Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Nueve schreef:Kijk, veel boulimia-patienten hebben een 'normaal eetpatroon', afgezien van de eetbuien. Als je die eetbuien enkel compenseert dmv braken, zul je alsnog aankomen (of iig niet afvallen) omdat je normaal eet + wat binnenhoudt van de kcal van de eetbuien.
Ik zeg hierbij dus niet IEDEREEN. Maar wel veel. En daarom zien mensen het - helaas - veel minder snel bij BN dan bij AN. Of denken ze ook dat het veel minder erg is.
Twiggy2008 schreef:Ik vond de AN meiden te mager, zo reeel was ik wel. Ik kon ze wel benijden om hun controle, want de BN-groep miste die extreme controle juist.
Broccoli schreef:Ik ben door de boulimia echt wel behoorlijk aangekomen hoor.
Ondanks braken en sporten.
Ik kwam van ondergewicht af (had anorexia en sloeg dus om) en ging naar een ruim gezond gewicht. Gelukkig ben ik in een jaar van m'n boulimia af gekomen, anders was ik absoluut naar overgewicht gegaan, want ik kwam wel degelijk aan van mijn eetbuien. Maar ik at daarnaast ook een standaardlijst (dat was verplicht, ik was namelijk in behandeling voor de anorexia).
Twiggy2008 schreef:Ik deed het om mijn emoties te doven, om te kunnen functioneren in de maatschappij. En dat heb ik nog redelijk gedaan, al die jaren. Achteraf denk je 'hoe heb ik dat gedaan'.
Twiggy2008 schreef:Ik deed het om mijn emoties te doven, om te kunnen functioneren in de maatschappij. En dat heb ik nog redelijk gedaan, al die jaren.
RedPassion schreef:Twiggy2008 schreef:Ik deed het om mijn emoties te doven, om te kunnen functioneren in de maatschappij. En dat heb ik nog redelijk gedaan, al die jaren. Achteraf denk je 'hoe heb ik dat gedaan'.
Heel herkenbaar wat je schrijft, vooral dit stukje. Als ik terugkijk snap ik niet hoe ik het allemaal gedaan heb. Ik leefde constant in een roes, maar dat had ik nodig om de alledaagse dingen aan te kunnen.
Dat werd in die documentaire ook een keer gezegd, dat de strijd eigenlijk pas begint met het opgeven van je eetstoornis. Want dan komen de echte problemen pas (weer) in beeld.
Die standaardlijst heb ik tijdens mijn behandeling braaf gevolgd, maar zodra ik klaar was ben ik mijn eigen ding gaan doen. Het was goed te doen om weer een regelmatig eetpatroon te krijgen, maar mijn huidige eetpatroon wijkt er alweer behoorlijk vanaf. Niet op een slechte manier vind ik, want ik eet heel regelmatig, gezond en voldoende. Ik volg mijn gevoel daarin en dat gaat prima.
Moiryn schreef:Twiggy2008 schreef:Ik deed het om mijn emoties te doven, om te kunnen functioneren in de maatschappij. En dat heb ik nog redelijk gedaan, al die jaren.
Ook voor mij heel herkenbaar, en begin er helaas in terug te vallen. Nou zit ik met een heel dubbel gevoel, ik ben dolgelukkig dat ik mezelf weer 'goed' kan maken, om het maar zo te zeggen, maar ook voel ik me schuldig omdat ik weet dat het zo slecht is. Het is voor mij om een soort van controle te hebben, en de kans om de rest te vergeten en me te focussen op wie ik wil zijn.
RedPassion schreef:Volgens mij haal je een paar dingen door elkaar?
Hier wat info over verschillende eetstoornissen (wat obesitas niet is): http://www.sabn.nl/informatie_eetstoornissen.php
Ik heb zelf jarenlang boulimia gehad (daar aan voorafgaand anorexia, maar dat heeft relatief kort geduurd) en wat begrip betreft; dat heb ik helaas weinig gevonden. Vriendinnen/kliniekgenoten met anorexia kregen ook dat begrip wat jij in de beginpost schetst niet, helaas.
Alle eetstoornissen zijn even erg, het zijn verslavingen met soms ernstige lichamelijke gevolgen, ook als iemand er 'gezond' uit ziet.
XxSultanxX schreef:RedPassion schreef:Volgens mij haal je een paar dingen door elkaar?
Hier wat info over verschillende eetstoornissen (wat obesitas niet is): http://www.sabn.nl/informatie_eetstoornissen.php
Ik heb zelf jarenlang boulimia gehad (daar aan voorafgaand anorexia, maar dat heeft relatief kort geduurd) en wat begrip betreft; dat heb ik helaas weinig gevonden. Vriendinnen/kliniekgenoten met anorexia kregen ook dat begrip wat jij in de beginpost schetst niet, helaas.
Alle eetstoornissen zijn even erg, het zijn verslavingen met soms ernstige lichamelijke gevolgen, ook als iemand er 'gezond' uit ziet.
idd , mensen weten niet wat er in je omgaat ...
katiavl schreef:Is inderdaad zo, en als ze geen zichtbaar bewijs hebben dan zeggen ze dat het komt door geheim eten.
Hokjesdenken is nooit goed, maar goed het zit in de opvoeding helaas. Al bij kleuters komen er uit de testen dat kleuters denken dat dikke kinderen dommer zijn, minder graag gezien worden door hun moeder enz..
Dunne kinderen worden als slimmer gezien, meer geliefd.
Sjah als het al zo vroeg inzit is dat hokjesdenken niet zo raar
Moiryn schreef:Twiggy2008 schreef:Ik deed het om mijn emoties te doven, om te kunnen functioneren in de maatschappij. En dat heb ik nog redelijk gedaan, al die jaren.
Ook voor mij heel herkenbaar, en begin er helaas in terug te vallen. Nou zit ik met een heel dubbel gevoel, ik ben dolgelukkig dat ik mezelf weer 'goed' kan maken, om het maar zo te zeggen, maar ook voel ik me schuldig omdat ik weet dat het zo slecht is. Het is voor mij om een soort van controle te hebben, en de kans om de rest te vergeten en me te focussen op wie ik wil zijn.
Muurp schreef:Hier nog iemand die jarenlang tegen anorexia aan zat. Ik turnde als kind op hoog niveau, en daar werd ik om de dag gewogen. Veel opmerkingen over mijn lichaam maakte mij onzeker waardoor ik op verschillende manieren heb geprobeerd om af te vallen. Door mijn te snel werkende schildklier ging dat nog een stukje makkelijker dan bij andere mensen.
Echt anorexia wil ik het niet noemen, omdat ik uiteindelijk zélf degene was die besefte dat dit niet kon.
Dit is ruim 6 jaar terug, maar ik merk dat ik nu nog steeds erg onzeker ben over mijn gewicht. Mijn BMI is nog steeds niet heel erg hoog, en als ik een week niet sport zit ik daar wel mee. Afvallen wil ik niet, maar aankomen vind ik nog veel erger.
Ik heb het topic nog niet echt doorgelezen, wil ik straks even gaan doen.