Geplaatst 
Ze was dus eerst kreupel door een ontsteking, dat was genezen, maar toen liep ze in een keer kreupel op allebei haar voorbenen. De VA vermoedde artrose en ik moest 2 weken met haar gaan stappen en dan kijken of er verbetering inzat. Ze leek zowaar vooruit te gaan in haar lopen, maar ze bleef erg sip en ze viel heel snel af.
Er werd gedacht aan stress door de verhuizing, tot ik dinsdag op mijn werk werd opgeschrikt door het volgende smsje:
"Hoi, het gaat vrees ik niet goed met Jerai, ze liep kreunend het weiland uit, waar ze al de hele tijd lag; ze kwam d'r stal binnen en liet zich zo vallen en ze reageert niet tot nauwelijks, wat moet ik doen * Bernadette"
Bernadette is het meisje wat bij ons de stallen uitmest. Ik kreeg natuurlijk een stuip en barste in tranen uit, het eerste waar ik aan dacht was een zware koliekaanval. Ik ben meteen door mijn bazin naar stal gebracht
en heb de veearts ingschakeld. Jerai ging wel staan toen ik haar riep, maar ze had duidelijk pijn en ze had het erg benauwd, ze stond helemaal te pompen. De veearts was onderweg naar een andere afspraak, maar ze zijn omgedraaid en naar ons toegekomen. Ze bleek een temperatuur van 39,6 te hebben, een pols van 48 en een ademhaling van 40. Allemaal veel te hoog dus. Toen gingen ze in Jerai's keel knijpen, om te kijken of ze daarop als reactie ging hoesten (palpatie noemden ze dat geloof ik). Ze reageerde inderdaad heftig, ze begon zo hard te hoesten dat er etensresten mee kwamen.
Ze bleek dus een beginnende bronchopneunomie te hebben (bronchitus). Ze heeft daarna een catheter gehad waar 4 enorme spuiten ingingen en ze heeft weer antibiotica.
De volgende dag had ze ook nog een bloedneus uit 2 gaten, maar dat was niks ernstig, dat kwam door de zooi die vrijkomt door de medicijnen.
De afgelopen dagen was ze nog wel wat hangerig, maar het ging al iets beter, vandaag leek ze weer de oude Jerai te zijn. Ze begint zelfs weer te gillen, iets waar ik me eerst enorm aan ergerde, maar vandaag was ik heel blij dat ze het weer deed. Ze krijgt tot dinsdag nog antibiotica en dan moet dit als het goed is over zijn.
Zodra ze weer beter is, wordt er verder gekeken naar haar kreupelheid, maar omdat ze nu niks doet, moet ik dus eerst weer gaan stappen.
Al met al is ze alweer vanaf 27 mei uit de running, maar ik ben in ieder geval blij dat dit geen koliek was of iets anders wat heel erg is. Ze heeft waarschijnlijk bronchitus gekregen, doordat haar weerstand door de ontsteking al slecht was en ook door de stress van de verhuizingen van de afgelopen tijd (twee in drie maanden). Ze is in ieder geval weer aan de beterende hand, maar ze ziet er wel vreselijk uit, ze is echt enorm mager geworden heel zielig.
