Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-06-02 20:33

bijna een jaar geleden en nu ineens...

Geplaatst door de TopicStarter : 25-06-02 20:33

zit ik er steeds aan te denken.. ik snap niet waarom nu, of misschien wel.

De festivals zijn begonnen, ik sta naar zijn favo bands te kijken, iedereen praat over Lowlands en juist dat.. Lowlands, wat gaf dat een dubbel gevoel zeg.. Aan de ene kant was het zo leuk, zo gezellig, de muziek was zo goed.. en toch stond ik af en toe te janken, zijn favo nummers, zijn favo bands, hij had hier moeten zijn en juist hij, die zo ontzettend veel van muziek hield, en zo veel over dat festival had gepraat... Hij ging onder de grond op de dag dat ik bij Muse naar zijn (en mijn) favo liedje stond te luisteren.. wat kan de wereld soms hard zijn

ik kende hem niet eens zo goed, ja, wel van icq, daar hebben we echt uuuuuren gepraat, maar in het echt had ik hem maar 2x gezien en 1x gesproken. Hij was een vrolijke jongen, ik kende wel wat mensen waarvan ik soms als de telefoon ging zoiets had van: het is over, ze bellen dat het voorbij is, maar hij? nee, hij praatte mij er juist doorheen, hij was altijd vrolijk.. toch??

ik ging een wekendje naar Gent, naar het cafe van Das Pop, ook 1 van zijn favo bandjes. Hij was zo enthousiast, wilde echt alles weten en ik moest beloven uitgebreid verslag te doen als ik terug kwam. Het laatste wat hij zei op icq: "cya, ik spreek je!" en hij wist dat het niet waar was.. Ik zou zaterdag thuiskomen en meteen doorgaan naar Waterpop, zondag zou ik dus pas weer online zijn en het was toen woensdag.. en die woensdag is de dag geweest dat hij zn beslissing had genomen. Hij wist dat hij de volgende zaterdagavond nooit meer thuis zou komen, hij had dat helemaal alleen besloten en het is echt zijn eigen keus geweest..

Boos ben ik nooit geweest, het is altijd zijn keus geweest, als dit is wat hij wilde, het zij zo. Ik hoop ook echt dat waar hij ook is, hij het beter heeft, die jongen was zo lief. Altijd met anderen bezig en dat zal dan misschien juist wel de rede zijn geweest... ik heb het nooit geweten, ik weet alleen dat ik een berichtje kreeg op icq: "sorry, ik vind het heel erg om te moeten zeggen, maar mn broertje is dood". het was geen flauwe grap, het was echt.. dit was de keiharde waarheid, nooit meer met hem concerten bespreken, niet samen naar Lowlands, allemaal niet... Het moeilijkste vind ik misschien nog wel dat ik gewoon niet weet waarom, want het was echt altijd juist hij die een gelukkige indruk maakte... wat kunnen mensen zich anders voordoen dan ze zijn... ik mis hem soms gewoon zo ontzettend.. vooral als ik wil praten over muziek, dan kom ik thuis en dan hoop ik gewoon toch dat hij online is.. hij snapte mij, maar ik heb hem dus blijkbaar niet.. ik dacht echt dat het goed met hem ging, ik dacht echt dat ik hem zou kunnen vertellen hoe het in Gent was geweest... Huilen

Sorry dat ik dit hier opschrijf. Sorry, het is al zo lang geleden en ik weet dat er gewoon mensen zijn hier die het op dit moment heel erg moeilijk hebben met onderwerpen als dit.. maar ik moest dit kwijt, ik heb er nooit echt veel over gepraat en nu voel ik me dus ineens ongelofelijk down. Het blijft gewoon in mn kop zitten en ik moest het ergens kwijt..

