Zep schreef:. Daarnaast heb ik een beetje een "gut-zo'n-grietje-complex" Ik ben nog niet zo oud, maar behoorlijk zelfstandig, en aangezien mijn paarden netjes opgevoed worden, kom ik dan alleen op de kliniek aanzetten. Sommige artsen weigeren je gewoon voor vol aan te zien, en luisteren maar half naar jou observaties. Ik kan me daar erg kwaad om maken als dat gebeurt.
Ik ken dat gevoel, inderdaad nog niet zo oud met paard alleen en vaak een beetje vage klachten omdat ik probleemgevallen die in training komen wil laten chekken. Sommige DA hebben volgens mij een aparte cursus botheid gevolgd en een ego die niet in één ruimte past. Een paar jaar geleden bij een dierenarts geweest met een paard dat ik in het 1.40m sprong (dat wist hij want dat had ik al uitgelegd) ging hij alles op een kindertoon uitleggen Ik ga het paard een prikje geven en dan wordt hij een beetje slaperig, ja duh. Toen ik vertelde dat ik niet uit een ei gekropen was en ook wel een beetje verstand van paarden had was hij pissig en gebruikte alleen nog maar medische namen. Ik had mazzel dat ik die bij één van mijn vele opleidingen (niet afgemaakt) gehad had en dat ik het verhaal redelijk kon volgen.
Gelukkig heb ik dat probleem niet meer zo vaak meer. Zal de leeftijd wel zijn.