar ik zeg echt niet tegen iedereen goededag,en ik wil dan proberen ze 'hetzelfde' te 'benaderen' omdat ik denk dat dat toch het prettigste voor hun is,maar dan is het precies dat ik wegkijk omdat ik gewoon niks zeg ofzo,dan lijkt het (voor mijn gevoel)of ik gewoon niks wil zeggen.Maar dat doe ik bij anderen ook niet.Maar automatisch kijk je toch even,en als je dan niet meer kijkt,nuja,dan wil ik precies niet kijken.Heel moeilijk om uit te leggen(heb ook al zo'n 3 keer hetzelfde gezegd enzo).
Hopelijk begrijpen jullie het.

**Geplaatst:** 11-08-02 20:19

Geplaatst: 11-08-02 20:19

laat ik er nou net laatst aan gedacht hebben om zo'n topic te starten, over hoe jullie tegen gehandicapten aankijken.
Op vakantie hadden wij buren die we 6/7 jaar niet gezien hadden, met een lichamelijk gehandicapte jongen van 21 jaar. benen zo dik als mijn polsen (niet dik dus), hij kan niet lopen en zit dus in een rolstoel. Maar geestelijk is ie behoorlijk bij, je kan best met m praten en lachen als je maar geduld hebt om naar m te luisteren. Er is namelijk iets met de witte vloeistof in zn hersenen en seintjes komen daardoor langzaam door.
Op een gegeven moment was Matthijs (die jongen) uitgenodigd om naar een kampvuur te komen. Vond ie echt geweldig, maar alleen kan ie er niet heen aangezien hij niet zelf kan drinken oid. Dus zijn zus ging mee en mn vriend en ik ook. Matthijs heeft echt genoten die avond, alleen het viel me zo op dat er aan ons gevraagd werd of matthijs het leuk vond. Ja hállo, hij kan zelf wel ja en nee zeggen vraag het hem!!! Uiteindelijk deden ze dat dan ook wel, maar toch.
Toen wij die familie net kenden ging ik vaak naar matthijs toe. Achter op zn rolstoel enzo, geweldig! Misschien komt het daardoor dat ik er niet vreemd van opkijk dat er mensen in een rolstoel zitten. Een vriend van mn ouders zit ook in een rolstoel. Iets aan zn benen volgens mij. En die kwam eerder ook vaak bij ons over de vloer en wij daar, dus dan wen je er gewoon aan.
Op de camping dit jaar stond ook een familie met een autistisch jongetje, Jesse. Ik vond het wel moeilijk om met hem om te gaan, hij was nog best jong (5/6 jaar) en je kreeg totaal geen contact met m. Heel vreemd. Maar wel kenmerkend voor autisten.

Als ik niet zo op was gegroeid (matthijs, die vriend van mn ouders en mn moeders werk. Mn moeder werkt op een dagverblijf met verstandelijk gehandicapten) zou ik er denk ik heel anders tegenaan kijken. Die mensen zien er toch "anders" uit om het zo maar te zeggen en dus staar je ernaar (onbewust?) en praat je erover. Best een logische reactie maar niet leuk.

Je hoeft niet meteen een vlinder te zijn
Obsession SL (v. Orbaldo II) mijn grote trots :+:

**Geplaatst:** 11-08-02 20:27

Geplaatst: 11-08-02 20:27

Mijn moeder is heel slecht horend en in winkels end. gaan mensen ook heel hard tegen haar praten of tegen mij praten zodat ik het haar kan vertellen }> dan roep ik altijd dat ze doof is maar niet debiel.
wat ook altijd lollig is als mensen achter haar staan en tegen mijn moeder gaan praten want dan reageert zij niet Haha!

vroeger (vooral als puber) schaamde ik me dood voor haar nu niet meer ze is doof ja jammer maar het is een wereld moeder en oma.
andere handicaps lichaamelijk of geestelijk zijn bijde voor mij gewone mensen ik kijk eigenlijk nooit iemand na en heb er ook geen moeite mee.
We zijn toch allemaal anders

**Geplaatst:** 11-08-02 20:41

Geplaatst: 11-08-02 20:41

Ik vind dit altijd zo ontzettend moeilijk! Ik heb altijd al gevonden dat mensen met een handicap niets anders zijn dan mensen zonder een handicap. Vanuit dat oogpunt probeer je toch altijd normaal te doen, maar ik betrap mezelf er helaas ook op dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan.