**Geplaatst**: 25-06-02 20:54

Geplaatst: 25-06-02 20:54

ow wat erg!!!
heel veel sterkte Verdrietig

ik weet hoe het voelt om een vriend te verliezen Verdrietig

**Geplaatst**: 25-06-02 21:10

Geplaatst: 25-06-02 21:10

Oh wat erg, ik had echt tranen in mijn ogen toen ik je bericht las. Wat moet jij je rot hebben gevoeld, of voelen, vooral omdat je niet weet waaròm... En dat wil je nou juist het liefste weten...
Veel sterkte Noukie Verdrietig

**Geplaatst**: 25-06-02 21:11

Geplaatst: 25-06-02 21:11

Het enige dat je kunt doen is respecteren dat iemand niet meer verder wil, om welke reden dan ook. Maar dat is moeilijk, heel moeilijk.
Want jij moet ook verder.
Praat erover als je denkt dat dat nodig is en ik hoop dat je je binnenkort weer wat beter voelt. Sterkte...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-06-02 00:35

Geplaatst door de TopicStarter : 26-06-02 00:35

dank jullie wel.
het is gewoon soms zo raar, dan voel ik me stom dat ik er zo kapot van kan zijn, want er zijn mensen die hem beter kenden dan ik, mensen die korter geleden iemand hebben verloren.. dan vind ik dat ik gewoon niet echt veel recht heb om me er rot over te voelen, terwijl dat natuurlijk absoluut onzin is!
En zoals jij zei Cody, mijn leven gaat ook verder, gelukkig wel, en gelukkig heb ik veel mensen om op terug te vallen, mensen die mij ook echt wel willen helpen, of troosten of maakt niet uit wat. Alleen vergeet ik vaak mn mond open te doen, en te zeggen wat er echt is.. Zij zien dan wel dat ik me rot voel, maar zolang ik niks zeggen kunnen ze me natuurlijk ook nooit echt helpen..
Ik moet gewoon accepteren dat ik nooit zal weten wat nou echt de rede was, maar ik ken hem goed genoeg om te weten dat hij het niet zomaar gedaan zou hebben.. hij had er een rede voor, dat weet ik zeker. Hij zou niet zomaar zn vrienden en familie in de steek laten.. zo was hij niet. Hij gaf om anderen en ik weet echt zeker dat hij waarschijnlijk dacht dat dit voor anderen ook makkelijker zou zijn... gekke jongen, alsof we hem ooit zouden kunnen missen... maar zoals ik al eerder zei, dit is wat hij wilde, en voor hem heb ik daar vrede mee, als hij gelukkig is zo dan is dat ok, voor mezelf is het soms moeilijk, maar ik probeer respect te hebben voor zijn keuze, hij was niet gek, hij wist wat hij wilde en hij wist wat hij deed..

**Geplaatst**: 26-06-02 09:49

Geplaatst: 26-06-02 09:49

Noukie schreef:
hij was niet gek, hij wist wat hij wilde en hij wist wat hij deed..

Daar moet je vrede mee hebben...Hij heeft er zelf voor gekozen en als dit was wat hij wou, dan is het goed.

De beste vriendin van mijn moeder heeft ook zelfmoord gepleegd. Maar zij wist niet wat ze deed. Het was iets in haar hersenen, waar ze ook voor was opgenomen. En het ging zo goed de laatste tijd. Maar toch heeft ze haar man, 2 kleine kinderen en haar beste vriendin achtergelaten. En dat was niet haar eigen keus.

Natuurlijk vind je het verschrikkelijk dat hij er niet meer is. Hij heeft ook JOU achtergelaten en dat doet pijn. Maar probeer er mee te leven en denk aan de leuke dingen die jullie samen hebben gedaan en luister naar zijn favoriete muziek met een lach en niet met een traan.

Sterkte en kop op!

p.s. mooi geschreven!

**Geplaatst**: 26-06-02 14:04

Geplaatst: 26-06-02 14:04

Mijn nicht heeft zelfmoord gepleegd, en de broer van een goede vriend van me ook. Ik weet hoe je je voelt. Zo machteloos, zo... raar. Hoe kan het nou opeens over zijn? Hij was toch gelukkig? Met Ariaan (de broer van die vriend dus) was het ook heel plotseling. Niemand wist dat hij ongelukkig was, niemand. Zijn ouders niet, zijn vrienden niet. En opeens was hij er niet meer. Bij mijn nicht heb ik het allemaal niet echt bewust meegemaakt, ik was er te klein voor. Maar ik zie nu nog het verdriet in de ogen van mijn oom en tante, mijn ouders. En niemand praat erover.

