Bokt.nl

SaBiNa_S schreef:

Er was een jonge cowboy die aan het werk was met enkele paarden in de paddock.
Een oudere cowboy kwam langs, bleef even staan kijken en vroeg;
"Jonge man, zou jij het geheim van goede horsemanship willen weten?"
De jonge cowboy zei dat hij dat wel zou willen.
De oude man maakte een vuist en zei;
" Als jij mijn vuist kunt openen, zal jij het geheim van horsemanship ontdekken."
De jonge man trok, duwde, kneep, sloeg, prikte en stompte de vuist.
Uiteindelijk gaf hij op en zei; "Ik krijg het niet open.
Wat is het geheim om je vuist open te krijgen,
zodat ik het geheim van goede horsemanship kan ontdekken?"
De oude cowboy antwoorde; "Je had gewoon even kunnen vragen.

tesseke schreef:

A man, his horse and his dog were traveling down a road.

[...]

“Not at all. As a matter of fact they do us a great favor. Because over there stay all those who are even capable of abandoning their best friends…”

Citaat:

One day an old man was walking along the beach. It was low tide, and the sand was littered with thousands of stranded starfish that the water had carried in and then left behind. The man began walking very carefully so as not to step on any of the beautiful creatures. Since the animals still seemed to be alive, he considered picking some of them up and putting them back in the water, where they could resume their lives.

The man knew the starfish would die if left on the beach's dry sand but he reasoned that he could not possibly help them all, so he chose to do nothing and continued walking.

Soon afterward, the man came upon a small child on the beach who was frantically throwing one starfish after another back into the sea. The old man stopped and asked the child, "What are you doing?"

"I'm saving the starfish," the child replied.

"Why waste your time?... There are so many you can't save them all so what does is matter?" argued the man.

Without hesitation, the child picked up another starfish and tossed the starfish back into the water... "It matters to this one," the child explained.

Saskia9 schreef:

Even weer opgezocht,deze vind ik erg mooi maar wel verdrietig

De trouwe hond

Er was er eens een man die gelukkig leefde met zijn vrouw en hun enige pasgeboren zoon. Op een dag zei de vrouw tot haar man: "Jij blijft hier met onze zoon terwijl ik naar het badhuis ga. Ik zal niet lang weg blijven." Terwijl de man thuis zat en zijn zoon boven lag te slapen, kwam er een boodschapper van de koning. De koning wilde dat de man onmiddellijk naar het paleis kwam. De man kon daarom niets anders doen dan de koning gehoorzamen en naar het paleis gaan.

De man maakte zich geen zorgen om de jongen die hij alleen moest achterlaten in het huis omdat hij een trouwe hond had om hem te bewaken. Deze hond die bij hen was komen wonen toen het nog een puppy was, was een deel van de familie geworden. Daarom kon de man de deur van het huis met een gerust hart sluiten en op weggaan samen met de boodschapper. Toen de man terug kwam van het paleis liep de hond naar de deur zoals gebruikelijk om zijn baasje enhousiast te begroeten. Toen de man de hond over zijn kop aaide zag hij dat de haren om zijn bek onder het bloed zaten. Onmiddellijk kwam de gedachte bij hem op dat de hond zijn zoon aangevallen moest hebben, en dat het bloed op de bek van zijn hond dat van zijn zoon moest zijn. In een aanval van blinde woede pakte de man zijn stok en begon de hond te slaan. Hij bleef doorgaan met slaan. Op het laatst kon de hond de klappen niet meer aan en stierf...

De man droeg de hond naar buiten om hem te begraven toen hij plotseling een baby hoorde huilen. Hij liep op het geluid af dat achter een struik vandaan leek te komen. Eenmaal daar aangekomen, zag hij zijn zoon liggen. Levend. Naast zijn zoon lag een wolf. Een wolf die door zijn trouwe hond was gedood om het kind te beschermen.... Plotseling realiseerde de man welke fout hij had begaan, een fout die nooit meer ongedaan kon worden gemaakt.