[Verhaal] Stof uit het verleden (alles bij elkaar)

Moderators: Muiz, Firelight, Maureen95, NadjaNadja, Essie73

 
 
Anoniem

[Verhaal] Stof uit het verleden (alles bij elkaar)

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-09-04 15:46

Vanaf nu ga ik alles bij elkaar plaatsen, n.a.v. een paar mensen die daarom vroegen Ik denk ook wel dat dat handiger leest Knipoog
Veel lees plezier OK dan!
Groetjes Kayleigh

Deel 1:

"Castro......Castro...", galmde het weer over het terrein.
Ik keek bang om me heen. "Wat wil je van me?", riep ik. "Castro...", galmde het weer. Ik begon richting de duinen te rennen. Ineens kwam er een spierwit paard de hoek om rennen. Hij galoppeerde dreigend op me af. "Neeeee!!!!....", Ik schrok wakker. Dit was nu al de zoveelste keer dat ik na deze droom waker werd.
Wat was dit toch? Wie was die Castro? En wat wilde hij van me? Ik keek op mijn wekker, het was zeven uur. Ik had geen zin meer om weer te gaan slapen, dus ik kleedde me aan en ging naar beneden.
Ik ontbeet snel en liet een briefje achter dat ik naar de manege was. Het was vakantie, dus was ik elke dag bij de paarden te vinden.
Vandaag waren er twee meisjes die ik volgens mij nog nooit eerder had gezien. Ze waren foto's aan het maken van die goeie ouwe Winston. "Hallo! Lief is ie hè?", zei ik. Ze keken om. "Ja zeker wel!", zei een van de twee. "Ik ben Kayleigh", zei ik en gaf ze een hand. Ze vertelden dat ze Lotte en Robin heetten. Ze waren net zulke grote paardenfans als ik. Ze hadden hier een keer een proefles gereden en sindsdien kwamen ze wel eens kijken. Ze vertelden dat ze elke zaterdag de paarden verzorgden op manege Le Cavalier in Scheveningen. We raakten bevriend en gingen steeds vaker samen naar de manege. Lotte en Robin vroegen of ik een keer mee wilde naar Le Cavalier. Dat leek me erg leuk.

De volgende zaterdag waren we dus op Le Cavalier te vinden. Ze lieten de paarden zien. Ik werd vooral geboeid door de Arabische hengst Yesin en de grote vos ruin Nickolaas. Nickolaas deed me erg aan onze Isa denken. Achteraan de stalgang stond een lege box. Eerst liep ik er ongeïnteresseerd langs, maar toen zag ik dat er onder het stof een naambordje op staldeur gespijkerd zat. Ik veegde met mijn wijsvinger de dikke laag stof van de deur en er kwam langzaam een oud, houten stalbordje tevoorschijn. Mijn hart sloeg over toen ik zag wat erop stond...


Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-09-04 16:01

Deel 2:
Daar, in een oud handschrift, stond Castro geschreven!
Lotte vroeg wat er aan de hand was, ik keek volgens haar nogal geschrokken. “Oh, niks hoor.”, zei ik en we gingen de trap op naar de kantine. We keken naar twee paarden die los in de bak stonden. “Ik zag net dat hier een Castro heeft gestaan. Klopt dat?”, vroeg ik. “Volgens mij wel. Er schijnt een verhaal over hem de ronde te gaan”, zei Robin “Waar ging dat over?”, vroeg ik nieuwsgierig. “Dat weet ik niet precies. Het schijnt zo te zijn dat hij een aantal jaar geleden is gestorven aan koliek, meer weet ik niet”, zei Robin “Ik hoor wel eens een paar meiden in de stal over hem praten, maar ze staan altijd te fluisteren, dus ik kan nooit zo goed horen wat ze zeggen”, zei Lotte. “Wouw! Klinkt erg geheimzinnig…”, zei ik. “Ja tof! Zullen we gaan uitzoeken wat er met Castro is gebeurd?”, zei Robin enthousiast. “Cool! Maar hoe gaan we dat aanpakken?”, vroeg ik. “We kunnen aan die meisjes vragen of zij het verhaal weten”, zei Robin. We sprongen op en gingen weer naar de stallen.
Zoals gewoonlijk stonden er vier meisjes te smoezen. We liepen erop af. “Sorry dat ik jullie onderbreek, maar we wilden graag weten of jullie het verhaal van Castro weten”, zei Lotte. “Natuurlijk kennen we die! Kom mee naar de lege box, dan vertellen we het”, zei Karleen. “Castro was een heel braaf paard. Hij deed bijna nooit iets verkeerd. Maar wel jammer dat de eigenaar van de manege de paarden niet zo behandeld als ze verdienen…”, zei Kimberley. “Wat bedoel je daarmee?”, vroeg ik. “Nou…Castro was ziek. Niemand wist wat hij had, want er was nooit een dierenarts bij geweest. Ze vonden het te duur om hem te laten onderzoeken. Op een avond werd hij losgegooid in de bak, zonder dat er iemand bij bleef, terwijl hij zo ziek en verzwakt was”, zei Simone. “Wat zielig!”, riepen Lotte, Robin en ik tegelijk.. “Ja, dat was het zeker. Hij is uiteindelijk om 9 uur ’s avonds gestorven…zielsalleen in de bak…”, zei Tessa. “Castro was het zelf ook niet eens met de manier waarop hij het aardse leven heeft moeten verlaten. Ze zeggen dat zijn geest hier over het terrein rondwaart. Nou, ik geloof er eigenlijk niet veel van. Geesten enzo”, zei Simone. Tessa, Kimberley en Angela geloofden er ook niks van. “Oké, bedankt. We waren nieuwsgierig naar wat er met Castro was gebeurd”, zei Robin.
Toen Lotte, Robin en ik even later in de bus zaten, kwamen we terug op het verhaal. “Denk jij dat het waar is over die geest?”, vroeg Lotte. “Nee, ik denk niet dat geesten bestaan. Jij Kay?”, vroeg Robin. “Nou, ik weet het niet. Het zou best kunnen hoor”, zei ik. Lotte en Robin lachten. Diep van binnen wist ik wel zeker dat het waar was. Die dromen, die had ik niet voor niets gehad. Ik heb Castro nooit gekend, maar toch droomde ik over hem. Het was duidelijk dat er iets niet klopte. Wat had Castro’s dood met mij te maken? Waarom zocht Castro mij steeds op in mijn dromen?

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-09-04 16:04

Deel 3:
Ik begreep het niet.
Die nacht droomde ik weer over Castro. Er werd weer gefluisterd over het terrein. “Castro…Castro!”, Het klonk steeds harder. Ik rende het terrein van de manege weer af. Maar dit keer veranderde er iets. Er kwam geen wit paard op me afgerend, het bleef stil in de duinen. En toen hoorde ik een schel gehinnik.
Ik schrok weer wakker. Wanhopig ging ik rechtop in bed zitten. Wat was er toch aan de hand? Waarom bezorgde een paard wat ik nooit gekend had mij deze nachtmerries? Niet zo heel erg veel later viel ik weer in slaap. Mijn droom begon nu in de duinen. Het schelle gehinnik bleef maar door de lucht snerpen. Ik drukte mijn handen tegen mijn oren. “Hou op! Hou op!”, riep ik. Toen werd het gehinnik minder schel. Toen herkende ik iets in het geluid. “Help…..Help!….”, leek het paard te roepen. Het witte paard kwam het duinpad opgelopen. Dit keer stapte hij heel mismoedig. Hij keek op, maar leek mij niet te zien. Toen stapte hij weer droevig weg. Hij verdween in de zee….
Toen ik de volgende ochtend wakker werd, had ik niet het angstige gevoel als ik normaal altijd had na mijn dromen over Castro. Ik voelde me verdrietig. Net zo verdrietig als Castro was geweest in mijn droom. Maar waarom was Castro zo verdrietig geweest? Wat kon ik doen om hem te helpen? Kon ik hem überhaupt wel helpen? Ik wist het niet meer. Ik besloot om nog niks tegen Lotte en Robin te zeggen over de dromen.
Die middag gingen we weer naar de Cavalier. We stonden bij Yesin’s box, toen we stappende hoeven over de weg hoorden. Alle paarden waren op stal, dus het kon onmogelijk een paard van de Cavalier zijn. Ze draaiden zich om, maar de Graaf Jansdijk lag er stilletjes bij, alsof er niemand lang was gekomen. “Wat raar. Ik dacht toch echt dat ik hoeven hoorde”, zei ik. “Het zal wel een ruiter zijn geweest die op strandrit ging. Hij is vast al de straat uit gereden”, zei Robin. “Ja, dat zal het wel zijn”, zei Lotte. Ik lette er niet meer op en ging weer verder met het krabben op Yesin’s hoofdje.
Vandaag bleven we lang op de Cavalier. Rond 9 uur gingen we met Snoopy (de oudste pony van stal) een wandelingetje maken in de duinen. Het begon al te schemeren, dus we konden niet zo lang wegblijven. Toen we langs de paddock liepen, stond Snoopy ineens stil en spitste zijn oren. “Wat hoor je dan?”, vroeg Robin verbaasd aan de pony. Snoopy hinnikte zacht in de richting van de paddock, alsof hij antwoordde op de roep van een ander paard. “Nouja, wat doet die nou?”, zei Lotte. Snoopy begon in de richting van de paddock te trekken. Toen we vlakbij de poort naar de buitenbak en de paddock waren, hoorden ze ook hoefgetrappel. “Wie gaat er nou zo laat nog rijden of longeren?”, zei Robin. Toen ik de poort open wilde duwen, klonk er een schrille hinnik. Ik had het gevoel of ik flauwviel. Die hinnik….dat was Castro!

