Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 12-03-02 16:41

gescheiden ouders?

Geplaatst door de TopicStarter: 12-03-02 16:41

Wie van jullie heeft er gescheiden ouders, en wat zijn jullie ervaringen hiermee.

Ik ben van mening dat de kinderen altijd de dupe zijn bij een scheiding. Ookal ervaren de ouders dit anders.

wat vinden jullie hiervan.

**Geplaatst:** 12-03-02 16:45

Geplaatst: 12-03-02 16:45

Niet mee eens..

Godzijdank zijn mijn ouders lang geleden gescheiden.. Toen ik een kleine uk (4) was betekende gescheiden ouders voor mij: 2x zakgeld, 2 kamers, 2x je verjaardag vieren en ga zo maar door.. Als mijn ouders bij elkaar waren gebleven was ik opgegroeid in een gezin vol ruzie, nu heb ik 2 lieve ouders, die ook nog eens gelukkig zijn. Wat wil je nog meer?

Ik kan me voorstellen dat het heel anders is als je al wat ouder bent, maar dan nog heb ik liever 2 ouders die normaal met elkaar om kunnen gaan die niet samenwonen dan een gezin waar constant een rotsfeer hangt.

Belle comme une Fleur! En dan komt er een tijd van afscheid nemen..

**Geplaatst door de TopicStarter:** 12-03-02 16:51

Geplaatst door de TopicStarter: 12-03-02 16:51

ja ok, dat is in jouw geval.

Ik zit dus in een situatie, dat mijn moeder me vuil aankijkt als ik naar mijn vader ga. En mijn vader me niet vuil aankijkt als ik naar mijn moeder ga.

(ik woon bij mijn vriend)

Ik ben dus heel gek op mijn moeder, en heb minder met mijn vader. Toch wil ik contact met mijn vader houden, maar dat vind ik weer lastig door het gezeur van mijn moeder.

kortom ik sta ertussen in, en dat is heel vervelend. Ik weet ook precies de reden waarom mijn ouders uit elkaar zijn, en dat is niet omdat ze altijd ruzie hadden, maar daar ga ik het verder ook niet over hebben.

**Geplaatst:** 12-03-02 17:02

Geplaatst: 12-03-02 17:02

Jawoor mijn ouders zijn ook gescheiden, toen ik 16 was! Nou ja toen zijn ze begonnen ,want ze zijn nog steeds niet gescheiden..
Ik heb er zelf ontzettend onder geleden, en mijn broertje ook. Ik vind het een afschuwelijk iets en na 4 jaar is het vechten en het schelden nog steeds niet voorbij...

Gypsy Horse DNA Database

**Geplaatst:** 12-03-02 17:02

Geplaatst: 12-03-02 17:02

Ik heb ook gescheiden ouders. Ze zijn gescheiden toen ik 12 was, en ze zijn niet bepaald als vrienden uit elkaar gegaan. Achteraf hadden ze veel eerder moeten scheiden, want al dat geruzie midden in de nacht, zijn wij ook niet beter van geworden. Ik ben dus blij dat ze toch gescheiden zijn, want veel langer had ik dat toch niet volgehouden.

Sprakeloos

**Geplaatst:** 12-03-02 17:05

Geplaatst: 12-03-02 17:05

Ja, dat is inderdaad een heel ander geval.. Niet zo zeer de scheiding, maar het gedrag van je moeder maakt het moeilijk voor je.. Ze vraagt je te kiezen, en dat is iets wat je nooit van je kinderen mag vragen!

Helpt het als je er met je moeder over praat? Helemaal als je het goed met je moeder kan vinden kan je haar misschien vertellen dat je heel erg veel om haar geeft, maar dat je ook heel graag contact met je vader houdt.
Denk je dat ze bang is dat je meer de kant van je vader kiest?

He wat een rotsituatie.. in elk geval veel sterkte ermee!!

Belle comme une Fleur! En dan komt er een tijd van afscheid nemen..

