het leven van Kaminka in vogelvlucht

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
Mieke
Berichten: 6925
Geregistreerd: 09-02-01
Woonplaats: NH

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 09-05-01 13:17

Om jullie volledig op de hoogte te brengen volgt nu in vogelvlucht een verslagje van hetgeen mijn negenjarige merrie Kaminka al heeft meegemaakt in haar leventje:

Lachen Geboren op 21 juni 1992 in Zuidwolde (Drenthe) uit de Bredero-merrie Heidi met als vader Topas.
Lachen In mei 1994 gedekt door Voltaire.
Lachen Begin juni 1995 bevallen van een voskleurig hengstveulen genaamd Nicky Louda.
Lachen Twee weken later naar de keuring voor stamboekopname.
Lachen Diezelfde zomer onder het zadel gebracht.
Lachen Wat sprongetjes geprobeerd, maar Kaminka bleek wat slordig met haar benen, maar bleek wel goed te kunnen lopen.
Lachen Na een maand of vier is geloof ik het veulen er afgehaald en verkocht (of dit meteen gebeurd is of later weet ik niet precies).
Lachen Nog wat verder doorgereden met Kaminka, maar een carriere als springpaard zat er niet in, dus is ze toen verkocht als recreatiepaard aan een man in Zwolle.
Lachen Daarna is ze nog een aantal keren doorverkocht totdat ze bij de fam. van Dobben in Scharwoude terechtkwam. Deze mensen hadden ook pensionpaarden op stal staan. Waarschijnlijk heeft de heer van Dobben met Kaminka gemend.
Lachen Plezier was van korte duur want meneer van Dobben kreeg een dodelijk ongeluk met een strowagen (geplet...).
Lachen De weduwe heeft een tijd lang alleen maar de paarden te eten gegeven maar er verder niet naar omgekeken en uiteindelijk besloten een punt achter die paardenbusiness te zetten. Alle pensionpaarden gingen weg en Kaminka bleef als een van de laatste paarden daar op stal over.
Lachen Cees Klaver (bekende handelaar uit Schoorl) heeft Kaminka toen gekocht, vooral vanwege haar goede papieren want ze zag er toen niet uit! (Schimmel, wormen, zat onder de bijtwonden, lange haren en zeer doffe vacht)
Lachen Hij heeft haar uitgeprobeerd als springpaard omdat hij nogal gecharmeerd is van Topasbloed en o.a. zelf een goede hengst heeft van deze afstamming.
Lachen Tja, dat springen was wat slordig en hij vond haar ook wat te lauw, dus verkocht hij haar aan mij als recreatie- en eventueel dressuurpaard. Ik kon er toen nog niet zoveel over zeggen, ze was braaf en had mooie bewegingen.

Lachen Nadat ze wat was opgeknapt verhuisden we van stal, want de stal waar ik stond was niet echt ideaal meer.
Lachen Daar kwam ze in het land te staan in een groepje paarden. Isard adopteerde haar onmiddellijk als zijn moeder en verdedigde haar naar andere paarden, niemand mocht bij haar in de buurt komen. Kaminka vond het prima en was dol op Isard die zich overduidelijk als een veulentje gedroeg.

Lachen Helaas liep ze toch al snel een klap op haar voorbeen op, met een lymfebaaninfectie tot gevolg. Gelukkig sloeg de antibiotica aan en kon ik na een week weer langzaam met haar beginnen.
Lachen Klap twee volgde echter al snel en had een gekneusd spronggewricht tot gevolg. Paar weken niets met haar kunnen doen, behalve wat wandelen. Ondertussen de slaanderige merrie die elke keer voor onrust zorgde naar een ander weiland gestuurd, want dit schoot niet op.

Lachen Rustig weer in training genomen, maar helaas; klap drie was alweer gevallen: op haar achterhand stond een hoefafdruk! De broekspier was geblesseerd en we waren weer even klaar met werken. Gelukkig ging dat snel weer goed en we begonnen weer met frisse moed. Met de stalhouder afgesproken dat Kaminka niet meer met andere paarden in het land mocht, maar ja, hij deed het na drie dagen toch...
Lachen Met als resultaat klap nummer vier: op haar knie rechtsachter zat een bult en een kras. Kaminka bleek stokkreupel en kon niet eens draven. Zal wel weer een kneuzing wezen, dacht ik en we gaven haar maar weer rust.
Het werd eigenlijk niet snel beter, maar goed, een flinke kneuzing duurt lang, en het been was niet abnormaal dik of zo.