Tcherina

Berichten: 153
Geregistreerd: 10-03-04
Woonplaats: Mierlo-Hout

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-09-04 16:14

leuk verhaal hoor *LOL*

..Your eyes they tell me how much you care..

Sting

Berichten: 12851
Geregistreerd: 22-04-03
Woonplaats: Rolde

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-09-04 16:27

Mooi verhaal zeg!! Echt heel knap geschreven!!
VERVOLG Hyper!

LBroekhuizen

Berichten: 2294
Geregistreerd: 09-07-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-09-04 16:46

heb ze allemaal al gelezen...
enne komt r ook nog een deel 4 *kijkt heel zielig* Bloos

Stop Wishing, Start Doing

LBroekhuizen Fotografie https://www.facebook.com/LBroekhuizenFotografie/

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-09-04 17:05

Deel 4:
“Robin..Lotte….kom eens kijken..”, zei ik met een bibberende stem. Midden in de bak stond Castro. Hij keek me aan met ogen vol verdriet en pijn. “Maar…ik zie helemaal niks!”, zei Robin.”Zal het dan toch….?”, zei Lotte. “Kijk uit”, zei ik. “Hij komt hierheen!”, zei ik. Robin en Lotte keken me met grote ogen aan. “Hoe weet je dat?”, vroeg Robin. Ik begreep dat zij de geest niet zagen. Ik besloot de dromen nog maar even voor mezelf te houden. “Kijk naar het zand in de bak”, zei ik. Bij elke stap van het paard verscheen er een hoef afdruk in het zand. Toen klonk het gehinnik weer. Het klonk boos en het was nu heel dichtbij. Iets in de stem van het paard maakte ons bang. “Rennen!”, riep Lotte en we sloten snel de poort achter ons. We spoorden Snoopy aan tot draf en renden zo snel mogelijk terug naar het terrein van de manege.
“Dus hij bestaat toch!”, fluisterde Robin, met een bibberende stem van angst. “Sst..we praten er morgen over verder. Laten we eerst Snoopy verzorgen”, zei ik. We brachten de kleine pony op stal en maakten hem klaar voor de nacht. We wensten alle paarden welterusten en gingen naar huis. Het drong tot me door dat ik speciaal was voor Castro. Waarom kon alleen ik hem zien? Waarom zagen Robin en Lotte de geest niet? Wat wilde Castro van me?

LBroekhuizen

Berichten: 2294
Geregistreerd: 09-07-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-09-04 17:43

weer super!! echt heel spannend.

