Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-02 13:44

angst overwinnen?

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-02 13:44

Zondag heb ik weer eens gereden op O'Malley. Eigenlijk rijd ik te weinig want na het rijden heb ik weer zelfvertrouwen en na een week niet rijden is mijn angst toch weer terug.

Ik stap op en ben al meteen een beetje angstig dat ie gaat bokken ofzo. Ik pak mezelf dan goed aan en dan gaat het wel over. Na het galopperen is mijn angst dan helemaal weg. Ik vind het zelf leuk om te galopperen en dat was voorheen nog niet zo.

maar goed. Ik heb zondag dus weer lekker gereden. Maar drie kwartier met veel stap ertussen want mijn conditie is ook nog niet echt goed.

Mijn angst is ook wel een beetje gegrond want ik mag er absoluut niet afvallen. Mijn rugspieren zijn gewoon nog niet helemaal terug op oude sterkte. En iets breken is zo gebeurt.

Gelukkig neemt mijn angst al af. Ik wil tenslotte toch ooit op mijn eigen paardje rijden. Och ik schrijf het maar van me af.

Kan op dit moment niet wachten om wer te rijden. Misschien dat ik er morgen weer eens even opstap.

**Geplaatst**: 28-05-02 13:59

Geplaatst: 28-05-02 13:59

Moeilijk is dat, je angst kwijtraken. Ik heb het ook een hele tijd gehad, na een lelijk ongeluk. Af en toe komt het spontaan weer opzetten en zit ik te trillen op mijn zeer brave knollies. Rottig, maar ik moet daar maar mee leren leven denk ik dan...

het gaat ook echt alleen maar over door toch te gaan rijden, hadden ze er maar een pilletje voor hè?

Moet je trouwens speciale oefeningen doen om je rugspieren weer sterk te krijgen?

**Geplaatst**: 28-05-02 14:08

Geplaatst: 28-05-02 14:08

Gewoon lekker naar je eigen gevoel blijven luisteren, en kijken wat dat aan geeft. Als je het de tijd geeft zit je in no time weer op Barley hoor. Niets forceren, het lekker op je af laten komen en ineens heb je de geest en rij je zo mee weg, wedden?

**Geplaatst**: 28-05-02 14:22

Geplaatst: 28-05-02 14:22

Na wat ongelukken kreeg ik ook last van angst voor bepaalde paarden. Dat was natuurlijk heel vervelend en ik had daardoor weinig lol meer in het rijden van sommige paarden. Mede daardoor wilde ik nooit meer op een jong/onervaren paard, ik was de ongelukjes en de risico's wel zat.

Enfin, uiteindelijk kocht ik een 3-jarige Haha!

. De enige reden waarom ik daar wel op kroop, was omdat ik hem vertrouwde en dat gevoel was heel sterk. Tegenwoordig rij ik nog wel eens op andere paarden, maar alleen als ik daar een goed gevoel bij heb. Zodra bepaalde vage onzekere gevoelens me bekruipen, ga ik er niet op; maar dan ga ik er ook echt niet op. Vreemd genoeg ben ik niet echt bang, dat ben ik namelijk niet voor paarden; het is gewoon een soort signaaltje wat ik krijg 'niet doen'. Meestal niet eens bij 'gekke' knollen hoor, dat is juist het gekke. De zogenaamde brave paarden kunnen me dat gevoel ook geven. Dat gevoel kan ik maar beter naar luisteren, althans dat leert de ervaring. Eventuele eigenaars/kenners kunnen 1000 keer zeggen dat het allemaal wel goed komt, als ik er niet op wil, dan ga ik er niet op.

**Geplaatst**: 28-05-02 14:55

Geplaatst: 28-05-02 14:55

Mh balen zeg kan alleen zeggen ga zoveel moegelijk rijden op betrouwbare paarden. En rij brutaal laat niet merken dat je bang bent want dan is het begin van het einde.

Na een klap in de dubbel een jaar geleden werd ik ook angstig en leys voelde dat. Er liep iemand heeeeel dom achter de hindernis gevolg dat ik leys moest inhouden en toen ging het mis. Vooral als ik met trainen de dubbel te vaak neem gaat het mis. Het ligt niet aan leys maar aan mezelf zolang dat ik daarmee rekening hou gaat het goed.

Go heike we zitten met spanning op de eerste foto´s te wachten van je op Barley Tong uitsteken

.

**Geplaatst**: 28-05-02 15:16

Geplaatst: 28-05-02 15:16

Hoi Heike,

Heel herkenbaar. Na een ongeluk twee jaar geleden waarna ik ook mooi 4 maanden thuis in de ziektewet zat, ben ik ook flink bang geworden.
Mirage was toen ik d'r kocht ook nog maar 4 en tja, die ging ook puberen.....oei. Ik heb er jankend naastgestaan datik niet meer durfde en dat ik maar wormen ging kweken ofzo, maar toch elke dag weer proberen he.... In haar bokperiode heb ik een paar weken gehad dat ik er alleen maar opdurfde met m'n instructrice erbij, steeds een stapje verder. En een spierpijn in m'n schouders en m'n nek als ik afstaptje joh, gewoon van de spanning!! Nu heb ik veel meer vertrouwen in mezelf gekreden, dat ik er niet bij zomaar een bokje of een sprongetje opzij aflig en ook meer vertrouwen in Mirage gekregen. Nu durf ik met losse teugel rondjes heel ontspannen te lopen en durf ik ook te RIJDEN ipv mee te liften.