**Geplaatst:** 12-03-02 18:54

Geplaatst: 12-03-02 18:54

mijn ouders zijn gescheiden toen ik 9 was. achteraf ben ik er blij om omdat ikz ie hoe gelukkig mijn moeder nu is. het is idd zo dat je alles 2 keer krijgt zoals batje zegt. en dat is ontzettend fijn en leuk maarja hoe staat dat tegenover een liefdevol 'normaal' gezin wat je anders had gehad. het meest heb ik problemen gehad met de nieuwe vrouw van mijn vader. zij had 2 kinderen en t klikte voor geen meter, als ik t nu bekijk heeft zij zich als volwassene zo misdragen tegenover een kind, daar heb ik heel veel problemen mee gehad en nog steeds (je gevoel van eigenwaarde gaat zo omlaag als je altijd hoort dat je niet haantje de voorste moet zijn, dat je zo jaloers bent, dat je dik bent enz) ik heb nu dan ook helemaal geen contact met mn vader en dat brnegt best rust mee. maar er zijn ook zat leuke stief ouders de vriend van mijn mams is echt een schat en ik zou hem niet willen ruilen tegen mijn echte vader.
een ding is heel belangrijk om te onthouden. jij leeft jij kiest. en wat er ook gebeurt je kiest VOOR jezelf en niet TEGEN een van je ouders.

Kleine muisjes hebben kleine wensjes
Beschuitjes met gestampte mensjes

**Geplaatst:** 12-03-02 19:11

Geplaatst: 12-03-02 19:11

Ik heb ook gescheiden ouders,maar ik ben dolblij dat ze gescheiden zijn.Dat is echt een van de beste dingen die ze gedaan hebben. Ze zijn wel 25 jaar getrouwd geweest,maar hoe mn moeder dat gedaan heeft weet ik niet.Mijn vader spoort niet helemaal(lees mn vader is een klo*tzak) en heeft nogal wat dingen uitgehaald.Dus NEE het is niet altijd zo dat de kinderen de dupe ervan zijn.

groetjes!

Je moet de mening van een meerderheid niet verwarren met de waarheid.

**Geplaatst:** 12-03-02 20:13

Re: gescheiden ouders?

Geplaatst: 12-03-02 20:13

flair schreef:
Ik ben van mening dat de kinderen altijd de dupe zijn bij een scheiding.

Dit ben ik absoluut niet met je eens. Mijn ouders zijn ook gescheiden. En sommige kinderen zijn echt beter af bij het feit dat hun ouders gescheiden zijn!

Take time to do what makes your soul happy.
[VN] Bokt vriendschappen: Mickey en Karin
[RIJ-ITP] Rijden met een vlag in mijn hand

**Geplaatst:** 12-03-02 21:00

Geplaatst: 12-03-02 21:00

Volgens mij ben je als kind van gescheiden ouders wel altijd op een of andere manier de dupe. Zelfs als je ouders 'in goede samenspraak' uit elkaar gaan, dan nog ben je de dupe, al was het alleen al omdat je jezelf voor altijd zult moeten opsplitsen. Want, bij wie vier je je verjaardag eerst en wie is er het eerste aan de beurt met kerst? Dat soort dingen spelen ook mee denk ik.
Dat mijn ouders besloten voor een scheiding, was een hele goede verstandige beslissing, daar kwam ik goed mee weg. Tegelijkertijd ben ik toch slachtoffer van de situatie, want de sfeer is altijd gespannen gebleven en nu bijna 24 jaar later, nog steeds.
Met het dubbele zakgeld en twee keer op vakantie viel het wel mee geloof ik. En tegenwoordig vier ik mijn verjaardag niet meer en kerst ook niet.

