Het gevoel dat niemand je snapt,niemand je begrijpt.Wanneer je doet wat je niet wilt doen,en andersom, en nog een keer andersom.Je niet weet wat je wilt,maar toch ook weer wel.Met iemand willen praten,maar het niet uit kunnen leggen.Je onder de mensen mengen,terwijl je eigenlijk alleen wilt zijn,Maar toch weer niet..Het leven in dromen,maar vergeten te leven in leven.Een hekel aan iemand hebben,maar toch zielsveel van diegene houden.Denken dat je jezelf kent,maar je een ongeluk schrikken als je in de spiegel kijkt......Snap je nu misschien wat ik bedoel?Nou, dit is dus hoe ik me voel... Gaat helaas helemaal over mijzelf en komt recht uit mn hart.. Opbouwende kritiek mag altijd.
Wow, zo voel ik me ook helemaal! Als je wil praten?? Mijn Pb staat altijd open.. Ik heb geen opbouwende Kritiek eigenlijk..