Dit schreef ik ooit over een pensionpaard op de manege:
Ik zie je ogen draaien je linkervoorbeen maaien je hoef schraapt steeds weer over de harde vloer alleen met wat voer ben je nog kalm te krijgen maar zwijgen?
ik zie je ogen draaien je hinnikt en briest jij, die steeds weer je geduld verliest en waarvan ik gewoon wéét dat je je zult afreageren in de bak, in galop steigeren, steeds een bok
jij, die geen rust vindt in een hok.
Groetjes, Dorine.
XoNo
Berichten: 21435
Geregistreerd: 28-12-01
Woonplaats: Assen
Geplaatst: 29-03-02 22:37
Mooi gedicht. Af en toe lees ik gedichten en denk ik...waar gaat dit in hemelsnaam over Maar ik vind het een zeer mooi duidelijk gedicht.
Joleen
Berichten: 4240
Geregistreerd: 27-04-01
Geplaatst: 29-03-02 23:52
Heel mooi opgeschreven. Ik zie dat paard zo voor me. Echt duidelijk een druktemaker die geen rust vindt...