Ik heb het boek ooit is gekocht. Moet eerlijk zeggen dat ik er bijna niks van heb opgestoken. Het is onduidelijk geschreven en moeilijk om er wat in op te zoeken. Je moet er echt in duidken wil je een beetje begrijpen wat er staat. Daarbij vind ik dat paarden door hun lichaam praten en niet door verschillende hinnik geluiden dat natuurlijk ook een communicatie vorm is, maar waar ik veel minder geintresseerd in ben daar ik dat niet kan nabootsen haha.
De testen die er gedaan zijn, zeggen mij ook niks.
Het boek staat in de kast, maar heb er al enkele jaren niet meer ingekeken.
Die testen moet je overheen lezen, saai! Alleen de conclusies doorlezen. Maar voor de rest vind ik het dus wel hele leuke boeken. En ook leerzaam, hoe hij zijn afgebokte vrouw uit de stekelstruiken haalt en dan bedenkt dat dit paard niet graag met zijn vrouw over dit pad galoppeert! Misschien (bedenkt hijzich dan) moet ze er nog een keer langs dan weet hij het zeker en dan begint ze hem toch uitteschelden! Schitterende humor vind ik dat.
Paardentaal is een combinatie van Denken met paarden en Praten met paarden, twee eerder apart uitgegeven boeken van hem. Verder heb ik ook nog Meeleven met paarden, ook door hem geschreven. Ik vond het altijd erg leuke boeken en heb ze met plezier gelezen. Ik zie het meer als leesboeken, dan als naslagwerken, maar erg leuk geschreven!
Paarden zijn net als lucht, zonder kan ik niet leven! Vanuit de kop van Noord-Holland: Voor info klik op:Paardentaxi Jet
Ik vind het leuke boeken. Niet doordat ze nou zo bijzonder leerzaam zijn ofzo, maar ze zijn gewoon erg leuk geschreven, het leest bijna als een roman, vooral de anekdotes zijn vaak erg grappig.
Ik vind dat het een lekker leesboek is, niet zo zeer informatief of lerend. Maar hij geeft zijn mening, opvattingen, en sja, het boek is van een tijd, dat met paarden praten, met paarden omgaan als levende wezens, nog heel erg in het begin van zijn ontwikkeling stond...
Ik ben nu 2x aan het boek begonnen, maar beide keren kon het me niet genoeg boeien om het uit te lezen Ik moet er wel bijzeggen dat ik niet zo'n boekenlezer ben.
Daarentegen was ik wel weg van het boek van Monty Roberts. Die heb ik in 1 ruk uitgelezen. Niet omdat ik me zo in NH interesseer, maar gewoon omdat het goed geschreven is
Gek Kanzi, dat vind ik nou bij uitstek een beschrijving voor het boek van Hempfling, die hemelt zich pas echt goed op in zijn boek. Dat van Henry Blake is stukken minder erg geschreven...
hej, zelf ben ik er nu in bezig en ik vind het een prachtig boek, hij heeft veel ervaring en dat spreekt mij aan. en sommige experimenten of ervaringen duiden ook echt bijzondere dingen aan groeten, iko
Ik heb het boek ook al jaren, en toen ik jonger was vond ik het helemaal geweldig. Pas heb ik hem nog een keer gelezen, en aangezien ik voor mijn studie ook allerlei onderzoeken moet doen, kan ik nu concluderen dat die tests echt nergens op slaan. De manier waarop hij die tests doet is helemaal niet betrouwbaar, en daar mag je dus absoluut geen conclusies uit trekken.
Ook spreekt hij zichzelf constant tegen: aan de ene kant zegt hij dat je uit moet kijken voor antropomorpisme (aan dieren menselijke gevoelens en hartstochten toeschrijven) maar aan de andere kant doet hij dit zelf constant. Hij beschrijft bijv. dat dieren net als mensen in een weide staan te communiceren.
De theoretische achtergrond vind ik dus (net als KF Hempflig) ongegrond. Die probeert ook een wetenschappelijk imago op te houden wat met een beetje doorgraven nergens op slaat.
Verder vind ik het wel leuk om zijn praktijkvoorbeelden te lezen, maar daar kan hij het ook beter bij houden naar mijn mening. Verder vind ik het ook een hoog "don't-try-this-at-home" gehalte hebben. Hij maakt van een slachtpaard een wereldtopper, maar veel slachtpaarden komen niet voor niets bij het slachthuis terecht.