Geplaatst Vandaag is het gebeurd, maar het ging jammer genoeg niet zoals het normaal gaat...
De dierenarts kwam om 5 uur aan op de boerderij, toen moesten we nog tot half 6 wachten, totdat alle mensen van het publiek van het terrein af waren.
Annie stond ondertussen al heel rustig achter de stal, gewoon op haar gemakje en ik was al 500 keer naar haar toegerend om haar te knuffelen en afscheid te nemen.
Op het moment dat de DA er naar toe wilde gaan, durfde ik ineens niet meer, ik heb dus om het hoekje gestaan, toen ze de eerste spuit kreeg, maar omdat iedereen er stond en ik Annie een soort van laatste dienst wilde bewijzen, ben ik er ook maar bij gaan staan en heb Annie geaaid, terwijl ze suf werd.
Het was bewolkt weer, maar vlak voordat ze ging liggen, begon de zon ineens heel fel te schijnen, net alsof de zon Annie nog één keer wilde verwarmen en afscheid wilde nemen.
Na 5 minuutjes ofzo ging Annie dus liggen slapen, heel schattig opgerold, net als een hond. Ze zag er zo lief uit toen, kreeg meteen weer een brok in mijn keel. Toen ze lag en echt sliep kreeg ze de dodelijke spuit, 50 cc van een of ander spul waar ik de naam niet meer van weet.
Iedere normale koe is weg na 50 cc, dan zijn ze dood, de ademhaling stopt binnen 5 minuten.
Maar na een kwartier ademde Annie nog steeds, iets minder regelmatig, maar nog steeds normaal genoeg. Dus besloot de DA om nog 25 cc in te spuiten, dan zou ze écht weg zijn. En inderdaad, na 1 minuut al begon haar adem te verslechteren en ze kreeg stuiptrekkingen, erg eng om te zien
en uiteindelijk stopte haar ademhaling, de dierenarts zei dat het gedaan was, maar precies op dat moment ging haar borstkas weer op en neer..... 
Oftewel: die gekke koe leefde gewoon nog. Haar ademhaling werd steeds regelmatiger, dus werd er besloten om nog meer in te spuiten, maar de dierenarts had niet meer bij zich (op zich logisch, als je bedenkt dat een normale koe met 50 cc écht weg is, dat je dan wel wat extra's meebrengt, maar je verwacht natuurlijk niet dat zo'n koe anderhalve dosis overleeft). Dus moest de dierenarts terug rijden naar zijn praktijk (waar inmiddels eigenlijk het spreekuur begonnen zou moeten zijn) en dan weer naar de boerderij, dat nam bijna een uur in beslag en al die tijd bleef Annie rustig doorademen en heb ik haar geknuffeld.
Dat was eigenlijk ook heel eng, want ik had stiekem de hoop dat ze ineens zou opstaan ofzo en dat alles weg zou zijn. En ze reageerde ook nog met reflexen, als je aan haar oor zat, dan schudde ze daarmee en haar oogreflex deed het ook nog. Echt best wel eng
Na een uur was de DA er weer en spoot voor de zekerheid nog 50 cc in, dan zou ze écht écht écht dood zijn. En gelukkig was ze dat toen inderdaad.
Ze is rustig ingeslapen
(al ben ik nu eigenlijk stiekem nog bang (of is het hoop 
) dat ze morgenochtend toch weer rechtovereind staat en dat het nog steeds niet genoeg was )Maar toen kwam pas het enge gedeelte, want omdat we Annie geen stress wilden bezorgen, hebben we haar achter de stal in laten slapen, zo relaxt mogelijk, alleen het destructiebedrijf mag niet op het terrein komen, dus moest Annie nog helemaal, 35 meter naar achter naar het weggetje achter de boerderij gesleept worden.
We hebben Annie toen op een platliggend ijzeren hek gerold, zodat de weerstand zo min mogelijk zou zijn voor de auto, en dat was wederom ENG. Want toen ze werd omgerold, lag haar hoofd dubbel, onder haar nek. Dat zag zo verschrikkelijk eng uit, maar op de een of andere manier, bleef ik heel cool en hoefde ik niet te huilen, maar dacht ik alleen: "oke, ze moet snel daarachternaar toe, dan kan ik haar hoofd daar wel weer goed leggen, als ik dat nu doe, bungelt het er alleen maar langs". Zo'n harde gedachte van mezelf...
Het hek vastgebonden aan de trekhaak van de auto (een Ford bestelautootje) en proberen de auto te laten trekken, maar de auto kreeg annie niet verplaatst, dus met zijn allen de auto aangeduwd en toen hij eenmaal liep ging het ook goed. En lag Annie in no time bij de poort.
Toen vroeg de beheerder aan mij, of ik even haar halster nog af wilde doen. Terwijl haar hoofd dus onder haar nek lag. Was heel eng om dat eraf te halen
. Ik moest haar hoofd draaien en dat 'schoot' ineens weer recht. Ik schrok me dood, maar bleef op de een of andere manier nog steeds heel cool. Toen kreeg ik het halster eraf. En jeetje, wat zag haar hoofd er kaal uit, zonder dat halster
Even later liep iedereen weg, nadat we er een zeil over hadden heengelegd. En toen stond ik daar alleen met dat halster nog in mijn handen, naar haar te kijken.
Toen kwamen de tranen pas... *zucht*
Lieve Annie, ik zal je heel erg verschrikkelijk veel missen. Je was de allerliefste koe ter wereld
(En je moet je wel aan je afspraak houden, om te reïncarneren en dan volgend jaar als kalf van Bertha op de boerderij te worden geboren
) 