Stop Wishing, Start Doing

LBroekhuizen Fotografie https://www.facebook.com/LBroekhuizenFotografie/

Vonnie84

Berichten: 6589
Geregistreerd: 16-03-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-09-04 17:50

Ja, ik ben nou eigelijk ook wel benieuwd naar het einde van dit verhaal

[RT-HAW] Supergave rijfoto's van Rongo (AdB manier)
Waarom denkt iedereen dat door die kop maar omlaag te trekken, die rug gelijk ontspant?
Wie een paard zoekt zonder gebreken, kan beter te voet gaan.
Als je twijfelt, doe dan wat het vriendelijkste is.

paardensuper

Berichten: 375
Geregistreerd: 05-06-04
Woonplaats: Almelo

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-09-04 17:54

Wiieeehh! Heel mooi verhaal! Lachen Ik wil vervolg.. Haha! En ik denk een heleboel anderen ook wel.. Tong uitsteken

Iedereen, noem mij LAURA!!! Tong uitsteken

JuliaFreakY
Berichten: 1
Geregistreerd: 16-07-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-09-04 19:24

kaYy stuur n0uw = f0lgend frhaal:P en skiet eens 0p me je huiswerk (A) tris s0ow spannend!:P

Ayasha
Blogger

Berichten: 57831
Geregistreerd: 24-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-09-04 20:24

toe nou!!! ik ben zo benieuwwwwdd!!! tis spannend!!

Those who suffer, heal. Everything destroyed gets rebuilt. And our towers grow a little taller every time. - Tolkien
[VN] [Blog] Troubles in paradise: Rauwe rouw.
[RIJ-ITP] SuperSam zijn superzelf wezen!
[RIJ-ITP] Het eerste seizoen van Rêve D'or
[RIJ-ITP] Rêve d'or in volle (winter)glorie

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-09-04 13:53

Ik zit nu bij mijn moeder en daar heb ik het verhaal niet bij op de computer staan dus het kan nog wel een tijdje duren voordat er een volgend deel op staat. Nouja, een tijdje, het is ongeveer een weekje wachten. Ik laat jullie nog lekker ff in spanning zitten haha Knipoog

wizzy

Berichten: 213
Geregistreerd: 02-08-04
Woonplaats: Belgie

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-09-04 19:25

Horses4_Ever schreef:
Ik zit nu bij mijn moeder en daar heb ik het verhaal niet bij op de <a href="http://www.ntsearch.com/search.php?q=computer&v=56">computer staan dus het kan nog wel een tijdje duren voordat er een volgend deel op staat. Nouja, een tijdje, het is ongeveer een weekje wachten. Ik laat jullie nog lekker ff in spanning zitten haha Knipoog



ooh wat gen je gemeen Schijnheilig
hahaha Lachen ik vind het een mooi verhaal! Lachen

Ayasha
Blogger

Berichten: 57831
Geregistreerd: 24-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-04 21:50

kan je niet alle delen hier zetten?
das nl makkelijker om te volgen Knipoog

Those who suffer, heal. Everything destroyed gets rebuilt. And our towers grow a little taller every time. - Tolkien
[VN] [Blog] Troubles in paradise: Rauwe rouw.
[RIJ-ITP] SuperSam zijn superzelf wezen!
[RIJ-ITP] Het eerste seizoen van Rêve D'or
[RIJ-ITP] Rêve d'or in volle (winter)glorie

Ayasha
Blogger

Berichten: 57831
Geregistreerd: 24-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-04 21:54

H4E. je kan t toch van hier kopieren en dan verder schrijven Knipoog en wat je hebt geschreven hier zetten, kopieren naar je verhaal bij je vader (?) en dan vanaf daar verder schrijven en hier zette?

Those who suffer, heal. Everything destroyed gets rebuilt. And our towers grow a little taller every time. - Tolkien
[VN] [Blog] Troubles in paradise: Rauwe rouw.
[RIJ-ITP] SuperSam zijn superzelf wezen!
[RIJ-ITP] Het eerste seizoen van Rêve D'or
[RIJ-ITP] Rêve d'or in volle (winter)glorie

Joets

Berichten: 1630
Geregistreerd: 08-05-03
Woonplaats: Horst

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-04 22:02

Ja precies wat pharagirlke zecht.. 't moet wel..

Ik ben verslaafd!!!

Joets: Ook wel bekend als SuperKrabbelJoets. Haar pb-box staat altijd voor u open als u behoefte heeft aan een luisterend oog of lezende oortjes. Bovendien biedt ze u graag hulp bij het opstellen van mailtjes en krabbels waar u zelf niet meer uit komt. Hierbij moet melding gemaakt worden van het feit dat ze zelf redelijk impulsief is en totaal niet spoort. Wanneer u zelf dat talent niet bezit kunnen haar acties en mails als schokkend ervaren worden.

xx_Irisje

Berichten: 12344
Geregistreerd: 08-12-03
Woonplaats: Amersfoort

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-10-04 16:10

Alsjebleift ?
vind hem echt super!

