Eerst even de accomodatie (binnenbak, buitenbak, weilanden, roundpenn) laten zien, en toen naar de paarden. Rustige kennismaking met Dick, Leonardo en Milena, meteen vragen over de leeftijd en ervaringen van paarden en ruiters.
Daarna mochten we opstijgen en warmstappen. Frenk ging deze eerste les vooral kijken hoe ver we waren, dus helemaal bij het begin beginnen; de zit en houding van de ruiter.
Dick zit keurig rechtop en kijkt netjes vooruit (tja, strenge instructrice gehad het laatste half jaar
) en ik KAN netjes zitten, laten we het daar maar even bij houden 
Nee, viel best mee, geintje.Daarna overgang naar jog, en geloof het of niet maar die gekke Noorse Quarter van me had ineens een identiteitscrisis, dacht dat ze een heel braaf paardje was, en deed het keurig. (of eh.... zou ik misschien ineens heel netjes en rustig gaan zitten omdat er een vreemde vent in de bak stond
)Ook dit werd helemaal gecontroleerd, wat sturen, heup- en schoudercontrole laten zien, was ook allemaal goed.
Toen door naar de verzameling, waarmee hij met Dick rustig aan begon. Van Milena en mij verwachtte hij iets meer, wat ik gedeeltelijk waar kon maken, maar daar kwam meteen een van mijn 'tics' eruit, het 'harde' op mijn linker teugel. Ik voel helemaal niets met links, en ben daardoor vaak te hard voor mijn paardje, die daar agressief op reageert.
Frenk nam me apart in het midden, controleerde eerst wat ik wel en niet kon voelen, en gaf vervolgens de opdracht om eens rustig m'n paardje op 1 hand te pakken en te laten zien hoe dat ging, omdat je dan onmogelijk op 1 kant vast kunt gaan pakken.
En geloof het of niet, maar het ging niet eens echt beroerd!!!
Ik kreeg aanwijzingen en moest verder gaan oefenen, om ook op 1 hand (waar ik zelf al voorzichtig aan mee begonnen was de laatste tijd) wendingen en overgangen te gaan rijden.
Dick kreeg verdere uitleg over het verzamelen van zijn paard, en ging onder begeleiding oefenen.
Die vent heeft trouwens ogen in z'n rug want hij zag het precies als ik weer verviel in een van m'n andere tics, naar beneden kijken
Vervolgens werd m'n stoptechniek gecontroleerd en kreeg ik wat tips om die (nog
) beter te maken, en moest ik m'n rollbacks laten zien en deze waren goed, behalve dat ik niet een hoofdbreedte naast m'n paard kijk, waardoor ik ietwat achterblijf in het weggalopperen, wat me regelmatig op een beste bok komt te staan.Al met al is hij zo'n anderhalf uur met ons bezig geweest. Rustig, ontspannen, maar wel een soort van streng.
Ik was bang dat hij (sorry voor wie ik nu tegen z'n schenen schop) een "grove hand-ruiter" zou zijn, omdat hij op Madepolder wegkomt. Maar niks is minder waar. Als hij ook maar denkt dat ik teveel aan de teugel kom, word ik meteen gecorrigeerd.
Hij is heel streng op de houding van de ruiter, en geeft het paard steeds de kans om iets fout te doen, gecorrigeerd te worden, en vervolgens een beloning te verdienen.
Ik heb heel lekker gereden, ben megagemotiveerd om te oefenen met de dingen die hij me opgegeven heeft, en heb al helemaal zin in volgende week vrijdag, want deze man mag vaker in m'n bakkie komen staan!
Dus allemaal bedankt voor de tips, adviezen etc. die ik gisteren allemaal via PB heb gekregen, maar ik heb nu zelf al een antwoord op m'n eigen vraag:
Ja, het is verdomd veel voor een les, en wat mij betreft mag het wat minder. MAAR.... deze man kijkt niet constant op z'n horloge, heeft geen telefoon die constant afgaat, legt heel rustig en duidelijk uit, is technisch goed onderlegt, en kan "het gevoel" overbrengen, en da's nou net zo verdomde belangrijk.
Oftewel: helemaal HAPPPPPPPYYYYYYYYYYYYYY
We hebben een tijdje stilgestaan en heel veel rondgekeken, vooral veel gezien wat ik niet wil, maar WE GAAN ER WEER VOOR!!!!!!
Groetjes van een helemaal blije Sonja!