**Geplaatst:** 12-03-02 21:45

Geplaatst: 12-03-02 21:45

Ik ben zelf een gescheiden ouder(nou ja we waren niet getrouwd ofzo). Mijn zoontje is pas anderhalf maar hij mist zijn vader wel ,dat weet ik zeker!
Zijn vader laat ook heel erg weinig van zich horen,dus op zich wel logisch.
Ik hoop niet dan damian de dupe ervan gaat worden,maar ik probeer het zo goed mogelijk te doen voor hem.,
tips zijn welkom!!

[EA-OV] Gave moderne meubels olijfkleur!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 12-03-02 21:55

Geplaatst door de TopicStarter: 12-03-02 21:55

batje schreef:
Ja, dat is inderdaad een heel ander geval.. Niet zo zeer de scheiding, maar het gedrag van je moeder maakt het moeilijk voor je.. Ze vraagt je te kiezen, en dat is iets wat je nooit van je kinderen mag vragen!

Helpt het als je er met je moeder over praat? Helemaal als je het goed met je moeder kan vinden kan je haar misschien vertellen dat je heel erg veel om haar geeft, maar dat je ook heel graag contact met je vader houdt.
Denk je dat ze bang is dat je meer de kant van je vader kiest?

He wat een rotsituatie.. in elk geval veel sterkte ermee!!

ja, mijn moeder zegt wel dat ze er niet op tegen is dat ik naar mijn vader ga. Maar ik weet wel beter, ik merk aan haar dat ze het absoluut niet leuk vind. Ze praat ook negatief over mijn vader tegen mij en mijn zus, ik vind dit erg vervelend. Ze heeft het dan over hoe slecht hij wel niet is geweest. Mijn moeder heeft het er wel nog steeds heel moeilijk mee, het is ook niet haar keuze geweest. Mijn vader had een andere vrouw, daarom is hij bij haar weggegaan. Voor mij is dat extra moeilijk want ik kwam er dus achter dat hij die andere vrouw had. Ik heb daarna ook heel lang geen contact met mijn vader gehad, dat contact begint nu pas weer te komen.

Ik heb alleen nog steeds het gevoel dat het ik ertussen in sta, en toch ook een beetje schuldgevoel, omdat ik erachter ben gekomen dat mijn vader een ander had.

Ik heb nu na 3 jaar de nieuwe vriendin van mijn vader ontmoet, zij blijkt echt heel aardig te zijn. Ik had van haar het beeld van de slechte stiefmoeder uit assepoester. Dit viel gelukkig mee.

**Geplaatst:** 12-03-02 22:03

Geplaatst: 12-03-02 22:03

Mijn ouders zijn sinds vorig jaar aan het scheiden...

De situatie thuis is nu wel veel beter, omdat ik me eigenlijk jaren van ruzie herinner... ben er nu bijna 21 en zo sinds ik 14-15 was ben ik me meer bewust geworden dat het tussen mn ouders niet goed ging, veel ruzie, vaak als ik slapen was (maar het toch hoorde...ja, je word nu eenmaal wakker van ruzies met veel roepen)

De scheiding zelf heeft en brengt ook veel ellende met zich mee... het getouwtrek tussen mn ouders, de ruzies om sommige dingen... maar gelukkig veel minder dan toen ze nog samen woonden en getrouwd waren en niet van plan te scheiden... maar toch... zolang die scheiding niet helemaal definitief is geregeld blijft er zo een spanning hangen vind ik... een kleine maar toch merkbare spanning...

Zelf zit ik er ook zo een beetje tussenin... als ik naar mn vader ga, vraagt hij me steeds uit over mn moeder, terwijl ik al zo vaak gezegd heb dat ik daar niet over wil praten, omdat het me in een moeilijke situatie brengt... (ik wil nu eenmaal niet bij mijn vader over mijn moeder praten en omgekeerd...) M"n moeder begrijpt dat, maar mn vader compleet niet, hij kan me soms echt in moeilijke posities plaatsen... daarom dat het contact (wat ik zo al niet had met mijn vader) stilletjesaan meer verwaterd...

