Papa. Papa je bent uit mijn hart gekropen komt terug! Doe normaal papa! Kom naar huis! En te gelijkertijd. Ga weg papa! Ik haat je! Je bent weg gegaan! En je hebt al je kansen verpest! Doeii Papa!
Heel veel mensen zeggen ook dat het moet rijmen en ik vindt het gewoon weer gelangrijk dat je gevoel in een gedicht staat!Mijn vader is gewoon weg gegaan dat van uit mijn hart gekropen en doe normaal papa! dat is weer van dat hij dat niet moet doen en het gaat eigenlijk om dat ik van hem hou maar dat wat hij gedaan heeft daarom haat en dat ik beide doe! En de kansen verpest is weer van ik heb hem zoveel kansen gegeven om het goed te maken mij hij is nu uit mijn leven.. voor altijd En ik mis hem vreselijk maar eigenlijk oo kweer niet! en daarom dat gedicht!
Het is ook altijd moeilijk om mensen te vertellen wat je voelt.Gister avond zag ik het helemaal niet meer zitten. Toen heb ik dit geschreven:
Vaarwel zeggen?
Moet ik vaarwel zeggen? In elkaar zakken? Waarom heb ik pijn? Ik wil mezelf snijden. Dat heerlijke gevoel van pijn.
Het gevoel van pijn uiterlijk. De innerlijke pijn. Ik kan er niet meer tegen. Ik ben te zwak. Ik kan niet meer vechten.
Ik wil vallen. En nooit meer opstaan. Slapen en nooit meer wakker worden. De zon neer gaat en nooit meer op komt.
De deur dicht doen en niet meer open. Ik wou dat het voorbij was. Ik sta elke dag weer op. Nooit een dag waneer mijn wens een waarheid wordt. Ik blijf leven terwijl andere dood gaan.
de derde alinea (ik weet dat het bij een gedicht niet zo noemt maar ach ) van het tweede gedicht vind ik heel mooi. ik begrijp wat je kwijt wilt ik je gedicht. soms heb ik ook zo'n gevoel, maar ik heb er nooit woorden voor. ik ben blij dat ik ze nu gevonden heb.