Volgens de site van de SRR zijn er meer dan 45.000 ruiters en koetsiers, die dit bewijs op zak hebben omdat zij op de weg en in het terrein veilig en verantwoord met paarden willen omgaan. Het grote voordeel van een ruiterbewijs is dat je een verzekering aan verbonden is die anderhalf miljoen gulden schade per geval uitkeert! Ook kun je bij veel maneges een paard huren op vertoon van je ruiterbewijs.
Twee jaar geleden ging ik dus mijn ruiterbewijs halen. Ik had hard geleerd. We kregen veel uitleg en veel theorie lessen, geregeld door de manege maar veel anderen krijgen dit niet). De praktijk leerden we in de lessen. Ik heb er zeer zeker veel van geleerd.
Het afgelopen jaar was het weer zo ver. De volgende groep kandidaten werden klaargestoomd. Maar nu keek ik met heel andere ogen.
Een kennisje wilde met mijn paard meedoen. Voor mij geen probleem. In de folder stond dat je met een manegepaard/pony of eigen paard/pony mee kan doen. Mits hij gewend is om buiten gereden te worden. Met enige dressuur- en springvaardigheden, gezond, niet onder invloed van medicamenten en in voldoende conditie. Welnu mijn paard voldeed, dacht ik. Maar op de dag van het examen mocht hij niet meedoen. Ze moest een ander paard uitzoeken.
En waarom nu?
Mijn paard had al enkele weken last van een allergie en kon geen bit in. Ik reed met een bitloos hoofdstel. Je mag zo ook meedoen aan landelijk wedstrijden als je een bewijs kan overleggen van de dierenarts. Maar bij het ruiterbewijs mocht het niet.
Ik vroeg het aan de examinator maar antwoordde alleen dat het zo in de reglementen stond. We hebben ons erbij neergelegd maar vonden het wel vreemd. Waarom mag het niet. Als ik zo kan aantonen dat ik zo verantwoord kan omgaan met mijn paard? Want daar draait het toch om.
Het examen begon. Eén paard wilde niet springen. Lag het aan de ruiter of aan het paard? Geeft niets - pak even een ander paard.
Paard lastig buiten? Geeft niets - je rijdt binnen met het ene paard en je pakt een rustig paard voor naar buiten. Een vrouw had zelfs op drie verschillende paarden gezeten. Een voor het springen een voor de dressuur en een ander paard voor de buitenrit.
Wat voor nut heeft het ruiterbewijs nu nog? Als ik buiten een probleem tegen kom kan ik ook niet even een ander paard pakken.
De vraag is "Hoe los je het op."
Op paard ’99 kwam ik langs de stand van het SRR. Ik wilde navragen waarom het nu niet mocht zonder bit. Er waren verschillende bestuursleden (helaas weet ik de namen niet meer) op mijn vragen reageerde ze behoorlijk kribbig.
Ik kreeg geen zinnig woord meer uit ze. Ze ontweken de vragen die vrij normaal waren. Ik was niet boos alleen maar nieuwsgierig. Een normaal gesprek was ineens niet meer mogelijk. Misschien omdat er omstanders kwamen luisteren die het met me eens waren? Blijkbaar was ik lastig want ik werd genegeerd.
Ze zeggen dat het ruiterbewijs net zo is als het rijbewijs voor de auto. Maar toen ik mijn rijbewijs haalde kon ik autorijden! Welke garantie kunnen ze nu nog geven aan manege eigenaren dat het ruiterbewijs ook daadwerkelijk iets inhoudt?
Je pakt het makste paard van stal en iedereen slaagt. Met een ander paard verongeluk je misschien maar dat geeft niet want je bent toch verzekerd voor anderhalf miljoen. Raar hè?
Kijk, dit verhaal is nog lang niet af. Ik heb de SRR niet meer gesproken. Wel geprobeerd hoor.
Voor mij (en vele anderen) heeft het ruiterbewijs niet veel betekenis meer. Het is alleen maar handig als je in gebieden rijdt waar je anders niet in kan. En voor de verzekering. Dat is jammer want het idee is goed.
Twee jaar geleden dacht ik nog dat het ruiterbewijs echt bewees dat je om kon gaan met een paard. Dat je problemen aan kon. En dat manege eigenaren met een gerust hart hun paard konden meegeven aan mensen met een ruiterbewijs. Nu weet ik wel beter. Iedereen kan slagen. Theorie is even lastig maar met een paar praktijk lessen en een braaf paard slaag je de eerste keer. Das echt jammer.
Paardentweet: Zag laatst een meisje onderweg naar haar paard met kogelvrijvest aan.
Dat paardrijden is ook niet meer wat het geweest is..
[IM] Julius....16 jaar alweer...