Bokt.nl

Riant schreef:

Ik snap heel goed dat je je pony heel moeilijk los kan laten meid maar kan je niet nog meer van je pony genieten als je je fit voelt als je bij haar bent. Met een mede eigenaar neemt de kwantiteit misschien af maar de kwaliteit toe, daarnaast voel je je mindre schuldig en kan je wat extra rustten.

Want waar werk je nu zoa hard voor?? Voor een pony waar je geen tijd fo energie voor hebt. Dan kan je toch beter wat minder gaan maat wel 100% genieten dan vaker gaan en 10% genieten..

Meid je moe accepteren dat je niet alles alleen kan. Je lijf schreeuwt om rust, vroeg of laat zal je toch denk ik eenverzorster voor je pony.

Wat je gevoel is kan heel anders zijn dan wat verstandig is maar soms kan je beter even verstandig zijn.

Ik ben dan wel niet ziek maar sinds ik bij mijn vriend weg ben is mijn paard financieel ook best een zware alst en heb ik een bijrijder. Riant is dol op haar dat gaat allemaal super goed, maar ze weet nog steeds wel wie "het vrouwetje" is hoor daar hoef je niet bang voor te zijn.

succes!

Riant schreef:

veel succes, de realiteit accepteren is geen kattepis maar wel een stap in de goede richting denk ik.

Richtje schreef:

Waar woon je ergens?

Sterkte ermee

MargaV"]
Ik heb even het een en ander uit je eerste berichtje geknipt en het bovenstaande laten staan. Als ik dit lees, denk ik het volgende.

* Jij bent jij met ziekte en daar kun je maar beter zo snel mogelijk mee leren leven. Het leven is niet 1 grote vooruitgang. Dingen veranderen en soms gaat het leven achteruit, maar dat is ook jouw leven en dat ben jij dus ook. Ik snap niet dat je zegt dat je dit hoofdstuk af wilt sluiten. Als jij ziek bent en dit gaat ervoor zorgen dat je jong sterft, hoe denk je dat dan nu af te kunnen sluiten. Er valt niets aan af te sluiten. Het lijkt me juist dat je vooralsnog weigert om in dit hoofdstuk te beginnen.
[/quote]

als je goed las, zeg ik ook; ik wíl het hoofdstuk afsluiten met bij alles achtervolgd het weer. Het hoofdstuk kan ik niet afsluiten... En er mee leren leven is makkerlijker gezegd dan gedaan. Het leven is idd niet 1 grote vooruitgang, maar zolangzamerhand wordt het bij mij als minder, en als minder. Alsof het kaarsje uit gaat. Ik ben jong, hoe moet ik dat in godsnaam accepteren?

[quote="MargaV"]
* Je weet zelf dat je het niet alleen red met je pony. Je hebt hulp nodig. Wees zo moedig om dat ook te vragen. Dat maakt je werkelijk een sterker mens. Heb je geen vriendin ofzo die je kunt vragen om je te helpen met je pony?
[/quote]

Ik heb vriendinnen maar die hebben het druk genoeg met hun eigen paard en hun sociale leven. Ik zal op zoek moeten gaan naar iemand anders. Misschien iemand die een tijd gestopt is met rijden en toch weer wil beginnen? Misschien maar binnenkort een oproepje plaatsen oid.

[quote="MargaV"]
* Je weigert naar de toekomst te kijken omdat je het gevoel hebt dat je geen toekomstplannen kunt maken. Dat is toch onzin.
Juist jij moet naar je toekomst kijken. Omdat je nu al weet dat je minder tijd hebt is het belangrijk afwegingen te maken. Ook wat je pony betreft lijkt het me niet onverstandig om eens naar de toekomst te kijken. Je geeft in je post het idee dat je jong gaat sterven en dat je voor die tijd sterk achteruit zult gaan. Dus het moment dat je hulp zult moeten krijgen met je pony komt hoe dan ook. Dan kun je (denk ik) beter nu (nu je daar nog energie voor hebt) een goede bijrijdster/verzorgster opzoeken. Want anders krijg je straks nog meer spijt als je hardstikke ziek bent en je moet je pony aan een onbekende verkopen. Dan kun je als je echt te ziek bent je pony tenminste met een gerust hart door iemand anders laten verzorgen.
[/quote]

Ik ga nu nog naar school. Volgend jaar ben ik klaar met mijn opleiding. Wat moet ik, moet ik verder studeren? Wat heb ik eraan om verder te studeren? Ik red nu alles. Ik kan paardrijden, ik kan werken en ik kan naar school. Als ik stop met school heb ik meer tijd voor mezelf en zoek ik een partime baantje, zo kan ik mijn paard onderhouden en tijd en energie in haar steken.
Over mijn pony heb ik al nagedacht wanneer ik te ziek ben of als ik er niet meer zal zijn, dat houd ik liever voor mezelf. Die tijd dat ik nog 'gewoon' kan rijden en plezier met haar kan beleven wil ik het liefst alleen doen, daarom mijn grote twijfel ook over die bijrijdster (ja, zoals je leest ben ik een enorme twijfelaar... )

[quote="MargaV schreef:

* Ik ben kerngezond, maar het zou mij ook echt teveel zijn, een paard. Het is echt niet zo heel stom om je onmacht te erkennen. Je trekt het gewoon niet, zie dat onder ogen en zoek een oplossing. En dan eentje voor de lange termijn, want dit probleem komt onherroepelijk terug.