Nouja, mn collega's zijn we lief als je als een versopebn katje terug komt uit je wijk, dan komen ze met dekens en warme koppen thee aan zetten, maar natuurlijk, zo'n valverhaal over zo'n stomme sluitsteen... tsjah, dat ze za nog jare nbij blijven, lijkt mij. Haha.
Laatst waaide het zó hard, maak ik het alstiek van mn bundel los, en ja hoor, daar ging mn post!
Ik heb alleen de post opgeraapt en ik heb de huis aan huis laten liggen hoor, ik ga dat echt niet meer sorteren.
Laatst is ook de fiets van een collega van me gejat en natúúrlijk word hij dara nog steeds subtiel aan herinnerd. Hahaha