Lachen Ik was die toestand op die stal goed zat en ben na drie maanden verhuisd naar een manege (in drie maanden tijd maar vijf keer op haar gereden... Verward ).

Lachen Daar raadden ze me aan om Kaminka toch langzaam in training te nemen, volgens hen was het puur een spierkwestie. Ik had mijn bedenkingen maar ging toch op hun ervaring af. Foutje. Tuurlijk ging ze wel iets beter lopen doordat haar spieren sterker werden, maar ze bleef sleperig en traag met dat been.

Lachen Op aanraden van de manegehouders een landelijk bekende accupuncturist en holistisch dierenarts (zal zijn naam niet noemen Boos! ) erbij gehaald, die beweerde dat Kaminka's kreupelheid uit het spronggewricht kwam, waar ze toen ook een klap op had gehad. Die klap was in april gebeurd en dit onderzoek was in september, dus toen gingen de alarmbellen rinkelen bij mij. Dan was er toch iets goed mis en werd het tijd voor een foto.

Lachen Goed, foto laten maken, ook van de knie want ik had het idee dat er met dat spronggewricht niets mis was en ik had gelijk: er was een scherf van het kniegewricht afgeslagen. Ik kon het laten inspuiten of laten opereren.

Lachen Uiteindelijk is Kaminka op 24 oktober 1999 in Emmeloord geopereerd en mocht ze op 28 oktober weer naar huis.

Lachen Twee weken absolute stalrust en daarna zes weken aan de hand 2x 10 minuten per dag stappen op het harde en rechtuit. Buiten dus. Ahum, dat hield ik heel snel voor gezien, ik was tenslotte pas 32 jaar en wilde nog wat langer van het leven genieten...

Lachen Dus namen we maar de binnenbak, ging na een week of wat ook niet goed meer, Kaminka werd levensgevaarlijk en ik was elke keer blij dat ik het weer overleefd had. Besloten om maar in de stalgang heen en weer te stappen, dit ging meestal wel goed.

Lachen Uiteindelijk moest ik terug voor controle naar Emmeloord, maar dat durfde ik niet aan: Kaminka was niet te hanteren en ik was als de dood dat ze daar los zou breken of de trailer in flarden zou slaan.

Lachen Na telefonisch overleg met de kliniek besloten om nog een paar weken met stappen aan de hand door te gaan en dan langzaam het werk weer op te gaan pakken. Moest ik er op... Ja ik ben gek!! Ik heb haar eerst uit laten razen in de paddock, daarna een paar dagen aan de longe laten dollen (mocht niet, maar het zat mij wel goed!), voordat ik er op ging. Toen ik er op zat ging het gelukkig goed.

Lachen De manege was ik ondertussen (na acht maanden) zat vanwege een aantal zaken waar ik het al eens over heb gehad, dus nogal op stel en sprong verhuisd naar een andere stal.

Lachen Daar viel het allemaal erg tegen, pensionhouders waren bang van Kaminka en Isard (ze kleefden nogal aan elkaar) en durfden ze niet buiten te zetten. Met als resultaat dat Kaminka erg onrustig werd en om de twee weken hengstig.

Lachen Na drie maanden weer verhuisd (wat doe je zo'n beest aan...) naar mijn huidige stal.

Lachen Na twee weken werd Kaminka rechtsachter kreupel en ging ze maar weer op rust. Een week later ging de telefoon en werd ik gebeld of ik Toon niet wilde kopen...

Lachen Nou, twee weken later op 1 juni 2000 heeft de ruil plaatsgevonden: Kaminka zou fokmerrie worden en ik had eindelijk mijn grote liefde Toon... Lovers .

Lachen Kaminka hebben ze een week of drie gehouden en is toen (na door div. ruiters uitgeprobeerd te zijn, viel errug tegen met rijden, maar ja, als je haar als fokmerrie koopt???) toch doorverkocht aan een manege, die haar weer verkocht aan een handelaar.

Lachen Van handelaar naar handelaar, van manege naar manege en weer naar een handelaar in negen maanden tijd.

Lachen Nu is ze weer terug bij mij en ze gaat nooit meer weg! Haar lompe gedrag moet ik accepteren en van het rijden moet ik maar wat maken. Het is een erg vrolijk dier, dol op mensen, paarden, katten en honden en vooral dol op eten...