Ik kan me nog goed herinneren dat we met de scouting een weekend gingen organiseren voor een scoutinggroep met gehandicapten (lichamelijk en licht-geestelijk). Ik had me er absoluut niet druk over gemaakt hoe ik daar mee om zou gaan. "Het zijn toch normale mensen..." En ja, dat is ook zo! Maar toch was het even wennen. Ik kan niet echt omschrijven waarom, maar er was in het begin een kleine afstand. Gelukkig was het ijs snel gebroken en hebben we een enorm leuk weekend gehad.

Dus, misschien is het antwoord op je vraag dat het niet zo heel erg moelijk is, maar (helaas) ook weer niet zo super makkelijk en ook niet vanzelfsprekend.

**Geplaatst:** 11-08-02 20:53

Geplaatst: 11-08-02 20:53

Ik vind het altijd heel moeilijk om iemand met een lichamelijk gebrek niet te kwetsen en toch te helpen oid.
Ik weet zelf precies hoe het is als mensen je meewarig aankijken van: goh, écht? En dan heb ik alleen maar astma, maar dan begrijpen ze echt niet dat je na een rondje rennen half dood neervalt. Of dat je weer eens ziek bent oid. Nu kan ik er aardig mee leven met die opmerkingen dan, ik kan er super kwaad om worden, maar goed... zo erg is het allemaal ook weer niet.
En bovendien weet degene die de opmerking maakt totaal niet waar hij/zij het overheeft. Laat ze eerst maar eens wat mankeren, dan piepen ze wel even anders!
Ik zou graag aan elke gehandicapte willen vragen wat hij/zij mankeert en hoe het zo gekomen is, maar dat komt ook omdat ik altijd als ik iets heb (van paard geflikkerd, ruggewervel beschadigd) in het middelpunt v/d aandacht moet staan. Verder gewoon schouders ophalen...
BTW: ik vind geestelijk gehandicapte mensen echt geweldig, hier in de buurt zit een 'inrichting' voor volwassenen en verschillende huizen voor kinderen. Ik vind dat altijd mensen waar je zo veel van kunt leren. Ook van lichamelijk gehandicapte mensen die gewoon nog van alles willen kunnen en dat dan ook doen. Daar heb ik echt bewondering voor!

"Restaureer je kerk / Stuur je kinderen ten oorlog / Lees handen tot je blind bent / Maar red mij niet " - Maarten van Roozendaal

I'm livin' the dream | Interessante dingetjes

**Geplaatst:** 11-08-02 21:07

Geplaatst: 11-08-02 21:07

Bij ons in de buurt kom ik redelijk vaak mensen met een handicap tegen.
In onze omgeving zit een "groepshuis" (sorry, weet niet precies hoe het officieel heet) voor mensen die een handicap hebben en niet geheel zelfstandig kunnen zijn, maar ook niet de volledige dag verzorging nodig hebben.
Als ik bijv. een bewoner in de supermarkt tegenkom (de meeste zitten in een rolstoel) en ik vermoed dat ze ergens niet bij kunnen, dan vraag ik altijd of het ze zelf lukt, of dat ik misschien even kan helpen.
Daar wordt altijd heel vriendelijk op gereageerd, dus dan ga ik er maar vanuit dat het oke is wat ik doe; 'k doe er in elk geval m'n best voor en probeer iedereen (met of zonder handicap) als een volwaardig persoon te behandelen.

Met jouw lichamelijk gebrek ligt het waarschijnlijk allemaal wat lastiger.......
Je ziet tenslotte meteen of iemand in een rolstoel zit, maar dat iemand doof is, daar kom je pas later achter.
Ik denk ook dat mensen het vaak allemaal goed bedoelen, maar dat ze gewoon uit onwetendheid een rare reactie geven.

Zo begrijp ik jouw verhaal ook niet helemaal:
Je schrijft dat je doof bent, maar dat je er problemen mee had dat een leraar zo zachtjes sprak.
Hoe kan dat dan ?
Sorry dat ik misschien een hele domme vraag stel, maar ik begrijp het echt niet.
'k Zou me zo voor kunnen stellen dat je de ene persoon beter begrijpt omdat die op een andere manier communiceert, maar hard / zacht spreken terwijl je het toch niet kunt verstaan, dat kwartje valt bij mij totaal niet Verward

Ik kom eigenlijk nooit in contact met mensen met een gehoorstoornis, maar misschien is het handig als je ons uitlegt hoe je daar het beste mee om kunt gaan.
Is het het beste om gewoon zo te spreken zoals je altijd doet, of zijn er misschien andere handigheidjes om jezelf "verstaanbaar" te maken ?

