[KH] *marije* wat doe jij s nachts ??
Hier wat over het fenomeen graancirkels.
Uit een boek genaamd "Graancirkels , een wereldwijd mysterie" :
Op 7 juli 1996 ontstond in een veld naast Stonehenge de "Julia-set".
Met zijn 115 meter lengte en 149 cirkels was de Julia-set van ongekende schoonheid.
Maar met de Julia-set was een aantal opmerkelijke dingen aan de hand.
Ten eerste is het een van de weinige graancirkelformaties waarvan met zekerheid gezegd kan worden dat hij op klaarlichte dag is ontstaan !
Toen de eigenaar van het veld op 7 juli 's morgens vroeg zijn veld inspecteerde was er niets bijzonders aan de hand.
En ook om 17.30 uur , toen een piloot met medepassagiers over Stonehenge vloog , lag het veld er maagdelijk bij.
Maar toen dezelfde piloot een half uur later weer over Stonehenge vloog lag de enorme Julia-set in het graan.
Een blik op de luchtfoto's laat zien dat de piloot en zijn passagiers onmogelijk de formatie over het hoofd hebben kunnen zien als die er om 17.30 uur al had gelegen.
Dit betekende dus een tijdsspanne van maximaal een half uur waarin deze enorme , complexe formatie gevormd moest zijn.
Maar er waren meer indicatoren voor de tijd van ontstaan.
Bij de politie van Wiltshire kwamen die dag namelijk om 17.50 de eerste meldingen binnen van opstoppingen langs de kant van de A303 : de weg die het veld met de Julia-set scheidt van Stonehenge.
Vanaf die weg was de Julia-set goed te zien : het veld ligt er namelijk wat lager dan de weg.
Voor 17.50 uur was er niets aan de hand , maar vanaf dat tijdstip stopten er plotseling automobilisten om vanuit de berm het veld in te turen.
Dit betekende dat de tijdspanne kon worden teruggebracht tot twintig minuten waarin de Julia-set moest zijn ontstaan.
Niemand had iets gezien zo rond 6 uur 's middags - geen vreemde lichten , geen wervelwinden , geen mensen in het veld.
Ook de suppoosten van Stonehenge zeiden niets te hebben gezien.
Om 17.50 uur lag de Julia-set er "gewoon" ineens , zonder waarschuwing , zonder vooraankondiging.
De Canadees Chad Deetken nam monsters van de Julia-set en stuurde die
naar dr. Levengood. De biofysische uitkomsten van diens onderzoek waren ronduit verbluffend.
Allereerst wogen de zaden uit de Julia-set 22 procent minder dan de controlezaden. (uit hetzelfde veld maar buiten de formatie)
Daarnaast vertoonden de zaden uit de formatie een sterk achtergebleven ontkiem- en groeipatroon.
Het duurde twee tot drie dagen langer dan normaal voordat de zaden begonnen te ontkiemen , wat opmerkelijk traag is , en vervolgens bleven de zaailingen sterk achter ten opzichte van de normale controle-zaailingen.
Met de Redox-test ontdekte dr. Levengood de aanwezigheid van extreem veel vrije radicalen (zeer actieve moleculen , uitgescheiden door de mithochondrien) , wat duidde op een sterk verhoogde respiratie (ademhaling) van de plantencellen in de graancirkel.
Dit duidde weer op de aanwezigheid van elektrische pulsen ten tijde van de creatie van de Julia-set . De "getroffen" graanplanten reageerden op de elektrische pulsen met een shockreactie.
Deze shock uitte zich in de verhoogde respiratie van de plantencellen , wat leidde tot de verhoogde afscheiding van vrije radicalen , wat vervolgens leidde tot de afwijkende ontkiem- en groeipatronen.
Het was een kettingreactie , die in kaart gebracht kon worden dankzij de Redox-test.
Het opmerkelijke hierbij was dat deze anomalie overal in de Julia-set werd aangetroffen , behalve in de denkbeeldige "ruggengraat" van de formatie.
Deze "ruggegraat" , die als een grote krul van het hart tot het eind van de formatie loopt , was niet alleen denkbeeldig aanwezig.
Hij was tevens zichtbaar als onderliggend constructiepad.
Alle monsters van precies dit constructiepad vertoonden normale ontkiem- en groeipatronen. Met uitzondering van één monster : maar het graan van dit monster was niet platgelegd.
Het groeide dus wel op de ruggegraat maar stond nog als een toefje overeind. Hierdoor waren de zaden gespaard gebleven maar vertoonden dezelfde afwijkingen als die uit de rest van de formatie BUITEN de ruggengraat.
Alleen de platliggende planten op de ruggengraat waren gespaard gebleven : een zeer opmerkelijke afwijking.
Zo zijn er nog wat hele bizarre dingen , heel raar gestorven vliegen (sommige in perfecte staat aan de plant gekleefd , anderen leken wel ontploft), geexplodeerde of omgebogen knopen van de halmen , plaatselijke uitdroging van halmen , in sommige formaties werd wit poeder en gelei gevonden. Deze stoffen werden grondig onderzocht en bleken zeer pure magnesiumoxide en siliciumdioxide te zijn.
Voor beide stoffen geld echter dat ze qua vorm en samenstelling niet op aarde voorkomen in de vrije natuur.
De bodem : in een groot deel v/d onderzochte graancirkels werden hoge concentraties magnetiet in de bodem ontdekt.
Magnetiet is magnetisch ijzer , dat op zich niet zo bijbijzonder is want magnetiet komt in veel gebieden op aarde als mineraal voor.
Maar deze graancirkel-magnetiet was bijzonder qua vorm en samenstelling : het was eerst gesmolten en vervolgens gestold tot prachtige ronde bolletjes die onder een microscoop uitstekend zichtbaar waren.
Deze magnetietvorm kennen de wetenschappers wel maar alleen als meteorietstof.
Elke dag dwarrelen grote hoeveelheden meteorietstof op aarde neer.
Dit stof kan dus in elk veld worden aangetroffen in een bepaalde "normale" hoeveelheid.
In de graancirkels wordt echter veel meer dan deze normale hoeveelheid aangetroffen : Tot 700 keer zoveel als normaal !
Hiermee werd de wetenschap wederom voor een raadsel gesteld.
Er zijn ook veel proeven gedaan om door mensen graancirkels te laten maken.
Conclusie : mensen kunnen best graancirkels maken met bv. een plank en wat touwen , maar kunnen nooit biofysische afwijkingen creeen en zulke complexe (onderschat dit niet , zo complex , bijna onbevattelijk !)
figuren neerleggen in zo'n korte tijd en zonder gezien of gehoord te worden......
Hier nog een aantal hele mooie en complexe graan"cirkels" :
:
:
