Mijn 1e liefde,het paard bij het kanaal
Toen kwam de plastic versie in huis
En als ik met mijn mama mee mocht naar de manege mocht ik er na de les vaak even op zitten
En toen kwam toen ik 5 was Romeo op de manege. Een eigenwijze shet van 4 bestemd voor de zoon van de manege-eigenaar. En aangezien ik op de manege vaak speelde met dat jochie mocht ik ook op Romeo als mijn moeder maar dat jochie ook meenam. Dan gingen we wandelen of mochten we in de bak wat stappen.
Van Romeo ben ik echt vaak afgevallen trouwens, die bokte soms nogal en dan *plop* lag ik weer op de grond
En toen kwam de dag dat ik eindelijk 6 werd en ik op ponyrijden mocht. Mijn eerste lessen waren op Goofy (spreek uit als: Koevie)
Eerste wedstrijdjes waren een jaar later op Bambi
(de A-proef en later iets met verkleed rijden)
En toen mocht ik ook mee met mams op de manege in Zeist gaan uitrijden. Ze deden daar niet echt aan pony's dus werd ik hopsakee gewoon op een paard gehesen
Tsja en toen kocht mijn moeder haar eerste eigen paard, Ernomi en daar mocht ik ook op "rijden".
Helaas had mijn moeder Ernomi in goed vertrouwen gekocht maar bleek het beestje van alles te mankeren dus die hebben we maar kort gehad.
Toen kwam Skadi. Een superlieve fjord. Helaas had die epilepsie en is dus in Utrecht ingeslapen. Was zo'n super beestje maar wel een beetje raar want als je niet stuurde kon het gebeuren dat hij in een hoek gewoon rechtdoor ging maar dat had dus te maken met de epilepsie.
En na Skadi kwam Cyni. Ook een poepie maar ondanks goedgekeurd bleek ze vergaande hoefkatrol te hebben en liep nadat we haar 2 maanden vreselijk kreupel en werd ongeneeslijk verklaard door de DA.
. Gaat je moeder trouwens nog naar een ander paard kijken of heeft ze het even gehad wat heel begrijpelijk is hoor. Maar ja de paardensport blijft een virus in je bloed. 
Ik mocht dan altijd even uitstappen en mocht op mijn 7e eindelijk zelf beginnen 
