zijn er hier meer mensen die er last van hebben dat hun paarden zich bij wind nogal aanstellerig gaan gedragen? Mijn Lois is altijd superdroog en moet ik echt altijd aan het werk zetten. Maar afgelopen zaterdag waaide het nogal en heeft hij zich vreselijk aan lopen stellen. We waren lekker rustig in de bak aan het werk en alles ging goed tot meneer mocht galloperen. Achterin de bak begint de rand van het bos en daar waaide het nogal dus ging meneer telkens harder galopperen. Geen probleem, ik kon hem op de volte zetten en dat kalmeerde gelijk. Maar toen ik even niet oplette omdat er iemand langs kwam die gedag zei zette hij het op een sprinten waardoor ik m'n stijgbeugel verloor (heb gelukkig een westernzadel dus kon de knop beetpakken)en hem uit pure stress ook niet meer kon stoppen. Hij vloog naar de andere kant van de bak (niet de echte bak want die was vol, maar een stukgetrapt weiland dat als bak dient als de echte bak vol is) en kwam voor het schrikdraad tot stilstand. er was gewoon geen houden aan. We zijn toen op aanraden van iemand anders (ja, de beste stuurlui staan aan wal) naar de gewone bak gegaan en daar hen ik meneer bijna 2 uur aan het werk moeten zetten om te kalmeren (normaal heeft ie het na 1 uur echt al gezien) en was gewoon poeslief en super gehoorzaam. Stom toch dat zo'n droogkloot zo kan veranderen als het in 1 keer hard waait. Ik voelde me in ieder geval goed banketstaaf (kan m'n eigen paard niet eens onder controle houden)
Later hoorde ik dat ie de boer ook bijna over de vloer heeft gesleept toen die hem s-ochtends naar de wei wilde brengen. Nu weet ik gelijk waar de uitdrukking "galloperen op de wind" vandaan komt
En dit is dan die race-eend:
Staat op de foto bijna te slapen