Gisteravond laat stootte ik voor de tigste keer m'n kop tegen de deur van m'n keukenkastje. Auw! De tigste keer idd, sinds ik m'n nieuwe keuken heb. In m'n oude keuken ging een van die kastjes net de andere kant op open, en ik ben er nog steeds niet aan gewend dat dat nu anders is.
Anyway, behalve een pijnlijke plek was er verder niets geks aan de hand. Totdat ik vanmorgen opstond en me niet echt lekker voelde. Duizelig, misselijk en een vage hoofdpijn vanuit die bewuste plek. In de trein naar m'n werk voelde ik me echt misselijk, alsof ik op het randje van wagenziek zat. Toch maar even een Sultana gegeten om van de ergste misselijkheid af te komen. Het gevoel heeft op m'n werk nog een uurtje of twee aangehouden, daarna zat er alleen nog die pijnlijke plek (links achter op m'n hoofd) en een vage hoofdpijn naar m'n slaap toe.
Ik heb dit nooit eerder meegemaakt, en toch al heel wat keertjes in m'n leven m'n kop gestoten (en hard ook!). Volgens een collega zou het een mini-hersenschuddinkje kunnen zijn. Zou kunnen, maar trekt dat dan ook zo snel weer weg? Niet dat ik me nu zielig of bijzonder voel hoor, ben gewoon benieuwd en allang blij dat ik me niet meer wagenziek voel!
Death_Squad
Berichten: 2203
Geregistreerd: 19-04-01
Woonplaats: Fysiek: 's-Hertogenbosch Hart: R'dam
Geplaatst: 04-07-02 19:55
Nou dat heb je dan knap gedaan! T staat dus nu 1-0 voor t kastje
Cody
Berichten: 20725
Geregistreerd: 20-04-01
Woonplaats: Grolloo
Geplaatst: 04-07-02 20:06
Zou best kunnen hoor. Ik heb een paar jaar geleden een hersenschudding gehad omdat ik tijdens een storm op de fiets zat en een zware tak tegen mijn hoofd kreeg die van de boom waaide. Pas de volgende dag voelde ik mij ineens beroerd en uiteindelijk ben ik naar de dokter gegaan, die constateerde hersenschudding en ben toen 2 weken thuis geweest. Dus bij mij was het 1-0 voor het takje
Caritas
Berichten: 4431
Geregistreerd: 04-04-01
Woonplaats: Tussen plassen en A2
Geplaatst: 04-07-02 20:37
Iew... Toen ik nog klein was, had het een keer gesneeuwd waarop mijn vader een 'ijsbaan' voor mij had gemaakt (wat hij niet had gezegd overigens). Toen kwam ik 's ochtends buiten, liep over de ijsbaan heen en was ineens mijn onderstel kwijt. Hersenschudding dus 1-0 voor mijn vaders ijsbaantje Maar ik word weer misselijk als ik er aan terug denk terwijl het toch al zeker 18 jaar geleden is ( sjeemig ik word oud ) Maar keukenkastdeurtjes hebben altijd de neiging om naar de verkeerde kant te openen met alle gaten en blauwe plekken van dien.... (ik heb nu weer een schram/snee op mijn voorhoofd van zo'n fijn Bruynzeeldeurtjesaluprofiel (galgjewoord?) in de kitchenette op het werk)