Maar over het algemeen... ik denk wel dat kinderen de dupe zijn van een scheiding... ok, het geruzie is minder... maar ik denk dat het gevoel van tussen twee vuren te zitten toch wel blijft bestaan...

Accept what is, let go of what was, have faith in what will be

**Geplaatst:** 12-03-02 22:04

Geplaatst: 12-03-02 22:04

hey
akkoord hoor
sinds men 5 jaar zijn ze gescheiden
ze praten ook niet meer met elkaar !alles gebeurt via advocaten en al dat gedoe !ik en mijn zus wonen al al die jaren bij mijn vader.mijn moeder heeft een vriend en mijn vader niet (vriendin dan).mijn vader moet altijd weten wat we bij men moeder hebben gedaan enz... als er een conflict in huis is begint hij direct over mijn moeder en zegt hij altijd 'bij het koppeltje' deze middag was er ook weer een groot conflict tussen mijn vader en zus van 16 jaar ik bemoei er me liever niet mee maar als ik dat dan niet doe gaat mijn zus zeggen ja jij zegt nooit iets enz... nou wordt heel al heel de dag gezwegen tegen elkaar echt niet meer leuk hoor ! ik ben het al wel wat gewoon maar ik heb het gevoel dat mijn vader een spion inhuurt voor elke keer te weten wat we doen in het weekend enz !dit is niet om mee te lachen dit is heel serieus ! we hebben niet tegen men vader gezegt dat we dit weekend met mijn moeder naar de zee zijn geweest en deze middag begint hij ineens over de zee en soms begint hij van ja ben je gaan winkelen met je mama en françois (haar vriend) toen dat dus bv wel was geweest !!!ik weet het ook niet maar ik voel me sopms wel de dupe hoor ! mijn vader werkt alles dan uit op mij en mijn zus !soms is het erg moeilijk voor ons hij wil proberen dat we onze moeder haten ofzo...maarik vind mijn mama ook gheel leuk ik woon nu al altijd bij mijn vader en wil niet naar mijn moeder door die vriend... maar het is niet altijd zo bij lmijn vader dus hoiu ik het maar zoals het nou is zeker ?soms echt geen leuke situatie hebben jullie dit ook soms ???

Kusje

**Geplaatst:** 12-03-02 22:25

Geplaatst: 12-03-02 22:25

foutje

Laatst bijgewerkt door Margreet op 12-03-02 22:27, in het totaal 1 keer bewerkt

Nulla tenaci invia est via

**Geplaatst:** 12-03-02 22:25

Geplaatst: 12-03-02 22:25

Nog een foutje. (ja het gaat lekker *LOL*

)

Laatst bijgewerkt door Margreet op 12-03-02 22:28, in het totaal 1 keer bewerkt

Nulla tenaci invia est via

**Geplaatst:** 12-03-02 22:26

Geplaatst: 12-03-02 22:26

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 3 was. Ik ben van mening dat het veel erger is wanneer je ouders scheiden als je als kind volop in de puberteit zit, een stabiele factor valt dan weg, je hebt zo je eigen grote en kleine problemen en dan komt daar nog eens een scheiding bovenop, plus dat je het heel bewust meemaakt, je alles kunt herinneren.

Ik ben blij dat ze gescheiden zijn toen ik zo jong was, ik weet niet beter. Tuurlijk had ik het liever anders gezien, maar als het dan toch moet dan liever op jonge leeftijd. Wat ik van mijn ouders gehoord heb, heb ik het er destijds wel moeilijk mee gehad, nachtmerries, boos zijn, dreigen met weglopen, tot m’n ouders tegen elkaar uitspelen aan toe (3 jaar oud!!) maar daar kan ik me weinig tot niets van herinneren, geen onverwerkte trauma’s aan overgehouden ofzo voor zover ik weet, misschien komt dat nog. Misschien wel een vorm van bindingsangst. Ik durf me moeilijk te hechten, gewoon omdat ik heb meegemaakt hoe het mis kan gaan en dat wil ik niet nog eens meemaken met mezelf, durf me moeilijk bloot te geven, bouw altijd een soort van extra zekerheid, een kleine afstand in, voel ik me gevoelsmatig veiliger. Maar of dat nou direct te maken heeft met de scheiding van m’n ouders durf ik zo niet te zeggen.

