Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-07-02 02:32

Mijn moeder is weer terecht!!!

Geplaatst door de TopicStarter : 30-07-02 02:32

Mijn moeder is altijd erg depressief en morgen (31 juli) is ze jarig. Nou is het zo dat ze het je altijd heel erg kwalijk neemt als je niet belt of langs komt als ze jarig is. Zo erg dat je kunt verwachten dat je het komende half jaar niet of nauwelijks contact met haar zult hebben. Verdrietig

Op zich niet zo'n probleem zul je denken. Maar in mijn moeder haar geval ligt dat een beetje anders. Sinds een aantal jaren maakt ze er een sport van om vlak voor haar verjaardag van de aardbodem te verdwijnen. Verward

Tja.. en dan langskomen of bellen ligt in dat geval wat moeilijker.

Drie jaar geleden sprak ik daarom maar in op haar voicemail, maar nee hoor.. daar nam mevrouw geen genoegen mee, wat uitmondde in een behoorlijke ruzie. Verdrietig

Twee jaar geleden, wederom hetzelfde geval, maar na lang zoeken en bellen kwam ik erachter dat ze ergens op de Veluwe zat bij familie.

Vorig jaar wederom hetzelfde geval... weer alles afgezocht en afgebeld, maar kwam ik er via via achter dat ze bij een andere familie op bezoek was geweest tegen wie ze had gezegd dat ze in Luxemburg op een bepaalde camping zou zitten. Uiteindelijk de camping gevonden en haar daar kunnen bereiken... (pffffff... )

Maar dit jaar is mijn quest toch wat ingewikkelder... Verdrietig

ik ben nou al een aantal dagen aan het zoeken en bellen (ik heb zelfs die luxemburgse camping nog gebeld). Ik heb echt iedereen al gebeld maar heb haar nog steeds niet kunnen vinden..... Frusty

Op dit moment zit ik dus met mijn handen in mijn haar en zweet ik peentjes van de zenuwen en niet van de hitte...
Een opsporingsbericht verzorgen gaat me toch net iets te ver, maar ik heb nou ook weer geen zin in weer zo'n verhitte ruzie om zoiets.

Dus.. mocht iemand haar gezien hebben (ca. 1.60m, mahoniegekleurd haar tot over de schouders, behoorlijk dun en een ingevallen gezicht) of nog handige tips hebben om haar toch nog op te sporen, dan houd ik mij ten zeerste aanbevolen! Knipoog

Laatst bijgewerkt door Honeybee op 31-07-02 11:32, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 30-07-02 08:00

Geplaatst: 30-07-02 08:00

Toch maar een opsporingsbericht, wie weet doet ze het daarna nooit meer.
Ik ken haar niet, dus ik weet echt niet of ik haar gezien heb.

**Geplaatst**: 30-07-02 09:07

Geplaatst: 30-07-02 09:07

Mischien een oud telefoonboekje proberen met tel.nummers van oude vrienden waar ze niet of nauwelijks contact mee heeft.

vervelend voor je veel sucses ermee (weet een beetje wat je doormaakt)

**Geplaatst**: 30-07-02 09:28

Geplaatst: 30-07-02 09:28

Ik zou gewoon de politie inlichten.
Mijn echte moeder liep ook weleens weg omdat ze manisch depressief is, en volgens mij lichtte mijn vader dan gewoon de politie in.
Mijn moeder is ook weleens door de politie gewoon netjes thuis afgeleverd.

Iig veel sukses met je zoektocht.
En nooit een verjaardag van een ouder vergeten he!? Knipoog

Alhoewel, met mijn moeders verjaardag doe ik ook nix maar ik heb dan ook al jaren helemaal geen contact meer met d'r omdat het voor mij erg zwaar is om me steeds zorgen te maken over iemand die dan weer depressief is of juist weer heel erg actief en impulsief en gewoon niet meer voor rede vatbaar is.

**Geplaatst**: 30-07-02 09:30

Geplaatst: 30-07-02 09:30

Ergens kan ik me wel voorstellen dat ze elk jaar rondom haar verjaardag 'onderduikt'. Ik zit met mijn verjaardag ook het liefst in Verweggistan, heb het niet zo op dat soort dagen, vier ze liever met mezelf alleen. Maar als je helemaal niet weet waar iemand uithangt... ja, ik zou me dan ook ernstig zorgen gaan maken. Misschien toch maar melden bij de politie? Hen iig het verhaal voorleggen en zeggen dat je je zorgen maakt?

