Wel grappig om al die oude buren weer te spreken naar wie je normaal alleen maar beleefd knikt of zwaait, omdat je nou eenmaal niet dagelijks meer in de straat komt sinds je 10 jaar geleden naar Utrecht bent verhuisd. Grappig om al die kids te spreken die je nog als baby in hun wiegje hebt zien liggen. En weer leuk toeval: op de hoek is vorig jaar een meisje van mijn leeftijd met haar vriend komen wonen, ze zag me net en zei: jij hebt toch hier bij de ponyclub gereden? Ze kwam me al zo bekend voor... blijkt dat zij bij een club in de buurt heeft gereden, we zijn regelmatig op dezelfde wedstrijden gestart toen we nog allebei een pony hadden. Gesprek ging al snel over schimmeltjes, viertallen en winstpunten, en toen is haar vriend zich maar snel met de bbq bezig gaan houden.
Ook de kids vermaken zich trouwens prima. Er zijn van die typische party-spelletjes gehuurd, zoals twee mega-sjoelbakken, zo'n metalen spiraal (*triiiiiing*) en een apparaat met van die vallende stokken a la Ted de Braak (voor de 25-plussers onder ons). Mijn reactievermogen is niet echt om over naar huis te schrijven, daar ben ik inmiddels wel achter, terwijl dat van het vriendje van m'n zusje evenredig toeneemt met het aantal biertjes dat hij tot zich neemt
. Ik ga zo maar weer eens terug naar de gesprekken met buurvrouw A en buurman B. Het meeste kan ik trouwens niet zo volgen, dat gaat in het plat Twèèèntsch, en hoewel ik hier ben opgegroeid is het toch niet echt m'n moedertaal... 