**Geplaatst:** 11-08-02 22:32

Geplaatst: 11-08-02 22:32

Ik kan mij er ook ontzettend aan ergeren dat mensen denken dat je meteen zielig bent als je een handicap hebt.
Zelf heb ik geen handicap, maar ik ga regelmatig met bewoners van mijn afdeling naar het winkelcentrum.En inderdaad..daar vragen ze aan mij wat mw/dhr wil. Frusty

In mijn opleiding moesten we zelf in een rolstoel gaan zitten en in groepjes een winkelcentrum in gaan.
Dat is echt ineens een openbaring hoor.Mensen kijken echt op je neer, en je bent afhankelijk van mensen.Als ze dan ook nog eens doen alsof je gek bent Frusty

Jammer dat er nog zulke mensen bestaan, eigelijk zouden ze allemaal eens moeten ervaren wat een handicap is.

Je moet de mening van een meerderheid niet verwarren met de waarheid.

**Geplaatst:** 11-08-02 22:33

Geplaatst: 11-08-02 22:33

Voor jullie is het moeilijk, maar je mag niet vergeten dat het voor 'ons' (stom om het zo te noemen, maar zo is het duidelijk..) ook erg moeilijk is.

Bij mij in de klas heeft dit jaar een (zo goed als helemaal) doof meisje gezeten. Ze zat bij ons in het groepje voor een project dus we gingen er veel mee om. Uit mijzelf articuleerde ik dan 'beter'. Ik dacht namelijk dat ik haar ermee hielp. Ze heeft mij er nooit op aangesproken en volgensmij verstond ze me bijna altijd goed.

Hoe ik verder met gehandicapten omga? Ik heb er medelijden mee, ookal willen ze dat meestal niet. Ik probeer ze te helpen (bv deuren open houden ofzo). Altijd vriendelijk, maar ook ik zeg achter hun rug om "Wat zielig" of "Het zal je gebeuren".
Dit is dus totaal niets negatiefs. Ik ze ze niet als een mindere, helemaal niet zelfs.
Als ze zich niet goed behandeld voelen heb ik wel liever dat ze het zeggen, dan kan je er ook iets aan doen..

Trotse mama van dochters Svenna & Loys
Voorlopig paardloos!

**Geplaatst:** 11-08-02 23:50

Geplaatst: 11-08-02 23:50

Mijn schoonmoeder is ook doof.
Maar bij haar moet je dus meer articuleren, anders verstaat ze je niet.
Ook moet je bij haar geen mooie hele zinnen maken, maar een beetje de hoofdwoorden uit een zin halen.

Door dat ik dat met haar zo gewend ben, zou ik me voor kunnen stellen dat ik dat uit gewoonte zo ook met jou zou doen.
Niet om te denigreren, maar gewoonte en juist het goed proberen te doen.
En juist dat goed doen komt idd wel een l*llig over.

[edit: typos]

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 11-08-02 23:58, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst:** 11-08-02 23:55

Geplaatst: 11-08-02 23:55

Ik denk dat het ook komt omdat je even niet weet hoe je je moet gedragen als je erachter komt. Ik zou denk ik proberen om erachter te komen wat de persoon in kwestie zelf het liefste heeft.
Ik heb het nooit bij de hand gehad, maar ik denk dat ik het zo zou doen.

