Rode roosjes op je graf De kleur van het bloed wat je gaf Een geknakte steel Gebroken, nooit meer heel Doornen prikten door je huid Jij, nu des doods bruid Het leven was nooit je vijand Alleen je eigen hand Wit wordt langzaam rood Wordt bruin, wordt dood Je porceleinen gezicht, als een pop Een bloem, afgesneden in de knop
Weet niet meer of ik deze hier al eens had geplaatst, kwam em weer tegen op m'n computer
Felice stuurde me al een PB Ik had em blijkbaar heel lang geleden op JH geplaatst, nog voordat CB er was en ik had alleen maar op CB gezocht.. Heel stom.