Sterkte meis, ik hoop dat je snel een teken van leven krijgt...

**Geplaatst**: 30-07-02 10:44

Geplaatst: 30-07-02 10:44

Ze wil dus wél gefeliciteerd worden maar verdwijnt van te voren al van de aardbodem zodat ze mensen het kwalijk kan nemen dat ze haar niet gefeliciteerd hebben?
Moeilijk geval, ik kan me voorstellen dat het omdat ze je moeder is je toch je best doet. Maar ik krijg altijd heel snel neigingen om dan gewoon helemaal niets meer te zeggen of te doen. Nu ligt dat in haar geval duidelijk anders, maar dit is wel iets om behoorlijk moe van te worden zeg! En misschien dat ze idd behoorlijk schrikt als er een opsporingsbericht over haar komt, wat overigens best logisch is... Succes!

**Geplaatst**: 30-07-02 10:51

Geplaatst: 30-07-02 10:51

misschien fotootje? Zal niet meevallen hoor.

**Geplaatst**: 30-07-02 11:04

Geplaatst: 30-07-02 11:04

Jeetje dat is ook rot. Ik zou gewoon de politie inlichten, dat maakt misschien meer indruk, en het is toch ook een teken dat je om haar geeft.
Lijkt me vreselijk als iemand zomaar verdwijnt.

**Geplaatst**: 30-07-02 11:52

Geplaatst: 30-07-02 11:52

Jeetje wat naar. Ze wil per se gefeliciteerd worden, maar doet alle moeite om niet gevonden te worden, zodat ze het mensen kwalijk kan nemen als ze haar niet gefeliciteerd hebben..... Da's inderdaad een behoorlijk psychisch probleem...
Ik denk dat ik toch de politie in zou schakelen. Wat zegt haar huisarts of psycholoog ervan? Heb je daar contact mee gehad?

Sterkte meis, ik kan me voorstellen dat je hier flink mee in je maag zit.

**Geplaatst**: 30-07-02 12:04

Geplaatst: 30-07-02 12:04

Ik ga er voor het gemak maar even van uit dat je moeder geen mobieltje heeft??!
Pff... moeilijke situatie zeg! Als navraag bij vrienden en familie niets opleverd, zou ik denk ik toch ook naar de politie gaan Scheve mond

!
Sterkte ermee!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-07-02 12:13

Geplaatst door de TopicStarter : 30-07-02 12:13

Tja, maak me eigenlijk totaal geen zorgen over haar. Vandaar dat ik het te ver vind gaan om de politie in te schakelen. Ze komt altijd weer boven water. Ik zou me pas zorgen gaan maken als ze twee dagen na haar verjaardag nog niet terecht is.

Het enige waar ik mij zorgen over maak is dat ik haar niet kan feliciteren en daar weer zo'n drama om volgt. Nou ja.. ik blijf zoeken en bellen.. Lachen

**Geplaatst**: 30-07-02 12:25

Geplaatst: 30-07-02 12:25

Hoe vervelend het ook is, als ze gefeliciteerd wil worden moet ze bereikbaar zijn. Zo niet dan niet. Het is haar probleem, en als ze dan ruzxie maakt, so be it. Als jij je altijd in allerlei bochten wringt, zal ze nooit veranderen. Als mijn moeder dit keer op keer zou flikken, deed ik er niet eens moeite meer voor. En als ze me een half jaar niet zou willen zien is dat haar keus. Dit is dermate onredelijk gedrag dat ik het niet zou accepteren. Het is haar keus om niet bereikbaar te zijn, dan moet ze de gevolgen ook maar dragen.

(Gelukkig heb ik een hele fijne moeder, met wie ik prima overweg kan, dus ik heb het probleem niet. Lovers

Wel maakt mijn broertje er een gewoonte van om zijn verjaardag niet te vieren, dus ja, beetje zelfde verhaal. Alleen is hij niet boos of zo, het interesseert hem gewoon niet Haha!

