Een sterke, lieve vrouw Altijd hard gewerkt, altijd even zorgzaam snoepjes eten in de bloementuin, voorlezen, samen in de "grote" stoel Spelletjes spelen op een koude winteravond....
Nu: kwetsbaar... nog geen schim van wat je vroeger eens was Liggend in dat grote bed, met je ogen dicht
Omaatje, je bent al zo oud. Nog even wachten en........
Ik mis je nu al
ik ben niet zo goed in schrijven wat ik voel. Zoals jullie al begrepen hebben gaat hte niet goed met mijn oma. De vrouw waar ik mijn hele leven naast gewoond heb. Zij ligt nu in een verzorgingstehuis, wachtend tot ze naar haar laatste rustplaats mag. Ze is nu 96, dat ik heel oud. Waarom ben ik dan toch zo intens verdrietig?
sl0wm0ti0n
Berichten: 2812
Geregistreerd: 25-11-01
Geplaatst: 20-06-02 22:54
Ik weet niet goed wat ik er op moet zeggen, maar.. ik denk dat je bang bent om je oma te verliezen. Wees blij dat ze nu zo oud is geworden, en dat ze jou heeft kunnen mee maken tot waar je nu gekomen bent. Het is moeilijk, maar binnekort zul je dan afscheid moeten nemen.. Sterkte er mee hoor !
Cody
Berichten: 20725
Geregistreerd: 20-04-01
Woonplaats: Grolloo
Geplaatst: 20-06-02 22:58
Tranen in mijn ogen...ik weet zo goed wat je bedoelt. Ik heb ook een heel oud omaatje die niet altijd even sterk meer is. Je voelt gewoon dat die ene dag steeds dichterbij komt en dat is zo moeilijk te accepteren omdat je het liefste wilt dat ze er altijd nog zal zijn. Ik vroeg me al af waarom je minder bokte. Hey heel veel sterkte en vertel haar nog eens wat je hier ook probeert te verwoorden: dat je zoveel leuke dingen hebt gedaan samen. En hopen dat ze je nog begrijpt en jou nog een keer die glimlach laat zien zodat je weet dat het goed is zo...
Yootha
Berichten: 6524
Geregistreerd: 22-03-01
Woonplaats: Emmer-Compascuum, Drenthe
Geplaatst: 20-06-02 23:00
Dit herinnert me aan mijn opa. Die is van een energieke man ook in een kasplantje verandert. Gelukkig heeft hij nu zijn rust.
Anoniem
Geplaatst: 20-06-02 23:22
Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je nu voelt, het is ellendig om iemand die altijd levendig en zelfstandig is geweest te zien aftakelen. Veel sterkte de komende tijd.
Sjimmy
Berichten: 17797
Geregistreerd: 09-03-01
Geplaatst: 21-06-02 08:07
Iemand die er altijd was zal er dan niet meer zijn. Heel raar gevoel en heel logisch dat je daar verdriet om hebt.
Sterkte
Anoniem
Geplaatst: 21-06-02 08:53
Sterkte Jantina! Lijkt me heel moeilijk om dit zo aan te zien.
Polly
Moderator Algemeen1 No drama, no glory!
Berichten: 23423
Geregistreerd: 09-04-01
Geplaatst: 21-06-02 10:13
Het is moeilijk om aan te zien hoe iemand van een vitaal energiek mens veranderd in een bedlegerig iemand die misschien wel helemaal niet meer wil, ik heb hetzelfde meegemaakt met mijn oma. Zij bleef het geweldig vinden als ik langskwam ga gewoon lekker tutten, als ze dat nog leuk vind.
Heel veel sterkte.
Renee
Buitenzorg
Berichten: 10818
Geregistreerd: 02-10-01
Woonplaats: Spijkenisse
Geplaatst: 21-06-02 10:41
Heel veel sterkte. Zeg nu de dingen die je nog wil zeggen.
Mijn oma was ook van het onverwoestbare soort, 5x belde mijn ouders op om te zeggen dat oma in het ziekenhuis lag en dat de kans erg groot was dat ze er niet levend uit zou komen. 4x Kwam ze er levend uit. De 5e x niet. Ik was daar -behalve heel verdrietig- ook heel erg boos over, want mijn oma was een onverwoestbare vrouw, maar bleek toch ook weer niet alles aan te kunnen. Ze is van ouderdom gestorven. Mijn oma heeft tot het laatste moment geleefd zoals ze wilde (en kon).
Ik hoop dat dat voor jouw oma ook op gaat en wens jou heel erg veel sterkte toe!
Esther
Nimber
Berichten: 26552
Geregistreerd: 10-01-01
Woonplaats: Apeldoorn
Geplaatst: 21-06-02 12:28
sterkte jantina.
greetje
Berichten: 8626
Geregistreerd: 13-07-01
Geplaatst: 21-06-02 12:33
Sterkte Jantina. Knuffel haar nog even want dat doet haar goed.
Ze is nu 96, dat ik heel oud. Waarom ben ik dan toch zo intens verdrietig?
afscheid is nooit leuk. zeker niet als het definitief is. tijd is nog te overbruggen, maar de dood niet. je zult haar gewoon missen. STerkte.
jantina
Berichten: 12359
Geregistreerd: 13-01-01
Geplaatst door de TopicStarter: 22-06-02 09:36
Dank jullie voor jullie lieve woorden. Sja... Tijd is te overbruggen, de dood niet....
Ze gaat nu snel achteruit, ergens ben ik daar blij om. Dan hoeft ze zo min mogelijk te lijden. Het is verschrikkelijk om zoiets te zeggen, maar als het toch moet, dan maar snel. Ze merkt nu nog weinig van bezoek, ze heeft het (mede door medicijnen) allemaal niet meer in de gaten geloof ik. Maar ik praat maar gewoon verder en streel haar wang. Wie weet merkt ze het WEL en dat is een hele geruststelling.....