ach, beter, beter.... Ze is nu geweldig, ze staat half te slapen tijdens het poetsen, geeft netjes alle 4 de beentjes (de laatste tilt ze zelfs al voor me op ). De hoefsmid was een eitje, net of ze al jaren op ijzers staat. Tuurlijk schrikt ze weleens van een weg waaiend blaadje, of vind ze dingen moeilijk, maar daar is ze jong voor.
Ze staat in de wei, in een groep, wat eerst ook onmogelijk was omdat ze alles in elkaar sloeg. Ze vreet geen staarten meer, en is lekker bij gekomen.
Ze is mooi (vind ik dan ) en lief. Ze is mak en steeds meer vertrouwd.
Ze is gewoon jamey nu