)

**Geplaatst**: 30-07-02 12:59

Geplaatst: 30-07-02 12:59

Billy schreef:
Hoe vervelend het ook is, als ze gefeliciteerd wil worden moet ze bereikbaar zijn. Zo niet dan niet. Het is haar probleem, en als ze dan ruzie maakt, so be it. Als jij je altijd in allerlei bochten wringt, zal ze nooit veranderen. Als mijn moeder dit keer op keer zou flikken, deed ik er niet eens moeite meer voor. En als ze me een half jaar niet zou willen zien is dat haar keus. Dit is dermate onredelijk gedrag dat ik het niet zou accepteren. Het is haar keus om niet bereikbaar te zijn, dan moet ze de gevolgen ook maar dragen.

Helemaal mee eens..
Maak van andermans problemen niet jouw probleem, je kan het toch niet veranderen, alleen je eigen leven maar mee verzuren...
Het is sneu voor je moeder, maar het is wel HAAR probleem....

**Geplaatst**: 30-07-02 13:23

Geplaatst: 30-07-02 13:23

Ik sluit me volledig bij Billy aan , begrijp je gevoelens verder wel , maar dit is TE onredelijk.....

**Geplaatst**: 30-07-02 14:14

Geplaatst: 30-07-02 14:14

Als ze toch wel weer opduikt de volgende dag en het puur is vanwege haar verjaardag maar ze wilt wel gefeliciteerd worden en wordt vervolgens boos dan zou ik haar gewoon de harde waarheid zeggen en niet ingaan op haar ruzie maken, want het is inderdaad erg onredelijk op die manier.
Zij kiest er voor om zo moeilijk te doen, niet jij.

**Geplaatst**: 30-07-02 16:04

Geplaatst: 30-07-02 16:04

Dees"]
[quote="Billy schreef:
Hoe vervelend het ook is, als ze gefeliciteerd wil worden moet ze bereikbaar zijn. Zo niet dan niet. Het is haar probleem, en als ze dan ruzie maakt, so be it. Als jij je altijd in allerlei bochten wringt, zal ze nooit veranderen. Als mijn moeder dit keer op keer zou flikken, deed ik er niet eens moeite meer voor. En als ze me een half jaar niet zou willen zien is dat haar keus. Dit is dermate onredelijk gedrag dat ik het niet zou accepteren. Het is haar keus om niet bereikbaar te zijn, dan moet ze de gevolgen ook maar dragen.

Helemaal mee eens..
Maak van andermans problemen niet jouw probleem, je kan het toch niet veranderen, alleen je eigen leven maar mee verzuren...
Het is sneu voor je moeder, maar het is wel HAAR probleem....
[/quote]

Mensen met psygische problemen vinden dit misschien 'logisch'.Dit is voor haar misschien een schreeuw om aandacht, ook al is het negatieve aandacht. Ik vind het heel grof om te zeggen dat het haar probleem is, want het is wel je moeder......

Ik denk dat je er beter aan doet om nadat ze terug komt contact voor haar op te nemen met een psychiater / psycholoof of maatschappelijk werkster. Als je dit negeert komt het elk jaar terug en ik dnek niet dat je daar zin in hebt

**Geplaatst**: 30-07-02 16:20

Geplaatst: 30-07-02 16:20

Moeilijk geval hoor. Dacht dat mijn moeder af en toe moeilijk was. Ik heb geleerd dat op de momenten dat ze ruzie wilde gaan zoeken of mij een schuldgevoel aan wil praten dat ik dan gewoon rustig blijf praten. Als ze aan de gang blijft ga ik gewoon. Ze draait dan gewoonlijk wel bij.

Als je dan een kaartje stuurt, kan ze op de datum van afstempelen zien dat die er op de dag van haar verjaardag was, kan ze toch niet zeggen dat je niet aan haar gedacht hebt. Kun je er later bij vertellen dat ze er niet was en je ook niet wist waar ze was, dan maar op die manier.