Tandartsassistente met veel plezier!
Het ga je goed Gabber Verdrietig

**Geplaatst:** 12-08-02 09:50

Geplaatst: 12-08-02 09:50

Mijn oom zit in een rolstoel, hij heeft een paar jaar geleden een zwaar ongeluk gehad in bosnie, hij is toen op een mijn gereden, omdat ze wilden keren, degene die achterin zat was dood, en hij is door de voorruit geklapt en heeft daarna 3 uur met een geweer in z'n armen gelegen, hij zat niet achter het stuur, dus iemand anders heeft hulp kunnen halen. Hierdoor heeft hij dus een dwarsleasie opgelopen! Ik vind het eiegnlijk helemaal niet vreemd als iemand en handicap heeft. Ik heb een tijd achter de kassa gezeten en daar kwamen ook mensen in een rolstoel en ook zwaar gehandicapte, geweldig vond ik dat , ze konden gewoon nog wel zelf boodschappen doen, ook al verstond ik het moeilijk het lukte altijd wel om ze te helpen! Ik bood het ook altijd aan, zo van lukt het of moet er even iemand komen helpen! Ze gaven meestal zelf wel aan wat ze konden of wat niet! Verder kan ik er ook niet tegen als we ergens lopen en er komt iemand langs in een rolstoel en ik hoor achter me al gefluister, wat degene nou zou hebben, ga er heen en vraag het! Wordt meer gewaardeert dan achter de rug om praten!!!
Ik kan me wel voorstellen als je hier niet bekent mee bent dat het dan lastig is! Dat je jezelf ook niet zo goed een houding kan geven!

Wise Guy 2003-2006

Schoonheidssalon, permanente make-up, wimperextensions en Shellac studio
http://www.mooibijmarielle.nl

**Geplaatst:** 12-08-02 16:48

Geplaatst: 12-08-02 16:48

Een hele tijd geleden was ik eens op een feest met vriendinnen waar, behalve wij, iedereen doof was.
De muziek stond loeihard zodat iedereen goed de trillingen kon voelen en zij communiceerden er vrolijk op los met gebarentaal. Wij konden ons echter totaal niet meer verstaanbaar maken Haha!

Het was een beetje de omgekeerde wereld.

De dove en slechthorende mensen waar ik mee omging vonden het over het algemeen wel heel fijn als ik goed articuleerde. Maar goed blijven aankijken tijdens het spreken was nog het belangrijkst. Dan realiseer je je pas hoe vaak je de neiging hebt om even je hoofd te draaien tijdens het spreken.

Verder kijk ik geen mensen in rolstoelen na. Mijn vierjarige vindt het echter bijzonder interessant om mensen in rolstoelen tegen te komen en vraagt aan mij altijd waarom ze er in zitten. Ik laat haar het zelf vragen aan de persoon en tot nu toe reageert iedereen daar positief op.
Misschien dat er ook mensen zijn die dat wel vervelend vinden maar ik vind het zelf belangrijk dat mijn dochters op een normale manier met mensen omgaan of ze nu gehandicapt zijn of niet. En dat leer ik ze het beste door ze er zelf op af te laten stappen denk ik.

**Geplaatst:** 12-08-02 17:00

Geplaatst: 12-08-02 17:00

Iets wat anders is valt gewoon op.
niet alleen mensen die anders zijn maar ook vreemd geklede mensen etc.
Ik kijk ook op ik kan wel gaan liegen maarja ik kijk op zie wat het is en klaar.
hoe of wat boeit me niet.

Ik heb sonja gemeet op Loon op zand.Pas de 2de dag kwam ik erachter dat ze maar 1 arm had.
Ik vond haar er niet minder aardig om en heb me hopelijk ook niet vreselijk gedragen.
Wat een slechte eigenschap van mij is dat ik vreselijk nieuwsgierig ben ik wil altijd vragen ' hoe komt het' Ik vraag het niet want het gaat me natuurlijk niets aan maar ik weet ook niet zo goed of ik het helemaal moet negeren etcetc.
Ik denk dat ik ook overedreven zou gaan praten niet omdat ik denk dat je stom bent maar omdat ik wil helpen.
Sonja gaf een goede tip vraag gewoon of je iemand kan helpen of wat je kan doen om het makkelijker te maken ik ga dat ook in het vervolg proberen.

http://www.kimtelgen.nl
Cranio sacraal therapeut en instructrice

**Geplaatst:** 12-08-02 17:34

Geplaatst: 12-08-02 17:34

ik heb zelf een broertje die geestelijk en lichamelijk gehandicapt is en dat vergt veel zorg en onderhoud van ons.
Wij gaan zelf ook wekelijks naar hem toe. Hij woont niet meer thuis maar in een thuis.
Helaas is mijn moeder ook sinds jaar aan een rolstoel gekluisterd.
Door een hernia is het voor haar door de pijn niet meer mogelijk zelf te lopen. Operatie kan niet zit te gevaarlijk. Daarbij is mijn moeder ook zo goed als helemaal doof.

Ik weet er nu mee te leven en zelfs als er in de winkel bij ons iemand komt weet ik hoe ik me moet houden de meeste collega niet.