Mijn moeder is gelijk bij haar nieuwe vriend in getrokken. Daar heb ik het op zich ook mee getroffen, geen boze stiefvader verhalen, hij heeft gewoon nooit geprobeerd om een vader voor mij te zijn, ik heb m’n eigen vader en dat heeft hij altijd gerespecteerd, hij heeft me zelfs wel eens naar hem gebracht. Ik kan het ook prima met hem vinden, maar hij is gewoon niet m’n vader en ik ben niet zijn dochter.

Nu ik zelf wat volwassener wordt en meer inzicht krijg in hoe relaties in elkaar steken en hoe mensen zijn kan ik me niet voorstellen dat m’n vader en moeder ooit getrouwd zijn. Die verschillen zo hemelsbreed van me. Opposites atract gaat voor hun absoluut niet op. Het is beter dat ze snel weer gescheiden zijn.

Ik heb een goede relatie met m’n moeder, heb altijd bij haar gewoond en we kunnen het prima vinden. Ben ook altijd vrij geweest om m’n vader zo vaak te zien als ik wou, zeker toen ik wat ouder en zelfstandiger werd (was al erg vroeg zelfstandig, enigst kind, gescheiden ouders, heb snel geleerd om m’n eigen zaakjes op te knappen) en dat is denk ik heel belangrijk. Geen geforceerde bezoekregelingen, geen ruzie’s uitvechten over het hoofd van het kind. Geen gedreig met als jij niet zus of zo dan zie je je dochter niet meer.

Met mijn vader heb ik ook een goede relatie, maar heel anders dan met m’n moeder. Gelijkwaardiger ofzo, geen ouder-kind relatie, maar meer goede vrienden. Nou is mijn vader ook een geval apart, hij is anders dan de meeste mensen (ja, ieder mens is uniek, duh, maar hij is nog net even wat unieker ofzo), ik wil daar niet teveel over zeggen, maar het komt er op neer dat hij behoorlijk scheit aan iedereen heeft, echt z’n eigen gang gaat, een vrijbuiter is, doet waar hij zin in heeft. En hij woont in een postbus Haha!

. (Nee, het is geen vieze verslaafde zwerver, hij heeft wel een woonplaats, maar niet in een huis en ook niet in een vaste plaats).

Of kinderen nou altijd de dupe worden van een scheiding? Ik denk het niet. Een stabiele thuissituatie waarin kinderen zich veilig en prettig voelen is heel belangrijk maar als de ouders die samen niet kunnen geven dan is het denk ik ook in het belang van het kind om te scheiden en zo uiteindelijk toch weer (na enige tijd uiteraard) een solide thuisbasis te geven. Tuurlijk krijgen de kinderen een tik mee, maar altijd maar ruzie en onzekerheid thuis heeft volgens mij veel grotere gevolgen. Wat ik wel heel belangrijk vind is dat kinderen de kans krijgen om beide ouders regelmatig te zien. Niet het kind gebruiken als machtsmiddel.

Nulla tenaci invia est via

**Geplaatst:** 12-03-02 22:39

Geplaatst: 12-03-02 22:39

mijn ouders zijn nét uit elkaar (nog niet eens officieel gescheiden) en ik vind het vreselijk. ik had het nog liever of eerder of later gehad, maar niet net nu, midden in mijn kind-zijn-en-nog-thuis-leven.

ik woon bij mijn moeder, en zie mijn vader haast nooit meer, om onduidelijke redenen. noem dat maar niet erg..

voorheen hadden ze bijna nooit ruzie, dus het kwam ook nog onverwacht.
nee, ik had ze een stuk liever nog bij elkaar gehad!