Christa en ik hebben al div. keren wat attributen uit haar mond moeten redden (wormenspuit, handdoek, pollepel, bos narcissen etc.), want ze denkt echt dat ze alles kan eten en doet het ook nog! Net een peuter. Als ik terugkijk op de periode dat ik haar gehad heb (klein anderhalf jaar) heb ik veel meegemaakt aan blessures, maar ook erg veel om Kaminka gelachen. Ooit wel eens een paard met humor ontmoet? Nee? Nou, dit is er één! En ondanks dit verleden heeft ze nog steeds een grenzeloos vertrouwen in de mens en is nog steeds in voor een geintje. Karakter!

Groetjes Mieke


Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-05-01 13:33

Mooi verhaal. Het droevige gedeelte is niet leuk om te lezen,maar hoe je over haar schrijft is heel tekenend. Hadden maar alle paarden zo'n baasje.

Mirkim

Berichten: 6142
Geregistreerd: 01-02-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-05-01 13:37

tsss, jeetje zeg! en dat het nog zo'n schoothondje is! Als ik er aan toe ben, zal ik ook ff een keer typen wat hicky allemaal meegemaakt heeft.

Margje

Berichten: 2534
Geregistreerd: 26-04-01
Woonplaats: Etten

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-05-01 14:47

wat een pech!!!!wel fijn dat het nu goed gaat. Jeetje, als ik Spots verhaal zou typen was ik in 3 regels klaar! Lachen

Nimber

Berichten: 26547
Geregistreerd: 10-01-01
Woonplaats: Apeldoorn

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-05-01 17:47

wat onwijs leuk om te lezen inderdaad behalve het droevige gedeelte maar fijn dat je toch nog zoveel overhaar weet....

http://www.kimtelgen.nl
Cranio sacraal therapeut en instructrice

Ineke2

Berichten: 33043
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: Spijkenisse

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-05-01 09:48

Sjonge na zo'n tijd toch nog zo lief zijn, wat een kanjer van een paard is dat dan Lovers

Happiness can be found in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.
[VN] Ineke2 aan het woord: gekeurd en ingedeeld in Grade II (paradressuur)


Mieke
Berichten: 6925
Geregistreerd: 09-02-01
Woonplaats: NH

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 10-05-01 10:04

Ja, het is een kanjer, ook al ben ik regelmatig bont en blauw door haar enthousiaste kopstoten (haar manier van hoi zeggen... Verward ) en word ook regelmatig geplet tussen 600 kg Kaminka en staldeur.

Met hoofdstel omdoen gooit ze me alle kanten op (voordat ik dat ding een keer vast heb...), met omdoen van beenbeschermers gaat ze helpen met haar snoet en als ik de singel onder haar buik wil pakken geeft ze me met een soort smile op haar gezicht een duw en lig ik dus bijna languit (gisteren dus).

Met longeren is ze of niet vooruit te branden of ze explodeert en gaat snurkend als een idioot een steile wandrace om mij heen houden. En vervolgens razendsnel omdraaien en de andere kant op scheuren... En ondertussen kijken of iedereen haar wel ziet, want dat is leuk! Hoe meer zielen hoe meer vreugd, is Kaminka's motto. Geen paard dus, die je ergens achteraf in een stil stalletje moet parkeren. Ze moet en zal alles zien en weten. Oud wijf!!! *LOL*

Ik kan samen met Christa een heel erg dik boek schrijven over Kaminka, en dan ken ik haar nog niet eens zo lang!

Geinig beest, ook al kan ik haar af en toe wel wurgen als ze weer eens niet meewerkt en ik weer met gekneusde lichaamsdelen thuiskom...

Groetjes Mieke

moekoekoe
Berichten: 3433
Geregistreerd: 02-02-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-05-01 11:55

Pfoeh hee...vogelvlucht....het is toch aardig wat, wat ze allemaal heeft meegemaakt!
Ik hoop dat jullie samen veel plezier hebben vanaf nu!

Roel
Berichten: 653
Geregistreerd: 28-02-01
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-05-01 13:57

Ik denk dat ze bij jou het beste heeft. Niet meer wegdoen. Ze heeft een zwaar leven achter de rug, triest maar waar. Het heen en weer slepen van en naar een stal is ook niet echt bevordelijk voor een paard. Maar lekker bij je houden en op de koop zijn huidige manier van lief leven en trekjes nemen.
Plezier ermee!!!

Hoe meer je MENSEN leert kennen, des te meer ga je van je PAARDEN houden.
voor foto's: http://www.yourmomentfotografie.nl


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Albertina71, BranwenGC, Maanon_, Mark0919, Myrthe_bz, Wil_Fem en 44 bezoekers