Iris op instagram!
Jeanne D'Arc, Elite Sport (v. Negro x Elite, Sport v. Jazz) Lichte tour


_MG

Berichten: 2875
Geregistreerd: 31-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-10-04 17:26

wiej, schrijf nou verder Haha! , aub Schijnheilig

A horse doesn't care how much you know, until he knows how much you care.

Kuikzz

Berichten: 1235
Geregistreerd: 14-01-03
Woonplaats: Tilburg en Ossendrecht

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-10-04 21:11

goed verhaal, spannend! ik ben wel benieuwd hoe het verder gaat, laat ons niet al te lang wachten heh Knipoog

skaay

Berichten: 2515
Geregistreerd: 15-06-02
Woonplaats: ergens in nh

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-10-04 08:02

echt spanend! waneeer komt het volgende deel Tong uitsteken

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-10-04 20:25

Morgen komt het volgende deel. Ik heb het namelijk op een Word document staan en ik ben het vergeten naar mezelf te mailen. Mijn ouders zijn namelijk gescheiden, dus het Word document staat bij mijn vader op de pc, voor degene die het nog niet snapte. Maar morgen komt dus het 2e deel, dus nog heel even wachten!!! Haha!

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-10-04 14:14

Deel 5:
Daar kreeg ik die nacht antwoord op. Castro zwierf hulpeloos door de duinen. Dit keer liep ik vastberaden op hem af. Tot mijn verbazing reageerde Castro niet op me. Ik zag dat hij er niet goed uitzag. Zijn ogen stonden dof en hij was mager. “Wat is er jongen?”, vroeg ik het witte paard. Hij keek op. Toen boog hij zijn hoofd naar zijn buik en beet er zacht in. “Heb je pijn?”, vroeg ik. Castro knikte zachtjes met zijn hoofd. Toen ik zo naar hem keek, viel het me op hoe mooi Castro eigenlijk was. Zijn elegante hoofd, die prachtige hals en natuurlijk die onafgebroken parelwitte kleur. Ik rilde als ik dacht aan de manier waarop hij aan zijn einde was gekomen. Helemaal verlaten van iedereen, terwijl hij zoveel pijn had. Maar wat veroorzaakte die pijn? Castro leek mijn gedachte te willen beantwoorden, want hij greep weer naar zijn buik. Ik liet zachtjes mijn hand over zijn buik glijden. Castro kromp ineen toen ik een speciaal plekje aanraakte. “Daar zit het hè?”, vroeg ik hem. Castro sloot zijn ogen. Het paard was een en al pijn en verdriet. Ineens hinnikte hij weer. Hij liep het duinpad af. Hij ging richting de manege! Ik volgde hem, ik moest weten wat hij daar wilde doen. Hij liep de stalgang op. Hij stopte helemaal achterin, bij de box die vroeger van hem was geweest. Hij ging met zijn neus door de dikke laag stof die de stal bedekte. Toen keek hij mij doordringend aan. Hij wilde iets van me….Maar wat?

