Geplaatst: 17-05-02 00:38 De eerste tijd vond hij het prachtig. Was helemaal blij dat hij weer mocht lopen.
Intussen heeft hij in de gaten dat hij niet alleen mag lopen, hij moet zelfs lopen en daar is hij het soms niet helemaal mee eens
.Op het moment is hij echt lekker bezig: met het poetsen valt hij bijna in slaap maar in de bak wordt hij wakker. Zijn oortjes staan er heerlijk op en dan begint het. Er is altijd wel iets waar je "zogenaamd" van kan schrikken om lekker de benen te strekken.
Soms werkt het om hem dan juist naar voren te rijden, zo van: "Dus jij moet zo nodig rennen, nou dan ga je maar en dan ga je nog maar wat harder ook maar je stopt pas als ik het zeg." Vaak vindt hij het dan opeens helemaal niet meer zo leuk. Vandaag wel
, hij reageerde juist van: Oh, dus ik moet harder }> OKee dan! Lachen man, ik ga lekker scheuren, zoef zoef zoef hier komt Schumacher Pablo 
Dan maar een rempoging. Dat ging wel maar Pablo werd daar niet echt rustiger van.
Ik moet gewoon nog strenger voor hem worden. Hij staat al heel veel op wei en daar mag hij zich uitleven, dat ene uurtje onder het zadel moet hij werken, punt uit.
Maar ik ben altijd bang dat ik een te harde ophouding zal maken en te grof wordt maar ik heb het gevoel dat Pablo me nu gewoon zat uit te lachen. Hij heeft zijn oren naar voren maar als ik been geef geeft hij een sprongetje en een staartzwiep en van dat soort ge-emmer.
En Pablo weet uiteraard donders goed dat ik dan afwachtend ben
.Okee, Pablo morgen heb je gewoon te luisteren en doe ik het allemaal goed
Zucht, in theorie lijkt paardrijden zo simpel!