Het kan me niet schelen als mijn manieren je niet aanstaan. Ze staan mij ook niet aan. Ze zijn nogal slecht.
Tijdens lange winteravonden treur ik erom.

~Humphrey Bogart

**Geplaatst:** 12-03-02 23:39

Geplaatst: 12-03-02 23:39

jah, ook mijn ouders zijn gescheiden, zullen er hier op bokt ook nog wel genoeg rond lopen verwacht ik. Het is nu 4,5 jaar geleden ongeveer dat mn vader ergens anders ging wonen en dat de scheiding als het ware begon. Ik woon bij mn moeder, en in het begin toen ze het me vertelden vond ik het wel kort ff vervelend om te horen, maar voelde het wel beetje aankomen.

Daarna zijn die standaard dingen gekomen van dat je voor jezelf het gevoel hebt dat je de 1 niet mag vertellen over wat er gebeurt is als je bij de ander bent, en dat soort dingen, omdat je bang bent dat het moeilijk is voor bijvoorbeeld je moeder. Maar ook dat gaat over. Mn moeder heeft het er wel heel lang echt nog heel moeilijk mee gehad (pas sinds paar maandjes dat het, voor mijn gevoel, beter gaat met haar en dat ze weer wat meer tijd in zichzelf kan steken).

Maar wat betreft de stelling. de dupe wordt op welk moment? in het begin of op langer termijn?
Helemaal in het begin is het natuurlijk wel even lastig, maar dat was bij mij maar een kort moment (vooral doordat ik mn vader toch alleen maar 's avonds laat zag in verband met zn werk) en op langer termijn is het ook alleen maar beter en fijner voor zowel mijn broers als mij.
Ben het, als ik kijk naar mijn eigen situatie (heb er zelf nooit echt problemen mee gehad dat ze uit elkaar gingen, alleen het zien van de pijn bij mn moeder was wat minder en uiteindelijk ook beetje irritant), dus niet echt met je eens.

**Geplaatst:** 13-03-02 00:17

Geplaatst: 13-03-02 00:17

Mijn ouders zijn nu zo'n 4 jaar gescheiden. Ik was toen 9 jaar. ik vond het ontwijs oliebol maar toen mijn vader eenmaal ergens anders woonde was de sfeer thuis relaxter en er was veel minder ruzie. Ik zelf heb 2 zussen waarvan er 1tje bij mijn vader is gaan wonen. Helaas is zij best verwent geworden (zal grotendeels ook komen door haar kinderreuma) en ze weet alles beter en moet altijd haar zin hebben. Altijd als ik bij mijn vader ben (sorry dat is het zeg..) krijg ik een hekel aan mijn zus. Das dus wel een nadeel omdat ik het niet gewend meer ben om bij haar in 1 huis te zitten.
Ik heb wel de mazzel dat wij sommige dingen nog wel met de hel familie doen, dus ook met mijn vader en mijn moeder. Zoals pase, verjaardagen, kerstmis etc.
Mijn ouder kunnen nu heel goed met elkaar overweg en gaan ook regelmatig bij elkaar langs om te kletsen of iets dergelijks.
Mijn moeder heeft al wel 3 jaar een nieuwe vriend dus ik hoef niet te verwachten dat mijn ouders ooit nog eens samenkomen al zou ik dat soms wel heel graag willen.

Kuzz Kyralovertje

**Geplaatst:** 13-03-02 00:40

Geplaatst: 13-03-02 00:40

Margreet schreef:
Wat ik van mijn ouders gehoord heb, heb ik het er destijds wel moeilijk mee gehad, nachtmerries, boos zijn, dreigen met weglopen, tot m’n ouders tegen elkaar uitspelen aan toe (3 jaar oud!!) maar daar kan ik me weinig tot niets van herinneren, geen onverwerkte trauma’s aan overgehouden ofzo voor zover ik weet, misschien komt dat nog.

