Ik moet even m'n verhaal kwijt hoor lieve bokkers.
2 maanden geleden gaf ik een feestje thuis voor mijn vriendinnnen en mijn broer en zijn vrienden. Daar was ook Thomas. Een vriend van mijn broer. Ik had 'm al wel eens gesproken, maar ik kende hem verder niet. Hij was me ook eigenlijk nog nooit zo opgevallen, maar hij zag er eigenlijk best goed uit. Ik dus een beetje aangeschoten en op de versiertoer.. En ik had beet. We hadden gezoend en nog even bji hem gezeten en later had hij bij mij geslapen (met nadruk op slapen, ja echt ). We gingen een beetje smsen en elkaar vaker zien, en ik was helemaal verliefd. Mijn broer en zijn vrienden (en dus ook die van Thomas en beetje van mij) moetsen er erg aan wennen maar hadden er wel vrede mee. Het was allemaal heel leuk
Vorige week was ik met hem, een vriend, mijn broer en een vriendin van mij met hem naar Oostenrijk, want hij is DJ en moest daar draaien op een feest. Daar had ik het gevoel voor het eerst, ik was niet echt emer verliefd. Ik wilde niet echt meer met 'm naar bed of soms zelfs niet eens zoenen. Maar ik had het wel gezellig, ik wilde liever daar met hem as gewone vriendin zijn. Dat heeft me wel aan het denken gezet. Ik zat te denken om het uit te maken.. Gister zou ik mij hem gaan eten een een fiklm kijken. Dat hebben we gedaan, en het was echt best gezellig. Toen de film was afgelopen begin hèt gesprek, eerder dan ik had verwacht of wilde. Hij vond dat het niet meer echt van 2 kanten kwam, iets wat inderdaad klopte. Ik vond hem opzich nog wel leuk, maar op een andere manier dan hij. Hij had er al wat serieuse relaties van 2 jaar en langer er opzitten met samenwonen. Hij is dan ook al 25. Ik ben 18 en hij is mijn 1e vriendje. Hij wilde dat het na 2 maanden wat serieuzer zou worden. Meer samen doen en dat soort dingen. Maar ik wil dat (nog) niet. Toen hebben we er een punt achter gezet. De tranen vloeiden over mijn gezicht, terwijl ik zelf uit wilde maken! Ik snap er niks van. We lagen nog in elkaars armen en hij zoende me ook nog, het was erg verwarrend allemaal. Toen heeft hij me thuis gebracht. Ik heb de hele avond en ochtend gehuild. Bij al mn vriendinnnen geweest en getroost.. Ik heb heel erg last van liefdesverdriet, volgens een vriendin met ervaring. Ik weet dat het beter is dat het uit is, want ik wilde hem niet meer. Toen ik nog met hem had, wilde ik andere jongens. Nu het uit is wil ik hem weer.. Maar dat schijnt erbij te horen. Het gaat nu wel weer, maar af en toe heb ik weer een huilbui. Het erge is dat ik hem niks kan verwijten of boos kan zijn. Het liep gewoon vast.. Ik wil het alleen niet geloven. Ok, het is beter zo. Dat moet ik maar denken. Bedankt voor degenen die het gelezen hebben en een reactie hebben geplaatst.
"Ubuntu: I am what I am because of who we all are"
Ik vind eerlijk gezegt dat jullie erg snel zijn gegaan, misschien dat dat het hele probleem is geweest... Na 2 maanden al serieuzer? Al met elkaar naar bed? Nee, niet iets waar ik voor zou kiezen...
Tja.. na 2 maanden snap ik wel dat hij iets meer wilde dan alleen af en toe een filmpje kijken. Ik ben daar alleen nog niet echt aan toe. Daar is het mis gegaan. Na 2 maanden al met hem naar bed vind ik persoonlijk niet vroeg. Maar dat verschilt per persoon.
Maar evengoed bedankt!
"Ubuntu: I am what I am because of who we all are"
Ik ken het gevoel. Nu je hem niet meer zo veel ziet en of spreekt wil je hem terug. Is balen. Ik zit met precies hetzelfde op het moment. Gaat vanzelf wel weer over.
@ Geriette: bijwijze van spreken 'alleen een filmpje kijken'. Ik bedoel daar mee dat we niet echt een serieuze relatie hadden. We zagen elkaar niet zo veel, 2 a 3 keer in de week. En je kan inderdaad meer doen dan alleen een filmpje kijken. En dat deten we ook wel, maar ik ben er gewoon nog niet aan toe om verder te gaan en hij wel.
@ IceFairy: Ik had het niet echt ervaren als té snel, wel wat snel. Je hebt gelijk, alles wees ernaar dat ik hem niet meer echt 'wilde'. En dat we elkaar wel leuk vinden, maar allebei iets anders verwachtte in de relatie. Maar ik vind het zo raar dat ik nu heel erg last heb van huilbuien ed terwijl ik 'm niet meer wilde. En nu mis ik m hel erg, en wil ik hem weer. Tot ik denk aan het moment hoe ik me voelde toen ik nog met hem was. Maar dat schijtnt wel vaker voor te komen.. En het schijnt gelukkig ook over te gaan. Het is gewoon beter zo, ik moet even over dit punt heen.
Ik zal hem sowieso wel vaker gaan zien nog, want hij is een vriend van mijn broer. En ik ga ook veel met mijn broer en zijn vrienden om. Maar ik wacht inderdaad nog even met me weer te mengen in de groep waar hij ook tussen zit. Bedankt
"Ubuntu: I am what I am because of who we all are"
Tja het is en blijft altijd moeilijk. Vorig jaar zette ik een punt achter een relatie van 8 jaar en 4.5 jaar samenwonen. Ik wilde het maar heb er veel verdriet van gehad maar ben ook heel blij met mijn keuze en hij gelukkig ook toen hij er aan gewend was.
Sterkte!
Bonte kanjer Frank (Ed King Hill) Z2 + 5 Zanou (Kingston) Z2 + 4 Darco Z1 + 2