Dus ik weet hoe het is om met zulke mensen om te gaan

trotse moeder van 2 prinsesjes

**Geplaatst:** 12-08-02 17:38

Re: Is het nou echt zo moeilijk om normaal te doen?

Geplaatst: 12-08-02 17:38

Maya schreef:
Nu zal bokt ook wel een redelijke vertegenwoordiger van de samenleving zijn, en ik vraag me af hoe de meesten van jullie reageren als je merkt dat je een gehandicapt iemand tegen komt.

Gewoon, lekker normaal doen Knipoog

Ik merk het nu zelf al, loop 2 dagen op krukken en iedereen staart je aan en vraagt:"het is toch niet blijvend?" nee het is niet blijvend maar als dat wel zo zou zijn, so what? Ik hoef geen medelijden en ik neem aan dat iemand anders die wel een blijvende lichamelijke beperking heeft die je wel of niet ziet of iemand die in een rolstoel zit, dat die persoon ook niet zit te wachten op medelijden! Eerder gewoon gezellig, vrijheid blijheid en geen moeilijk gedoe of het achter je rug om praten. Ik heb daar echt een grote hekel aan....... maar ja ik heb ook een hekel aan mensen die altijd maar iedereen af kraken en gelijk een oordeel over iemand klaar hebben Frusty

Conclusie: ik zou gewoon lekker normaal doen, zoals ik met iedereen zou omgaan Haha!

**Geplaatst:** 12-08-02 17:39

Geplaatst: 12-08-02 17:39

Ik doe in eerste instantie altijd heel normaal tegen mensen die een handicap hebben. Zelf hebben we een kennis die een herseninfarct of bloeding (ik weet het zo gauw niet meer Haha!

) heeft gehad. Zijn rechterkant van zijn lichaam is geheel verlamd, hij praat langzaam, maar kan soms moeilijk op bepaalde woorden komen. Dan helpen we hem gewoon, maar verder behandelen we hem als gewoon mens. Als hij wat te drinken wilt, moet hij het, net als iedereen anders, maar gewoon vragen. Hij krijgt geen speciale behandeling. Dat wil hij ook niet.

Maar met andere handicaps (of handicappen, ik weet het niet *LOL*

) heb ik geen ervaring. Bijvoorbeeld dove mensen, zoals jij Maya. Ik zou in eerste instantie niet 123 weten hoe ik daarmee moet omgaan. Zou ze nog wel iets kunnen horen, moet ik harder praten, moet ik het opschrijven of werkt ze met gebaren. Ik denk dat je het ook vanuit de kant moet zien van degene die je benadert. Hoe moeilijk het voor hem of haar is om met jou handicap om te gaan.

Ik weet wel van mezelf dat ik bij gehandicapten altijd veel hulpzamer ben als bij mensen die geen handicap hebben. Deuren open houden, en inderdaad dingen aangeven in de winkel (ook al winkel ik nagenoeg nooit Haha!

). Gewoon kleine dingen die het leven voor iemand in een rolstoel bijvoorbeeld, veel makkelijker maken.

From the looks of this place, my ass has got a lot of catching up to do.
http://www.crperformancehorses.nl

**Geplaatst:** 12-08-02 18:03

Geplaatst: 12-08-02 18:03

Zoals een paar van jullie misschien al weten is mijn bijbaantje patientenvervoer in een academisch ziekenhuis. En dus heb ik eigenlijk wel vrij vaak te maken met mensen die ziek zijn en/of gehandicapt zijn. Eigenlijk beschouw je iedere patient hetzelfde, en met de één kan je beter overweg dan de andere. Ik zie de mensen ook niet meer als 'ziek' of 'gehandicapt' maar gewoon als mens. Niets anders.. ok ze hebben een infuus, ok ze liggen helemaal plat van de morfine, ok ze verstaan je soms niet omdat ze niet meer zo goed kunnen horen, ok ze hebben geen been of arm meer, ok ze zitten aan de zuurstof. Maar waarom zou ik ze anders behandelen? Waarom kan je nie gewoon geintjes met die mensen uithalen waardoor ze weer lachen? Als die mensen ergens niet op zitten te w8en dan is dat medelijden en 'anders' gedrag van ons.

naja.. misschien btje raar verhaal, maar wel btje mijn mening.

All your horses are belong to us! Knipoog

Wie is er online