Geplaatst Via Bokt.nl had ik me opgegeven voor een dressuurclinic van Nelly Abbenes, voor meer informatie kijk op www.escoladafantasia.nl of PB abby.
Na een verlate aankomst een geweldige, leerzame dag gehad! Het was helaas van korte duur. Maar dat krijg je als je afhankelijk bent van anderen en van ver komt.
De theorie heb ik hoofdzakelijk gemist en hoe het andere (bokkers) verging mogen ze zelf vertellen. Wel heeft iedere deelnemer een totaal ander pakket van leerstof te horen en te zien gekregen om mee aan de slag te gaan en over te praktiseren.
Ik reed helaas niet mee met mijn eigen paardje, maar met Bonnie. Een leuk bruinbont Tinkerpaardje van ongeveer 1.45m. De moeder van de wellicht welbekende 3-jarige Tinkerhengst Kapanda.
Ik rijd normaalgesproken nooit met rijbroek en vond alleen een vorig jaar aangeschafte witte rijbroek in de kast die nog paste... Dus dat werd het, met versleten kleine chaps
En jaja, een veiligheidscap 
Leon in dressuuroutfit, van top tot teen...Ik had eerlijk gezegd weinig verwacht van alles, met welk paardje ik mee zou rijden maakte me ook niet uit. Ik wilde kijken of deze manier van rijden iets voor mij was, aangezien ik het over het algemeen niet zo kan vinden met de Engelse dressuur. En aangezien ik erg eigenwijs kan zijn en instructeurs het niet lang volhouden bij mij, of andersom... verwachte ik er maar niet alteveel van. Daarbij kwam dus Bonnie.. een kleine merrie met eigenaardigheden om het zo neutraal mogelijk te omschrijven.
Toen ik de bak binnenstapte, voelde ik me al gelijk bekeken. Ook al lette de meerderheid op degene die nog les had op dat moment. Ik houd er nu eenmaal niet van om met omstandigers te rijden of bezig te zijn. Ik concentreerde me maar op Bonnie en bleef vrij rustig. (Ik had trouwens 1x eerder een half buitenritje op Bonnie gereden) Ik vond Bonnie meteen al wel een leuk paardje om te rijden. Ik voelde me wel enigzins groot, maar Bonnie reageerde goed op been en zithulpen. Daar was ik erg blij mee. Ik rijd niet graag met mijn handen vol
Wat ik al snel merkte is dat Bonnie erg slim is. Ze zet haar hoofd- en halshouding zo neer dat menigeen tevreden zou zijn met haar neerwaartse houding. Wat echter achterblijft is de voorwaartse stuwing vanuit het achterbeen en ze draagt heel veel op de voorhand. Wel was ze vrij actief en duidelijk wakker.
Toen vestigde Nelly de aandacht op mij en Bonnie. Ze liet ons eerst even lekker rustig ons eigen gang gaan, zodat ze kon zien hoe ik op Bonnie reageerde en andersom. Daarvandaan kwam ze met enkele tips en vragen, zodat ik zelf na moest denken. Het ging allemaal eigenlijk vanzelf en van het een kwam het ander. Bonnie reageerde overal vrij vlot op. Wel bleef haar oude houdign erg aanlokkelijk en dus moest af en toe haar hoofd bij wijze van omhoog lokken. Haar neus mocht dus de lucht in! Hoofdzaak was de verplaatsing van de energie in haar lijf en niet in het vlotter voorwaarts gaan.
Ik moest Bonnie energievol laten stappen, draven en galopperen. Maar LANGZAAM. Ik verwachtte hierbij een lastige taak, maar alles viel me reuze mee. In galop aanspringen vanuit stap, was de laatste oefening voor het eerste halve uur. We eindigden met de belofte voor wat meer extremere dingen in de volgende les.
In de middag, na een heerlijke lunch met een gezellig clubje, was ik al op tijd in de bak. Ik was dit maak als eerste en zorgde al voor een losgestapt paard voordat Nelly in de bak verscheen. Zodat we meteen konden beginnen. Eerst de zijgangen. Schouderbinnenwaarts en traverse op de lange zijde en op de grote volte. Bonnie pakte alles, zoals Nelly al verwachtte, vrij goed op. Ik raakte tijdelijk wel even in de knoop en vroeg soms twee verschillende dingen tegelijk bij Bonnie, waardoor het een beetje een chaotisch gezicht was denk ik. Maar Nelly ging daar direct op in en liet mij uitleggen wat ik nu eigenlijk deed. Eigenlijk heel simpel, aan de voorhand vroeg ik schouderbinnenwaarts en aan de achterhand traverse... Ja dat werkt natuurlijk niet
Maar alles was zo nieuw voor mij, dat ik dat nog niet eens in de gaten had 
Toen de verzameling. In stap, draf en galop. In galop kwam Bonnie duidelijk met haar voorhand omhoog, we gingen steeds langzamer en op een kleinere volte. Uiteindelijk bijna in stilstand. Met de rechterkant had Bonnie duidelijk meer moeite. Ook in draf, na enige moeite, ging Bonnie haast op de plaats. Het voelde echt heerlijk!
Nelly was ook helemaal enthousiast over deze kleine dondersteen en ik was stomverbaasd waar we nu eigenlijk allemaal naartoe hadden gewerkt, dat had ik bij lange na niet verwacht!
Mocht er weer een clinic bij de Bonte Parels georganiseerd worden met Nelly Abbenes ben ik zeer zeker van de partij! Maar wellicht komen Nelly en ik elkaar al veel eerder weer tegen (inclusief Snowdon
) 
En ben je al wat meer voor de Engelse dressuur gewonnen, of blijft het iets voor een keertje? 
ook onze instructrice is onder de indruk van de werkwilligheid en de mogelijkheden van tinkers 
al zijn dat meestal dan ook mensen die een manier van lesgeven hebben die me toch al niet aanstaat 
