Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-04-02 22:18

Ik ben gevallen!!!

Geplaatst door de TopicStarter : 26-04-02 22:18

Woensdag een buitenritje van plus minus anderhalf uur gemaakt, was heel leuk opzich, maar.....

Voor de tijd ging ze al op mijn teen staan, geen aandacht aangeschonken en gewoon vrolijk (nouja, wel met een betrokken gezicht, maargoed) doorgegaan. Heb ik na de tijd wel geweten joh, deed me zeer en was maar een klein beetje blauw hoor.

Toen ik op de helft van de rit was, draaide ze weer eens een keer op haar achterbenen om.
Opzich is dat niet iets erg, ik blijf wel zitten, alleen dat we nu in volle galop zaten.
We hadden dus al best wel een stuk gehad met veel gestap en gedraaf, onderweg in het begin ook nog ff een paadje op gestuurd waar we konden galopperen.
Voor de tijd ook nog gelongeerd heel eventjes, zodat het ergste frisheid eruit was.
Dus aan het frissige kon het niet liggen, ze was verder de hele rit ook braaf geweest.

Maarja, toen was er ineens heel wat engs, iets wat zij wel zag en ik niet, kon echt niet ontdekken wat zij nou eng had kunnen vinden, maargoed, we houden het maar op kabouters in het gras.
We zaten op dat moment aan de rechterkant van de straat in een hele brede berm in een galopje.
Ze draaide heel scherp om naar links en ik hing er aan de rechterkant naast.

Ik weet het niet zeker meer, want het gebeurde allemaal in een franctie van een seconde, maar volgens mij bedacht ik me ook nog dat ik nu wel heel erg snel mijn voet uit de stijgbeugel moest halen voor het geval dat.
Nouja, het geval dat, gebeurde dus.
Ik viel eraf, op straat aan de andere kant waar we eerst reden, dus ook nog niet zo zachte landing.
Ik had nog een teugel vast en die wou ik vast blijven houden, paardje is bang en wil achteruit, doet dat dus ook, stopt even, maar gaat weer achteruit, nog steeds vast, maar opnieuw wil zij.
Nu kan ik haar niet meer houden en vliegt ze er vandoor in de richting waar we vandaan kwamen, in volle rengalop weg van mij.

Ik had mijn mobiel al in de hand om te bellen, want met mij valt het wel mee, maar paardje is al een eind van mij verwijdert en gaat maar door.
Dat mijn moeder meteen in de auto moest springen om Chriss tegen te houden.
Maar ze gaat wat langzamer en ik ren naar haar toe, wel een eind zeg.
Vlakbij loop ik weer wat rustiger voordat ze door mij weer wordt opgejaagd.
Bijna bij haar, maar ze loopt maar door en door.
Dus ik toch maar weer op een drafje zodat ik voor haar kom en haar tegen kan houden.
Ik heb haar eindelijk, beide niks aan de hand.

Besluit om nog niet meteen er weer op te gaan, mijn benen trillen gewoon zo erg dat het mij waarschijnlijk niet eens lukt om op te stijgen.
Dus dat hele eind weer gelopen tot waar ze schrok, nu vindt ze het niet erg en loopt gewoon rustig achter mij aan, khoef haar niet eens vast te houden.

Ondertussen ff snel een sigaretje gerookt en toen maar weer opgestegen.
Verder ging het wel weer goed.
Alleen deed de andere dag mijn kont zo zeer.
En dan vooral de rechterbil waar ik dus op beland ben, nog steeds trouwens.

Eenmaal thuis afgezadeld en haar ff de wei ingedaan zodat ze kon rollen, daarna benen afgespoten en haar de stal ingedaan.
De andere dag ff een stukje met haar gefietst zodat ze niet stijf zou worden, maar dat ik er toch niet op hoefde, aangezien mn kont nog steeds zo zeer deed, net zoals iets te hard op de bank of op een stoel neerploffen.

