Gisteren was het dus keuring van het Irish Cob Society in Etten-Leur. Nu heb ik al langere tijd een negatieve mening over bepaalde aspecten van dit stamboek zijn normen en waarden. Maar ik wilde slechts daarom geen afkeer ervoor krijgen. Het blijven dezelfde paarden, dacht ik steeds maar weer. Dat de organisatie echt flut was (in mijn ogen) wist ik al... Twee jaar terug ben ik in Assendelft naar zo'n keuring geweest en dat was al erg lachwekkend. Terwijl ik toen serieus er nog aan dacht om misschien mijn paard er bij in te laten schrijven.
Maargoed... op de stal waar ik wekelijks ben zou nu zo'n keuring komen. Meerdere bekenden zouden hun paard laten keuren en ik had beloofd te helpen. Ik zou mn mening voor me houden en gewoon lol hebben.
Makkelijker gezegd dan gedaan... Ik heb me maar helemaal gericht op Shakyra die dag, zodat ik m'n mond zoveel mogelijk dicht kon houden als het over de organisatie ging.
WAT EEN CHAOS! Kort maar krachtig zal ik meer zeggen...
In de ochtend begon het al bij de rastoelating. Of eigenlijk daarvoor al. Bijna niemand wist waar ie aan toe was en waar die precies zijn moest en welke volgorde... Het was een beetje gissen en steeds weer opnieuw vragen. Maargoed na lang wachten en tussendoor alvast op hebben laten meten. (Shakyra is trouwens 1.40m) eindelijk de ring in voor het schetsen, chipcontrole en DNA-monster nemen. Ook de kruinen werden opgespoord. Maar volgende de voorzitster in een vrolijk groene mantel was niet noodzakelijk bij de bonte paarden. Ook was men verrast dat er een chip inzat, terwijl dat keurig doorgegeven was!
De voorpluk en staart moesten even op zij gehouden worden. En de onderkant van de kaak natuurlijk niet vergeten. Er werden foto's gemaakt van speciale plaatsen met aftekeningen, zoals bijvoorbeeld de neus. De strepen op de hoeven werden natuurlijk ook geschetst. Maar ze waren er twee vergeten, tot ik het meldde. Er werd aan mij gevraagd of ze staart- en manenexceem had en de veervormige kruinen in de hals zouden heel bijzonder zijn. (Ik zie het zo vaak
) Na lange tijd zo staan met 3 vrouwen om ons heen die trekten, plukten, duwden en me steeds vroegen even opzij te gaan staan (ik had Shakyra vast) mochten we even een rondje gaan lopen en na een half rondje aandraven tot we weer terug waren. Maar even wachten op degene die zou helpen, mocht niet. Snel, snel, snel moest het! Dat moesten degenen die net gechipt zouden zijn, dus ook direct... Lekker als je net zo'n ding in je hals gestopt hebt gekregen met zoveel mensen om je heen die vanalles van je willen...
En dan op de foto. Tegen een donkere achtergrond stond een omslagbord met een nr. Maar het maakte niet uit als je ervoor stond of het paard er niet echt bij wilde gaan staan. Een enkele keer moesten ze elkaar er nog even op wijzen dat ze dit of dat niet moesten vergeten of dat dat anders was, dan wat ze hadden. En toen ze het met elkaar eens waren, waarbij duidelijk 1 iemand dominant uit de hoek kwam... mochten we gaan. En wel snel wegwezen! Nee, treuzelen mocht niet hoor.
En toen was het wachten... wachten... wachten... Uren wachten.... Nog maar even gewassen tussendoor en veel rondgekeken en zelfs thuis nog even wezen eten. Tijd zat! De rubrieken gingen langzaam voorbij. Het was echt een zooitje. Gestressde jonge paarden, allerlei paarden door elkaar, dicht tegen elkaar aan, langs de ring. Mensen liepen er tussendoor, zelfs honden.
Half 3... Riding Classes... Was niet veel bijzonders, dat het niveau tegenviel, dat kan gebeuren. Maar wat nu de bedoeling was van alles in een rondje laten stappen en draven een voor een laten galopperen, was ons niet duidelijk.. ook niet hoe er beoordeeld werd. De uitslag was ook nog eens erg verrassend
Om 3 uur was het tijd voor de premiekeuringen. Shakyra zat in sectie C, dat zou kleinere maat zijn. In sectie A verscheen echter een Tinker die bij Shakyra in de rubriek zat en zo klopte er nog veel meer niet bij de sectie-indelingen. Zo ook voor ons het mysterie hoe men wist dat Shakyra zo klein was, want dat was niet opgegeven vantevoren!
Het was een grote rubriek, dus rond half 5 was Shakyra pas aan de beurt. Half gapend van het wachten stonden we op tijd klaar bij de ring. We werden nog bijna vroegtijdig de ring ingestuurd ook, doordat de ringmeester een andere volgorde aan hield
Er was nog enige twijfeling over hoe we moesten lopen, want de een liep linksom en de ander rechtsom... dus vroegen we dat nog even. Ook het opstellen was steeds een andere kant op. Maar dat maakte niet uit... We kozen ervoor om linksom te lopen. Leek ons logischer. Dan zagen ze het paard beter en liep ik (de voorbrenger dus) niet voor het zicht...We moesten in draf de ring binnengaan. Direct naar de jury, daar opstellen. Daar was de jury flink in discussie. Men was het roerend eens over bepaalde dingen en op andere punten niet. Er vlogen wat 7's en 8en in het rond. Men dacht eerst aan een ramshoofd, maar toen een meneer de voorlok opzijhield kon de voorzitster er van overtuigd worden dat het toch echt een recht profiel was. Ze schreeuwde het haast uit dat ze precies wist waar dat vandaan zou komen. Waar vandaan zei ze niet...
De achterbenen waren ze ook goed tevreden over. Ik hoorde bijna alleen maar positieve dingen, maar vond het erg rommelig en men was flink aan het discussieren. Het leek erop dat niemand zijn eigen deel had. Ondertussen keek ik Elke aan en die werd aangesproken door een man (van de jury?) Die vond Shakyra erg mooi en zei dat ze met deze maat een goede fokmerrie zou zijn in Ierland, blablabla. Volgens mij kon Elke niets volgen van de daadwerkelijke jurering, omdat ze zo werd afgeleidt.
Toen brachten we Shakyra dus voor, de driehoek van pionnetjes volgend. Stap en draf. Ging echt goed. Shakyra toonde zichzelf fantastisch. Tevreden verlieten we de ring. Twee paardjes moesten nog. Kyra, de moeder van Shakyra moest als laatste. Dat ging ook goed. Toen hun de ring verlieten, konden ze me vertellen dat er 10en gegeven werden, alleen de schoft was een negatief punt. (Deze merrie is ook nog eens erg overbouwd... en zwaait met d'r voorbenen)
Daarna moesten we allemaal een voor een achter elkaar de ring in, op volgorde van omroepen. We liepen de rondjes tot we moesten opstellen en toen werd nr 3 (dat was Shakyra) omgeroepen. Ze waren ons kwijt
Terwijl we daar gewoon liepen, waar we moesten lopen, met het nr goed zichtbaar.Daarna opstellen. Er waren veel eerste premies. Waaronder Kyra met 146 punten. Shakyra had een mooie 2e premie met 140 punten. Tevreden zijn we zeker met het resultaat. Begrijpen van bepaalde aspecten over de hele dag gezien is heel wat anders...
.
Elke heeft nog wel wat foto's maar die is op vakantie nu...
Maar niet in het zweet werken geloof ik. 
. 