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-10-04 14:22

Deel 6:
Toen werd ik wakker. Het was al half 10! Ik had om 10 uur op de manege afgesproken met Lotte en Robin! Ik schoot in mijn kleren en nam een boterham mee in de bus. Ik kwam iets te laat op de manege, mar dat gaf niet. Robin en Lotte waren Malle aan het poetsen. “Hoi! Ik werd een beetje laat wakker, sorry!”, zei ik. “Geeft niet joh, wij waren er ook niet precies om 10 uur hoor”, zei Robin. We deden van alles die dag op de manege. We poetsten de paarden, hielpen met de lessen voorbereiden, zochten de spullen in de zadelkamer uit en haalden de spinraggen voor een deel weg. We waren om 1 uur al helemaal uitgeput. Na een half uurtje pauze, begonnen we aan de grote schoonmaak. Bijna alle paarden waren op buitenrit, dus de stallen konden goed schoongemaakt worden. Alle stallen werden uitgemest en schoongemaakt.
Toen alles weer helemaal schoon was en er nieuw stro op de bodem lag, begonnen Robin en Lotte aan de stalgang en de poetsplaats. Maar ik had een idee. Ik ging Castro’s box schoonmaken. Het was een hele klus, al het stof en alle spinwebben moesten weggehaald worden. Ik had er een goed gevoel over dat ik dit deed. Alsof ik een deel van Castro’s zware verleden schoner en lichter maakte.
Toen de stal na een uur helemaal schoon was, voelde ik me blij.
Die avond ging ik in mijn eentje naar de buitenbak.Het was mistig buiten, maar ik wist dat ik dit moest doen. Castro liep net als de vorige keer rond in de paddock. Hij was net als ik ook helemaal niet droevig meer. Hij stond opgewekt naast me en legde zijn hoofd tegen mijn schouder. Ik streelde zijn zachte neus. Ik fluisterde tegen hem. “Dit was wat je wilde hè? Je verleden moest opgeruimd worden. Je moest herinnerd worden als een goed paard wat altijd trouw was gebleven aan zijn eigenaren, niet als de angstaanjagende geest in de bak. Nu kun je rust vinden, toch?”, zei ik tegen Castro. Hij hinnikte zachtjes, alsof hij ‘ja’ zei. Ik slikte. “Je gaat me nu verlaten hè? Je gaat naar het paradijs daarboven”, zei ik.
Ik keek naar de lucht. Tranen prikten achter mijn ogen. Ik was van Castro gaan houden. Aan de ene kant was ik gelukkig, Castro kon eindelijk afreizen naar de regenboog brug daarboven. Maar aan de andere kant wilde ik hem niet kwijt. Castro hinnikte en wreef met zijn hoofd tegen mijn schouder. “Jongen, ga maar…. Je hebt dit verdiend..”, zei ik met een brok in mijn keel. Hij gebaarde met zijn hoofd dat hem nog een ding te doen stond. Hij liep naar de stal. Hij stopte bij Pluto’s box. Pluto’s oren staken meteen naar voren. De twee vrienden snuffelden aan elkaar. Ze legden de hoofden tegen elkaar als een soort afscheid. Castro hinnikte nog een laatste keer zacht naar zijn beste vriend en liep toen de stal uit. Hij liet het verleden achter zich. Ik had zoveel bewondering voor dit paard. Misschien moest ik het verleden ook maar achter me laten. Castro achter me laten…. Dat leek zo moeilijk. In die korte tijd dat ik hem kende, was ik heel erg veel van hem gaan houden. Ik stond er niet bij stil dat er misschien ooit een moment kwam dat we elkaar nooit meer zouden zien…
En nu was dat moment daar. Ik legde maar armen nog een keer om zijn hals. “Het ga je goed, lieverd. Ik zal je nooit vergeten…”, zei ik snikkend, Ik liet hem los en keek hem nog een keer in zijn levendige ogen. Hij hinnikte zacht. Toen steigerde hij en verdween langzaam in de mist. Ik zakte op mijn knieën en zuchtte. “Dag Castro…”, fluisterde ik en keek naar boven.
Ik stond op en liep langzaam naar de stal. Ik ging bij Pluto staan. Hij moest hetzelfde voelen als ik. Zij beste vriend had hem net voor de allerlaatste keer gedag gezegd. “Hij was geweldig hè?”, zei ik tegen Pluto. Hij keek op. Ik aaide zijn neusje. Ik moet gaan. Tot morgen lieverd”, zei ik en sloot de stal af. Die nacht droomde ik niet meer over Castro. Het leek alsof hij voorgoed uit mijn leven was gewist. Het stof uit Castro’s droevige verleden was schoongemaakt en daarmee ook het droevige gevoel rond hem. Castro was vrij van de dikke laag stof van zijn verleden en kon nu rusten. En ik? Ik had Pluto gelukkig nog……

Einde


xx_Irisje

Berichten: 12344
Geregistreerd: 08-12-03
Woonplaats: Amersfoort

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-10-04 14:27

heel mooi verhaal,
zit mee te rillen,

heb je meer ? Tong uitsteken

Iris op instagram!
Jeanne D'Arc, Elite Sport (v. Negro x Elite, Sport v. Jazz) Lichte tour



Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 bezoekers