Geplaatst Gistermiddag heb ik het melkbussenkarretje opgehaald. De buurman had het leeg gemaakt(het was volgeladen met bakstenen) en helemaal nagekeken. De rem werkt weer, en het lamoen zat er weer aan.
Bij gebrek aan aanhanger (uitgeleend) heb ik het karretje met de trekker (Jan Hert voor de kenners) opgehaald. Met pick-up-touwtjes aan de kuilsnijer gebonden en rijden maar.
Thuisgekomen had onze groom Aldert de pony al gepoestt en losgestapt.
Vervolgens heb ik Namkje eerst even voor de sleep gezet,om er weer even in te komen. Dat ging goed!
Toen kon het karretje er wel achter! Na heel wat gepuzzel met het antieke boerentuigje (van een andere buurman) hadden we Namkje uiteindelijk goed voor de kar. Het lamoen zit wel wat hoog, maar om te oefenen in onze bak moet het maar.
Eerst naast haar gelopen om haar te laten wennen aan het rammelende karretje. Toen ben ik naast het karretje gaan lopen, en dat ging ook goed!! Knappe shet!
Omdat het een erg laag karretje is, had ik er een pak zaagsel opgelegd. Na een rondje stappen, ben ik er op gaan zitten. Dat ging ook goed, totdat
...KNAL.....SCHRIK.......PANIEK!!!!!.het tuig BRAK!!!!
Namkje stond dwars voor de kar, met het lamoen over haar rug!!!
Gelukkig reagerrt ze goed op mijn stem, dus de paniek was snel over en ze bleef braaf staan, zodat ik haar kon "redden".
Maar wel einde oefening
We hebben nog wel een rondje gestapt (aan de leidsels) om haar niet te laten denken dat het wel erg eng was en ze de volgende keer al bang is bij voorbaat. Daarna nog even voor het sleepje,om het af te leren...en dat ging weer gewoon heel goed. Wat een koelbloedige shet!!!!!!!
Maar nu moet ik toch echt op zoek naar een goed tuig (en goed MENhoofdstel)...............en tot die tijd kunnen we alleen nog wat met het sleepje oefenen.........
wel jammer, we hadden ons zo verheugd op het rijden met het karretje!
.