Weet je wat ik nu zo eigenaardig vind? Namelijk dat je ouders je dat vertellen en dan bedoel ik vooral het laatste punt wat je noemt, van het uitspelen. Ongeacht of je dat kunt op die leeftijd (zeker wel), vind ik het een vreemde boodschap, eigenlijk een soort verwijt in verkapte vorm. Misschien hebben ze je het verteld in de trant dat je als 3-jarige al behoorlijk bij de wekker was of iets dergelijks. Maar op een of andere manier hebben ze het dus lang genoeg bij zich gehouden om het nodig te vinden om het jou te vertellen, het was dus belangrijk.
Mijn moeder heeft me ook wel eens wat verteld over mijn baby-peuter-kleutertijd toen ik tegen volwassen aanzat, de boodschap was bepaald niet leuk, verwijtend en niet terecht; dat heb ik haar ook wel kwalijk genomen en dat vond zij weer niet leuk. Jouw verhaal doet mij daaraan denken, maar dat kan ook aan mij liggen hoor.

**Geplaatst:** 13-03-02 14:11

Geplaatst: 13-03-02 14:11

Ook mijn ouders zijn gescheiden (ik was toen 10 jaar). Ik ben eigenlijk heel blij dat ze gescheiden zijn, want nu zit ik tenminste niet in hun ruzies.
Ik ben een nakomertje en vooral mijn broers vinden het erg vervelend voor mij dat ik nog bij mijn moeder zit, want we hebben regelmatig ruzie.
Ik kan namelijk prima overweg met mijn vader en stiefmoeder en daar heeft ze problemen mee.
Ze loopt ook al bijna 8 jaar te schelden op mijn vader tegen mij en dat is juist hetgene wat mij problemen bezorgt, niet de scheiding.
Kinderen altijd de dupe??? Ik denk dat dat wel meevalt.

Mirjam

"The world is best viewed through the ears of a trotter"

**Geplaatst:** 13-03-02 14:35

Geplaatst: 13-03-02 14:35

Mijn ouders zijn ook gescheiden. Toen ik net naar de brugklas ging vertelde mijn vader dat hij al 4 jaar een andere vriendin had. Ik was ontzettend kwaad maar miste tegelijkertijd mijn allerliefste pappie. Hij ging verder met die vriendin van hem maar af en toe probeerden mijn ouders het samen weer, mijn vader woonde in die tijd in vakantiehuisjes op campings (schijnt erg populair te zijn onder mannen met een midlife-crisis) en wij als kinderen gingen dan af en toe een weekendje logeren.
Het is dan fijn om je vader weer te zien maar aan de andere kant voelt het allemaal zo onvertrouwd en raar.
Na een jaar of 2 aanmodderen besloten mijn ouders dat het toch echt niet werkte en de officiele scheiding werd ingezet. Toen ik mijn eindexamen HAVO haalde was pas eindelijk alles rond. Dus je kunt zeggen dat mijn hele middelbare school periode (inclusief 2x blijven zitten, ook mede dankzij die scheiding) alles in het teken heeft gestaan van die scheiding.
Mijn ouders hebben verschrikkelijke ruzie gemaakt, de minnares van mijn vader heeft nog een behoorlijke duit in het zakje gedaan en wij als kinderen zaten altijd overal maar tussen.
Nu, 10 jaar verder, praten mijn ouders soms weer met elkaar om over mijn zusje van 16 te overleggen. Nog steeds zit er ontzettend veel oud zeer en hoeft er niets te gebeuren voor 1 van de 2 weer woest de telefoon neerlegt wat resulteert in een huilbui bij de ander. Vaak gaat het om geld. Dat is het gedonder van gemeenschap van goederen.
Ik ben nu 22, nog een jaartje dan heb ik mijn HBO-diploma als het goed is, en weet ook niet of ik dan mijn vader of mijn moeder moet uitnodigen met de diploma-uitreiking. Zo hetzelfde met verjaardagen, feestjes, trouwerijen, enz.
Daarom: trouwen? nee dank je Knipoog

**Geplaatst:** 13-03-02 14:42

Geplaatst: 13-03-02 14:42

Lovely"]
[quote="Margreet schreef:
Wat ik van mijn ouders gehoord heb, heb ik het er destijds wel moeilijk mee gehad, nachtmerries, boos zijn, dreigen met weglopen, tot m’n ouders tegen elkaar uitspelen aan toe (3 jaar oud!!) maar daar kan ik me weinig tot niets van herinneren, geen onverwerkte trauma’s aan overgehouden ofzo voor zover ik weet, misschien komt dat nog.