Succes er nog mee

**Geplaatst**: 30-07-02 16:24

Geplaatst: 30-07-02 16:24

Goh, wat vervelend voor je.......
Het klinkt misschien hard, maar ik zou deze keer eens voor de omgekeerde wereld kiezen.
Niet zoeken, niet bellen; ze duikt vast wel weer ergens op.
Het lijkt wel of het haar te doen is om je ongerust te maken, en als je daar totaal niet op reageert heb je volgens mij de meeste kans dat ze alsnog uit zichzelf belt (of niet........).
Ik snap wel dat je je er erg vervelend onder voelt, het blijft tenslotte je moeder, en door haar problemen kan ze vast niet zo functioneren als iemand zonder die problemen.
Maar toch, ik zou me eens stil houden, misschien dat ze dan zoiets heeft van "oke, dit werkt dus niet".

**Geplaatst**: 30-07-02 16:30

Geplaatst: 30-07-02 16:30

Ik weet niet of die mevrouw zo zal denken.... Ze is natuurlijk wel wat je noemt een beetje in de war, dus ze denkt anders dan wij op dit moment....
Het klinkt echt als een schreeuw om aandacht, zowel het nu 'verdwijnselen' als het ruzie maken daarna. Beetje borderline-gedrag, zo heet dat toch? Aantrekken en daarna weer afstoten.
Lijkt me echt zwaar kl*te als het je eigen moeder betreft.

**Geplaatst**: 30-07-02 16:45

Geplaatst: 30-07-02 16:45

Ik ga ook met billy mee het is sneu voor jou omdat je moeder jou straks als schuldige ziet want jij hebt haar niet gebeld .
Dat zij ontvindbaar was ja dat kan d'r niets schelen.
Stuur een grote kaart en spreek alsnog het andwoordapperaat in en dan wel een stuk of 10 keer.
Kan ze iig niet zeggen dat je niet je best hebt gedaan.

Mocht ze dan toch moeilijk gaan doen zou ik hetzelfde doen als oscar zegt helaas jammer dan maar volgend jaar nergens aandacht aan besteden,

**Geplaatst**: 30-07-02 16:50

Geplaatst: 30-07-02 16:50

Hey Sandra... ik hoop dat alles toch nog goed komt. Ik zou willen dat ik je kon helpen, maarja.... dat gaat een beetje moeilijk.

Vooral niet schuldig gaan voelen meis!!!

**Geplaatst**: 30-07-02 16:52

Geplaatst: 30-07-02 16:52

Wat vervelend zeg, ik zou het alleen nog even rustig afwachten.. en een verjaardagskaart in haar brievenbus duwen, zo vind ik dat ze je niks kwalijk kan nemen..

**Geplaatst**: 30-07-02 16:53

Geplaatst: 30-07-02 16:53

jeetje wat moeilijk!
tja wat moet je doen.....? kan me voorstellen dat mensen zeggen: "laat d'r in d'r sop gaarkoken" maar het is wel je moeder, dus lijkt me ook geen optie.......goed van je dat je er zo'n moeite voor doet en ik hoop van harte dat je d'r vindt!!!! Succes, Ingrid

**Geplaatst**: 30-07-02 17:12

Geplaatst: 30-07-02 17:12

MirageGidran schreef:
jeetje wat moeilijk!
tja wat moet je doen.....? kan me voorstellen dat mensen zeggen: "laat d'r in d'r sop gaarkoken" maar het is wel je moeder, dus lijkt me ook geen optie.......goed van je dat je er zo'n moeite voor doet en ik hoop van harte dat je d'r vindt!!!! Succes, Ingrid

Ik heb hier niets meer aan toe te voegen.

**Geplaatst**: 30-07-02 19:41

Geplaatst: 30-07-02 19:41

Ben net ff weer op bokt om alles bij te lezen.
Ik las in je andere topic dat het momenteel onwijs onweer bij jullie en dat je de pc hebt uitgezet, maar is je moeder alweer terecht??
Als je je geen zorgen maakt over hoe het met haar gaat zou ik er persoonlijk niet teveel moeite voor doen om haar te vinden om te feliciteren. Zij verstopt zich toch?? Dan moet ze het jou niet kwalijk nemen dat je haar niet kunt bellen voor haar verjaardag. Het moet wel van twee kanten komen. Bereikbaar zijn en dus gefeliciteerd worden door je dochter of van de aardbodem verdwijnen en geen felicitaties krijgen. Dat is in dit geval haar eigen keus.