Helaas is er maar 1 remedie; DOEN.
Maar luister wel naar jezelf; als je een keer je dag gewoon niet hebt, dan moet je gewoon niet opstappen. Ga wat anders doen. Want als er op dat moment echt iets mocht gebeuren, ben je weer bij 0.
Zo heb ik het ook weer opgebouwd en momenteel gaat het fantastisch en kan ik er zelfs wel om lachen als ze iets doet. IK!!! JA, ik, die altijd ZOOOOO bang was. Nooit van mezelf gedacht. Nu vind ik het leuk dat het geen dooie is.....

Heel veel succes,
Ingrid

**Geplaatst**: 28-05-02 17:23

Geplaatst: 28-05-02 17:23

Ik heb na mijn val ook op manegepony's gereden,soms durf ik te galopperen,vaak niet.Zodra mijn pony druk is,galoppeer ik niet.Ik ben daar gewoon nog TE bang voor.Niet dat ik ga gillen,maar het hele beeld komt me dan weer voor.Ik heb jamey nu 2 maanden en ik heb de eerste 3 weken dat ik haar had helemaal niet gegaloppeerd. Scheve mond

**Geplaatst**: 29-05-02 09:34

Geplaatst: 29-05-02 09:34

Heeel herkenbaar, ik heb dat met springen, en idd er is maar 1 remedie, DOEN! Al is het maar een klein beetje.
Ik ben eergister helemaal alleen aan het springen gegaan. Hindernisje van 30cm neergezet (eerst kruisje, daarna steilsprongetje).
Die 30cm was echt een overwinning, en Tjo vindt springen zo tof dat ik haar dat niet wil onthouden.
Volgende week probeer ik 40cm en in augustus wil ik 60cm springen. Gewoon doelen stellen voor jezelf, vooral die niet te ver weg liggen, dan haal je ze het makkelijkst.
Succes, en je komt er echt wel weer bovenop! Succes!
Viv

**Geplaatst**: 29-05-02 10:46

Geplaatst: 29-05-02 10:46

Lovely schreef:
Tegenwoordig rij ik nog wel eens op andere paarden, maar alleen als ik daar een goed gevoel bij heb. Zodra bepaalde vage onzekere gevoelens me bekruipen, ga ik er niet op; maar dan ga ik er ook echt niet op. Vreemd genoeg ben ik niet echt bang, dat ben ik namelijk niet voor paarden; het is gewoon een soort signaaltje wat ik krijg 'niet doen'. Meestal niet eens bij 'gekke' knollen hoor, dat is juist het gekke. De zogenaamde brave paarden kunnen me dat gevoel ook geven. Dat gevoel kan ik maar beter naar luisteren, althans dat leert de ervaring. Eventuele eigenaars/kenners kunnen 1000 keer zeggen dat het allemaal wel goed komt, als ik er niet op wil, dan ga ik er niet op.

Dat heb ik ook, tot nu toe heeft mijn instinct me ook niet in de steek gelaten.... ik zou op een heel braaf paard in stappen terwijl de ruiter wat springmateriaal neer zou zetten... had het paard al eerder gezien,
echter zij is veel groter en de beugels waren veels te lang en leek me dan ook geen goed idee.... dus ipv zette ik het springmateriaal neer, nou hij was me toch een paar rare sprongen aan het maken 'doet ie anders nooit' Haha!

Of een merrie waarmee ik 3x in de week reed, ik kon op afstand haar toestand voorspellen Haha!

een keer vermoedde ik dat ze best een wat knetterdruk zou kunnen zijn en of ze dus even vantevoren gelongeerd kon worden...
nou dat zou wel meevallen hahaha, maar vooruit ik moest nog even wat pakken en hij zette d'r er even aan... nou reken maar dat ze erg vlotjes was *LOL*

En nog meer van die voorbeelden Lachen

Sterkte met het herstel Heike en doe het maar rustig aan, niks forceren, neem er de tijd voor....

**Geplaatst**: 29-05-02 13:08

Geplaatst: 29-05-02 13:08

ik ken het gevoel. Ook ik ben als de dood dat ik weer val. Ik ga ook niet meer het bos in zonder bodyprotector. De eerste keren ben ik met iemand van stal het bos in gegaan en sinds 2 weken geleden durf ik eindelijk weer alleen 2 uur te racen in het bos. Maar dat heeft echt wel even geduurd en ik ga nog steeds een straatje om als ik iemand met een loslopende hond aan zie komen. Allerlei landbouwapparaten geven niets, maar loslopende honden die in 1 keer uit de bosjes duiken vertrouw ik even niet meer Haha!

. Gewoon rustig aandoen en als je het nioet aandurft niets forceren en met iemand gaan rijden die je goed vertrouwt en waar jij en het paard waar je opzit zich rustig bij voelen.