Ik wil je heel veel sterkte wensen. En voor wat oppeppende woordjes of gewoon om even te praten, mag je me altijd pb'en!

Marco Borsato-Alles Kwijt

Ik veeg de tranen van m'n gezicht
Je hebt nog steeds je ogen dicht
Ik zou wel uren kunnen kijken
Naar hoe je hier nu voor me ligt
Je leefde altijd al met de dag
Maar de laatste tijd als ik je zag
Had je geen zin meer om te lachen
Ik vroeg me af waar dat aan lag

Want zo is het leven
Geluk en verdriet
Het werd je gegeven
Maar je wilde het niet
Ben je nu gelukkig
Of heb je nu spijt
Mis je de jaren
Dat wij samen waren
Want dat was toch een mooie tijd

Ik vraag me af waar of je nu bent
En of ik je wel heb gekend
Want iets in jou waar ik niet bij kom
Is aan dit leven nooit gewend
Al kon je iets meer van me op aan
En ik had dichter bij je gestaan
Had ik je dan iets kunnen zeggen
Waardoor je dit misschien niet had gedaan

Want dit was je leven
Geluk en verdriet
Het werd je gegeven
Maar je wilde het niet
Ben je gelukkig
Of heb je nu spijt
Mis je de jaren
Dat wij samen waren
Want dat was toch een mooie tijd

Als je kiezen mocht
Waar je geen zou gaan
Zou je terugkomen naar hier
Of ver hier vandaan

Dit was je leven
Geluk en verdriet
Het werd je gegeven
Maar je wilde het niet
Ben je gelukkig
Of heb je nu spijt
Mis je de jaren
Dat wij samen waren
Want dat was toch een mooie tijd

Dit was je leven
Hier was je thuis
Waar ben je gebleven
Zo ver van huis
Ben je verdrietig
Of ben je bevrijd
En waren de jaren
Die wij samen waren
Niet meer dan een verspilling van tijd
Hoe dan ook
Je bent alles kwijt

**Geplaatst**: 26-06-02 14:23

Geplaatst: 26-06-02 14:23

*pinkt traantje weg* Verdrietig

wat een mooie tekst

**Geplaatst**: 26-06-02 14:26

Geplaatst: 26-06-02 14:26

Heeft voor mij een dubbele betekenis, maar wel erg mooi... In Deurne stond ik heel hard mee te bléren met de hele school, nu mis ik alles en iedereen als ik dit liedje hoor...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-06-02 15:51

Geplaatst door de TopicStarter : 26-06-02 15:51

"grappig" is dat he, dat bepaalde liedjes dan zoveel voor je kunnen betekenen..
Zo hebben vrienden van mij een nr "last day on earth" heel toepasselijk, zeker voor dat moment. Zij speelden vorig jaar op Lowlands en mochten een toegift doen, maar wisten niet welk nr te spelen. Dus had ik even heel subtiel geroepen dat ik dat nummer wilde horen en ze hebben het, in een volle tent op Lowlands, speciaal voor mij gespeeld (ze wisten toen al wel hoe en wat ook) Dan is zo'n liedje aan de ene kant heel speciaal omdat ik er gelukkig van word. Als ze hem spelen is dat vanaf toen altijd speciaal voor mij geweest (en zo werd hij dan ook aangekondigd) en als ik hem hoor dan denk ik echt van: "die mensen zijn zo ontzettend lief, ik ben zo blij dat ik ze ken".
en aan de andere kant de pijn waar het nummer over gaat en voor wie ik hem toen die eerste keer aanvroeg... (helaas heb ik de complete tekst niet, dus ik kan hem hier niet neerzetten)

ik ben zo blij dat muziek bestaat, liedjes kunnen je steunen zonder dat je zelf hoeft te praten, dat is zo bizar

en verder: tnx voor jullie lieve reacties, dat doet me echt goed

**Geplaatst**: 26-06-02 21:21

Geplaatst: 26-06-02 21:21

Ik heb mn eerste vriendje verloren aan leukemie, dat is al een aantal jaar geleden maar soms voel ik me inderdaad nog heel erg down!
Hou de mooie herinneringen bij je.....

heel erg veel sterkte!