Eind goed, al goed.
Het heeft niet echt mn trots gekrenkt, want ik vond het al heel erg knap van mijzelf dat ik haar al de voorgaande capriolen die ze heeft uitgeprobeerd wel ben blijven zitten.
Dit is pas de 2 keer in de 2 en een halve jaren die ik haar nu heb en ze is echt niet de makkelijkste, verre weg van dat.
Dat kun je iedereen vragen, maarja, ik heb wel geleerd om blijven te zitten, maar tegen zo iets kun je niet op (de andere keer gleed ik van het zadel af na een noodsprong over een hindernis terwijl ik niet meer echt verwachte dat ze sprong aangezien ze die keren daarvoor had geweigerd).

Pff, wel een avontuur hoor.
En in zulke gevallen als ik me zo pijn had gedaan of Chriss niet langzamer ging, dan had ik echt mijn mobieltje niet willen missen hoor.
Kheb ondertussen maar niet gebeld want mijn moeder zou dan alleen maar ongerust worden en het zou nog heel lang duren voordat ik terug was, of ik de weg nou terug zou gaan of zou vervolgen.
Alleen jammer dat er nu een krasje op het schermpie van mn mobje zit, ach ja, als het bij mijn paardje was gebeurd vond ik veel erger.
Ik was alleen maar in angst over haar, heb op dat moment ook echt niet de pijn gevoeld die ik had, later wel, maar toen niet, heb me toen de longen uit het lijf geschreeuwd dat ze langzamer moest gaan.
Echt met zo'n zeikstemmetje.
Dat ze maar niet verder zou gaan of dat ze niet verstrikt zou raken met het tuig dat ze om had (denk aan teugels waar ze in verstrikt kan raken enzo), dat was mijn grootste angst dat ze verstrikt zou raken, daarna het verkeer en de beek ernaast, want er kwam bijna geen verkeer langs, maar als er al wat langs komt, dan meestal wel met een vaart.
Oh, wat was ik bang en echt niet om me zelf.

**Geplaatst**: 26-04-02 22:25

Geplaatst: 26-04-02 22:25

Ah wat een verhaal zeg!
Wat eng,zo op die weg!
Wat goed dat jullie beiden niks hebben joh, voor hetzelfde geldt had je een hersenschudding ofzo!
Nog veel beterschap met je,ehh....bil Knipoog

:D

**Geplaatst**: 26-04-02 22:30

Geplaatst: 26-04-02 22:30

Wel grappig verhaal hoor. Ik bedoel grappig hoe je het geschreven hebt. Ik ben allang blij dat jullie beiden het goed doen. Het had dus erger kunnen wezen. Nog beterschap met je...BIL! Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-04-02 11:57

Geplaatst door de TopicStarter : 27-04-02 11:57

Ach ja, een beetje sensatie, dat moet je ook eens in de zoveel tijd hebben.
Heb je tenminste wat om te vertellen, en komen bij anderen ook de verhalen los.

Zoals gisteren bijv toen ik op de manege was om les te geven, en de andere begeleiders kwamen ook met verhalen, dat was wel geinig en kun je weer ff lachen.

Mune, uhme, billetje, doet nog steeds zeer Huilen

.
Hoelang gaat dat duren?

Ik val bijna nooit, maar als ik val, dan val ik ook wel goed.
Van Chriss ben ik dus nu 2 keer afgevallen, de 1e keer was in de bak en kwam ik in het zand terecht, paard in paniek en wil weg, en tijdens het afzetten komt zij met een van haar achterbenen op mijn been.
Weer een deuk erbij in mn been en dat deed nog tijden lang zeer, kon gewoon mijn been niet meer aanliggen.
Kheb toen ook niet weer geprobeerd om nogmaals die hindernis te nemen, ben in de bak ernaast even voor mezelf gaan rijden (dit was onder een les dus, toevallig mijn 1e springles toen, hihi), even gedraafd en gegaloppeerd, ookal kon ik mijn ene been niet aanleggen.

Ach, in mn been zitten wel wat meer deukjes, een trap van een paard (2x en in hetzelfde been, alleen ander paard).
Ander been in het gips geweest omdat ik met paard en al onderuit ging op de stenen, en boven mijn voet was de stijgbeugel met daarboven een zwaar paard, hihi.
En nog meer van die dingen, maar meestal gebeurde dat dus niet tijdens het rijden, maar er omheen.