sjakie schreef:Wij zijn met sjaak al langere tijd bezig om hem steeds meer te sluiten. Elke keer een korte tijd achter elkaar. Hij heeft er erg veel moeite mee en wordt snel zuur en nukkig wat vaak ontaard in wekenlange moeizame communicatie (lees, hij stijf en afgesloten --> ik op mijn teentjes getrapt).
Ik denk dat je hem niet aan het sluiten bent, maar plat gezegd in elkaar aan het trekken bent.
Citaat:
Die momenten komen overigens steeds minder vaak voor
.
Gelukkig maar!!
Citaat:
Het probleem is dat hij tijdens het sluiten of loperig wordt en zijn passen verlengd en niet meer ondertreed, of hij sluit zijn pas, maar kiept het hoofd wat naar achteren en drukt zijn rug weg.
Ik zou met zo'n paard beginnen met hem echt heel goed aan de hulpen te zetten, want ik heb het idee dat je dat nog niet half voor elkaar hebt. Hij moet eerst leren om in balans op eigen benen tussen je hand en been te lopen en daarin te schakelen in het tempo, voordat je ook maar kunt gaan denken aan hem meer te sluiten. Dat heeft op dit moment geen enkele zin, dat had je zelf ook wel gemerkt denk ik
probeer een tempo te vinden waarin hij makkelijk over de blijft gaan zonder dat je hem al te veel in de weg zit. Daarin kun je vervolgens gaan schakelen met behoudt van het ritme. Corrigeer alleen maar kort om hem weer op zijn eigen benen te zetten en laat hem daarna weer zelf zijn balans zoeken. Hij moet het op eigen benen doen, niet op ondersteuning van jouw hand en been.
Pas daarna kun je een stap verder gaan en hem in dat schakelen meer gaan sluiten. Ik rijd zulke paarden een aantal korte passen terug, waarbij ik heel erg concentreer op het sneller en korter worden van de paslengte.
Het is een beetje moeilijk te zeggen zo vanachter de compu. Kan best zijn dat hij gewoon lomp door je hand heen trekt. Maar het eerste stukje van je post komt gewoon op mij over als een paard wat nog niet echt goed in balans over de rug gaat. Dus daar zit dan imo je eigenlijke probleem.