Weet je wat ik nu zo eigenaardig vind? Namelijk dat je ouders je dat vertellen en dan bedoel ik vooral het laatste punt wat je noemt, van het uitspelen. Ongeacht of je dat kunt op die leeftijd (zeker wel), vind ik het een vreemde boodschap, eigenlijk een soort verwijt in verkapte vorm. Misschien hebben ze je het verteld in de trant dat je als 3-jarige al behoorlijk bij de wekker was of iets dergelijks. Maar op een of andere manier hebben ze het dus lang genoeg bij zich gehouden om het nodig te vinden om het jou te vertellen, het was dus belangrijk.
Mijn moeder heeft me ook wel eens wat verteld over mijn baby-peuter-kleutertijd toen ik tegen volwassen aanzat, de boodschap was bepaald niet leuk, verwijtend en niet terecht; dat heb ik haar ook wel kwalijk genomen en dat vond zij weer niet leuk. Jouw verhaal doet mij daaraan denken, maar dat kan ook aan mij liggen hoor.
[/quote]

De dingen die mijn ouders me verteld hebben zijn op mij nooit overgekomen als verwijten. Ik heb er zelf naar gevraagd, wilde gewoon weten hoe ik toen was omdat ik het dus echt niet meer weet (is misschien ook wel een vorm van zelfbescherming, dat ik het gewoon bewust vergeten ben) en mijn ouders hebben mij gewoon de feiten verteld die ze nog wisten en dat zullen dan inderdaad wel de 'ergste' dingen geweest zijn, maar het komt niet op mij over alsof ze het mij kwalijk nemen. Kom zeg, ik was 3 jaar, werd van het ene huis naar het andere gesleept, had geen 'thuis' meer (mijn moeder is verhuisd, mijn vader heeft het oude huis gelijk verkocht) snapte er allemaal niets meer van, logisch dat ik in de war was en dwars en bozig werd. En dat werd mij niet kwalijk genomen, ze wisten dondersgoed dat het niet aan mij lag, maar aan hun.
Lijkt me heel naar als je moeder je dat soort dingen gaat verwijten, omdat het gewoon absoluut niet eerlijk is, maar zo ligt het bij mij dus niet (gelukkig).

Nulla tenaci invia est via

**Geplaatst:** 13-03-02 14:52

Geplaatst: 13-03-02 14:52

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 11 was en net naar de brugklas ging (vroege leerling) Dit heeft behoorlijk veel impact gehad op mijn leven. Ik was de eerste jaren op de middelbare school een teruggetrokken en onzekere leerling. Kreeg faalangst en wilde vooral maar altijd alles goed doen. Natuurlijk zit dit ook in mijn karakter maar het werd wel versterkt door de omstandigheden.

Ik heb een afschuw van fysiek (en trouwens ook verbaal) geweld omdat mijn ouders elkaar letterlijk in de haren vlogen. Nu kan ik het bijvoorbeeld nog steeds niet aanzien wanneer mijn vriend uit om zich af te reageren ergens tegen aan trapt of iets op de grond gooit. Dan verstijf ik van schrik terwijl er wezenlijk niets aan de hand is.

Geloof in het huwelijk als teken van romantiek ben ik net als Cody ook verloren. Toch geloof ik niet dat bij elkaar blijven "voor de kinderen" een betere optie is. Dat was in mijn geval helemaal niet uit te houden geweest.

Wie is er online