Ik weet niet meer wat ik denk, ik weet niet meer wat ik bedoel, ik weet niet meer wat ik weet, en ik weet niet meer wat ik voel.
Ik zit in de knoop, als een lange veter van een schoen. Hij is vast wel uit elkaar te halen, maar ik weet jammer genoeg niet hoe.
Vrienden voor het leven, was wat we altijd wilden. Vrienden voor het leven, was wat wij altijd gilden.
Waar is die tijd gebleven, dat we elkaar briefjes schreven. Dat de ergernis niet bestond, En elkaar uitmaakten voor dom en blont..
Ik wil dat het weer zoals vroeger wordt. Jij normaal, ik normaal.. Maar dat allen wat ik me bedenk, allemaal. Als ik nou ook eens zou doen, In plaats van alleen te zeggen. Handen in elkaar, en niet elke keer zeggen dat het goed komt, maar echt iets gaan doen. Onthoud wat ik zeg, want ooit is het gezeik tussen ons echt weg.