Hoi.
Ik ben een mens. Tenminste, velen zien mij als mens, of ik dat een compliment vindt weet ik niet. Niet bepaald eigenlijk…
Maar dat boeit niet toch?
Wie ik ben? Ik ben nouja…Noem me maar gewoon meid. Want ik ben wel een meid!
Tenminste, dat hoop ik.
Waarom ik me echte naam niet zeg? Wel simpel, ik ken m niet. Raar? Nee. Nouja misschien wel…
Wettelijk besta ik zelfs niet…
Maar ik ben der wel alleen…Niemand weet t.
Waar ik me mee bezig houd? Met weinig. Ik zit op banken in het park. Of in mijn huis. Nu ja, huis.
Krotje is een beter woord. Eigenlijk is het gewoon een soort container. Met daarin wat ‘geleend’ stro van de boerderij hier wat verderop.
Hoe oud ben ik? 14, jong he? Toch om al alleen te leven? Maar aangezien ik wettelijk niet besta. Is der geen haan die der om kraait
Ik ga dus ook niet naar school. Hoe ik dan kan schrijven? Goede vraag…
S’ochtends om een uur of tien werd ik wakker. Ik moest even wennen aan het felle zonlicht wat binnen scheen.
Het is weer zomer, dus mijn gordijnen zijn niet toe.
Ik werd begroet door anne. T dienstmeisje
‘goedemorgen jongedame’
‘goedemorgen anne.’
Ik keek door mijn raam, maar goed dat anne me wekt, van haar mag ik altijd even buiten kijken.
Buiten was het zonnig. Het landschap was mooi, vooral de groene heuvels! Daarachter lag de prachtige heide.
Het huis was een oud ‘kasteel’ met veel kamers, en de mooiste bloemen groeide er rond. Er waren mooie stallen die ondanks hun leeftijd er nog mooi uitzagen, daarin stond baringa. Baringa, mijn paard. Een 9jarige appelschimmel hengst, het was een warmbloed.
Vandaag zou ik een picknit rit gaan maken met mijn vriendin, we zouden dus om elf uur vertrekken en dan pas tegen een uur of zes terug komen…
‘meisje, kleed je je niet om? Miranda zal vast niet zo lang willen wachten…’ vroeg anne
‘ja doe ik. Ik kom zo naar onder’ antwoordde ik.
Ik kleedde me om en kamde mijn haren. Zo dat zat weer goed, daarna liep ik naar beneden.
‘goedemorgen mama, goedemorgen pap’ begroette ik mijn ouders, ik liep door tot aan de tafel en zette mij daar voor een bord waarop een heerlijk broodje lag. Ik dronk van mijn water en ging toen naar stal waar baringa zijn eten kreeg.
Daarna liep ik terug naar binnen en maakte mijn tas klaar, die tas zou in baringas zadeltas komen
Tegen half elf liep ik terug naar stal. Ik poetste mijn lieve paard.
En zadelde hem. Daarna liep ik met hem naar buiten even dacht ik aan de mooie heide waar we over een uurtje op zouden galopperen… maar niet lang, Miranda vroeg me om snel op te stappen, zodat we konden gaan.
Ik zwierde mijn vrij lange benen over baringa en nam afscheid van mijn ouders.
‘veel plezier’ wenste ze.
Ze bleven kijken, tot ik en Miranda opgeslokt waren door de heuvels…
‘heerlijk weer om te rijden niet?’ vroeg de wat arrogante Miranda, het was een toffe meid, maar ze voelde zich zelf zoveel…ze had. (net zoals ik) rijke ouders, en wou dat iedereen dat wist…
ik daarentegen probeerde me normaal te gedragen, voor zover dat gaat als kind van mijn ouders…
‘ja, het is heerlijk weer’ antwoordde ik na een tijdje toch maar…
we reden tot aan de heide, waar de paarden, zoals bij elke buitenrit begonnen te trappelen, even keken we of er niets was. Er liep namelijk altijd een ‘jager’ in het bos, en deze had niet graag dat ruiters over de heide galoppeerde, met gevolg dat ie dan schoten loste, hartstikke gevaarlijk, maar dat leek ie niet te beseffen…
er was niemand, we lieten de paarden voluit gaan, het was heerlijk, de wind door je haren….
Met een zucht keek ik naar de prachtige zon. Oh wat was die mooi,
Ik liep over de prachtige heide…zag dat mooie kasteel! Wat droomde ik der van om in dát huis te wonen… ben der 1 keer eens gaan kijken, het was op slot, ben in de stallen geraakt, wat een prachtige stallen…
Ik liep over de heide tot…. ‘baf!’ ik viel. Een steentje… ik stond op, mijn arm was geschaafd, liep zonder nadenken naar huis, ik baalde, zon mooi weer, was ik maar rijk…dan kon ik nu met paarden buiten gaan, en galopperen over de heide, draven over de smalle paadjes, en springen over de dikke boomstammen die mij zoals gewoonlijk de weg tot het bos verbieden…
Eenmaal ‘thuis’ zocht ik en zocht ik! Waar was mijn ketting?!!
dit is nog maar een klein deel
Maar eerst woont ze alleen en dan is ze rijk en dan woont ze weer alleen? Ik snap dat alleen niet, maar voor de rest is het mooi! 
